Allahima şükür annem ve kardeşlerimle aram cok iyidir. Genelde ablamla dertleşirim, düşüncelerimiz, hissiyatlarimiz aşağı yukarı aynidir. Annemle de dertleşirim fakat genelde dert dinleyen ben olurum, ona üzüntülerimden pek bahsetmek istemem üzülmemesi için. Onun dışında 5 6 tane dostum dediğim insan var, onlara da herseyim açmam, daha çok geyik muhabbeti, bilgi alışverişi, eskileri yad etme falan, bunlari yapariz. Herkese içini dökme taraftarı değilim, insan cogu şeyi de kendine saklayabilmeli. Ha bu kolay mi? Değil. Bende zamanla öğrendim daha az geveze olmayi. Öğreniyorum da hala. Insanin kendi iç sikintilarini kendi çözebilmesi en güzeli bence.