Yasadiklarimiz birbirine benziyor.. bende kücük yaşta annemi kaybettim ve babam tekrar evlendi.. fiziksel olmasa da psikolojik şiddet cok gördum.. ne genc kizligimi yasadim, ne duzgun nişanim dügünum oldu.. babamın evinden hatirladıgim tek bir guzel hatiram yok..
Simdi evleneli seneler seneler oldu.. yıllar gectikce ve yaslandikca bana normal davranmaya basladi.. yine iyi degil ama normal yani
Şuan babam hayatta, olur da babam ondan önce vefat ederse sanırım ne evine giderim ne arar sorarim. Hoş simdi de araryip sormuyorum, babamla görüsüyorum sadece..
Ben onun bana yaşattıklarini unutamiyorum.. ve affetmek de istemiyorum.. olur da tek kalirsa ona tek diyecegim şey 'keşke biz küçükken sende merhametli olsaydin da biz de şimdi sana merhamet edebilseydik '
Sizin ilişkinizi bilmiyorum... hakkı vardır yoktur bilemem, ama madem artik yardimci olmak istemiyosun o zaman abinle konusun, bakici gibi birini ayarlayin ona destek olmak icin.. en mantikli çozum bu bence