Benim böyle bi eski sevgilim vardı beni hayattan soğutmustu. Ben de konuşmayı seven kıpır kıpır biriyim bu dede gibi. Evden zor çıkar, adam gibi aramaz etmez, mesajlaşma zaten üç beş satır anca. İşten gelirdi ben çok yoruldum yarın mı buluşsak, yorgundum aşkım uyuyakalmisim. Yolda bir yere gideriz çıt çıkmaz. Ayh cidden içim sismisti anlatırken bile sinir oldum.
Niye aramıyor acaba sıkıldı mi, niye görüşmek istemiyor hiç mi özlemedi diye kendimi yiyordum salak salak. Seninki nasıl bilmiyorum ama benimki arkadaşlarıyla buluşurdu hiç üşenmezdi mesela. Maç olurdu koşa koşa giderdi. Ayrıldım sonra bir anda deli divane aşık oldu, sensiz yapamamlar sabah akşam aramalar. Neyse bitti gitti tabi dönmedim geri. Düzeleceğini sanmıyorum onun karakteri bu. Sessiz biri sonradan açılıp neşeli olamaz ama günden güne senin modunu düşürüp içine kapanmana sebep olabilir