arkadaş ortamında biriyle tanıştım. fiziksel anlamda hoşuma gitti. arkadaşlarımda kendisi hakkında hep olumlu şeyler söylediler kimseden olumsuz bişey duymadım. iki kez filan arkadaşlarla dışarıda hep beraber buluştuk, iki kezde başbaşa biz görüştük. zaten 3 hafta filan anca oldu tanışalı. sakin, efendi ağırbaşlı birisi. açıkçası baya etkilendim oda benden etkilendiğini söylüyor msjlarda vs. sevgili değiliz henüz ilişki başlamış değil..
sorun şu çocukla aramda iletişim sorunu var. yani biz konuşamıyoruz ikimizde çok tutuk kalıyoruz. msjlarda ve karşılıklı sohbetlerimiz akıp gitmiyor. mesajlarımız çok sıkıcı hep naber napıyon nasılsınlardan ibaret. ben arada konu açmaya ve onu konuşturmaya çalışsamda nafile, devamı gelmiyor. tamam bende çok konuşkan bülbül gibi biri değilim ama karşımdaki konuştu mu bende konuşuyorum bi sohbet doğuyo en azından. mesela çay içiyoruz diyelim ki, çay güzelmiş falan filan böyle şeylerden konuşuyoruz. iletişim pek ilerlemiyor ama garip olan şeyde mesajlarda bana anlamlı laflar ediyo. benimle aynı evde yaşamak istiyo mesela. buluşup evlere dağıldıktan sonra yanından ayrılmak canımı sıkıyor tarzı şeyler yazıyor. evet bu tip yazılar beni mutlu ediyor hoşuma gidiyor ama bu iletişim konuşma sorununu aşamıyorum ben. sadece benimleyken böyle olsa hadi dicem heyecandan.. arkadaş ortamında da sessizdi ve pek konuşmazdı. benim önceki ilişkilerim hiç böyle değildi mutlaka konuşur ve konuştururdu benide karşımdaki insan. tamam geveze değilim geveze olsunda demiyorum ama iletişim kuramadım pek konuşamadım, msjlaşırken napıyon nasılsından öteye gitmeyen bir diyalogla ilişki olur mu bilemiyorum. evet hoşlandım, beğendim, etkilendim o da etkilendiğini ve sürekli beni görmek istediğini söylüyor ama bu tutukluk canımı sıkıyor. tipini beğendim ince düşünceli, kibar biri efendi ama sadece bu kadar. ben 30 yaşındayım artık ilişkilerimde tutunacak bişeye ihtiyacım var. bir iki şey güzel geldi diye ilişkiye başlama yaşlarımı geçtiğimi düşünüyorum. belki ilişki ciddi olursa evlenmeyide düşünürüm neden olmasın. ama böyle pek konuşamadığım bir insanla nasıl ne şekilde devam edebilirim bilmiyorum. öte yandan acaba ona haksızlıkmı yapıyorum diye düşünmeden edemiyorum. ortamlarda diğer arkadaşlarıma bakıyorum sevgilileriyle olan hallerine bakıyorum bi an bile susmuyor insanlar. eski ilişkilerimde bazen sabahlara kadar konuşurduk. konuşçak çok şey vardı. bi konu bi sohbet açılır ve zaman nasıl geçer anlamazdım. eğlenirdim gülerdim. siz olsanız napardınız, devam eder miydiniz belki düzelir diye yoksa ümidi keser miydiniz ? boşu boşuna bağlanmak ve hem onun hemde kendi zamanımı harcamak istemem açıkçası bu haksızlık olur. ama bişiler hissettiğim insanda zor çıkıyor artık karşıma. kaşını gözünü sev sev nereye kadar , iletişim sorunu var ve başka insanların yanındada böyle olması beni düşündürüyo...
sorun şu çocukla aramda iletişim sorunu var. yani biz konuşamıyoruz ikimizde çok tutuk kalıyoruz. msjlarda ve karşılıklı sohbetlerimiz akıp gitmiyor. mesajlarımız çok sıkıcı hep naber napıyon nasılsınlardan ibaret. ben arada konu açmaya ve onu konuşturmaya çalışsamda nafile, devamı gelmiyor. tamam bende çok konuşkan bülbül gibi biri değilim ama karşımdaki konuştu mu bende konuşuyorum bi sohbet doğuyo en azından. mesela çay içiyoruz diyelim ki, çay güzelmiş falan filan böyle şeylerden konuşuyoruz. iletişim pek ilerlemiyor ama garip olan şeyde mesajlarda bana anlamlı laflar ediyo. benimle aynı evde yaşamak istiyo mesela. buluşup evlere dağıldıktan sonra yanından ayrılmak canımı sıkıyor tarzı şeyler yazıyor. evet bu tip yazılar beni mutlu ediyor hoşuma gidiyor ama bu iletişim konuşma sorununu aşamıyorum ben. sadece benimleyken böyle olsa hadi dicem heyecandan.. arkadaş ortamında da sessizdi ve pek konuşmazdı. benim önceki ilişkilerim hiç böyle değildi mutlaka konuşur ve konuştururdu benide karşımdaki insan. tamam geveze değilim geveze olsunda demiyorum ama iletişim kuramadım pek konuşamadım, msjlaşırken napıyon nasılsından öteye gitmeyen bir diyalogla ilişki olur mu bilemiyorum. evet hoşlandım, beğendim, etkilendim o da etkilendiğini ve sürekli beni görmek istediğini söylüyor ama bu tutukluk canımı sıkıyor. tipini beğendim ince düşünceli, kibar biri efendi ama sadece bu kadar. ben 30 yaşındayım artık ilişkilerimde tutunacak bişeye ihtiyacım var. bir iki şey güzel geldi diye ilişkiye başlama yaşlarımı geçtiğimi düşünüyorum. belki ilişki ciddi olursa evlenmeyide düşünürüm neden olmasın. ama böyle pek konuşamadığım bir insanla nasıl ne şekilde devam edebilirim bilmiyorum. öte yandan acaba ona haksızlıkmı yapıyorum diye düşünmeden edemiyorum. ortamlarda diğer arkadaşlarıma bakıyorum sevgilileriyle olan hallerine bakıyorum bi an bile susmuyor insanlar. eski ilişkilerimde bazen sabahlara kadar konuşurduk. konuşçak çok şey vardı. bi konu bi sohbet açılır ve zaman nasıl geçer anlamazdım. eğlenirdim gülerdim. siz olsanız napardınız, devam eder miydiniz belki düzelir diye yoksa ümidi keser miydiniz ? boşu boşuna bağlanmak ve hem onun hemde kendi zamanımı harcamak istemem açıkçası bu haksızlık olur. ama bişiler hissettiğim insanda zor çıkıyor artık karşıma. kaşını gözünü sev sev nereye kadar , iletişim sorunu var ve başka insanların yanındada böyle olması beni düşündürüyo...
bir kedinin, gördüğü kelebeğin peşinden nasıl gittiğini hatta kedinin de kelebeğin de o an ne hissettiğini beş dakika boyunca akıcı biçimde anlatabilirim bile, düşün bak benim için konuşmak, konuşabilmek böyle bişey. konuşamadığım insanda da asla etkilenemiyorum isterse kıvanç tatlıtuğ olsun. tabii herkesin beklentisi farklı ama ben olsam bir iki uğraşır sonra yol verirdim. çoğu ilişkiyi de bitiren şey çiftlerin birbiriyle paylaşacak şeylerinin azalması ya da kalmaması, yanlış iletişim kurmaya başlaması falandır. daha başında böyleyse sonu ne olacak. ayrıca 3 haftada ne eve çıkması, dikkat et maddi sorunları var da yanına ev arkadaşı mı arıyor :) hayır öyleleri de var ondan diyorum.
