• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Korkudan dışarı çıkamayan var mı?

Destek alirsaniz toparlarsınız.Once esinize anlatin onun destegini alın.Sonra bir uzmanla görüsün.
 
Benim çok yakın bir arkadaşım yaşadı yıllarca. Çok çok ilerledi durumu. Hastanede dahi yattı. Malesef çocuğu vardı büyüme çağında o dönem çpk ilgilenemediği için çocuğu büyüdüğünde tavırlıydı hep annesine. Arkadaşımın bu halinin temelinde çocukluk travmaları vardı. Ama sonuç olarak iyileşti tamamen. Şuan çok mutlu. Nasıl iyileşti derseniz yıllar sonra istemese dahi hobiler ile uğraşmaya başladı. Başta istemedi ama bir sürü şey denedi. Zorladı kendini ve ennsonunda keyif alacağı şeyler buldu ve hobiler sayesinde toparladı. Çok okudu. Durumu ile ilgili sebepler vs konuları okudu araştırdı ve aştı. Tek üzücü olan yıllarını, eve tıkılarak geçirmiş olması. Bir an önce ufak ufak adımlarla zorlayın kendinizi. Sürekli dışarda veya hayatını yalnız geçiren insanlar bınu, yaparken bir soeun yaşamıyor değil, mi., korkacak elbettebirşey tok ama tabi ki bu elinizde değil. Aşmak için biraz zaman ihtiyacınız var ama lütfen pes etmeyin hayatı kaçırmayın. Toparlarsınız emin olun. Birqz sabır ve biraz zorlayın kendinizi aşarsınız allahın, izniyle. Şifalar diliyorum
Çok teşekkürler umarım bende bir gün başarır sizlerle paylaşırım.Destek almam gerektiğine karar vermek bile beni çok rahatlattı elimden gelen çabayı da göstermek istiyorum bunu en çok çocuğum için istiyorum.
 
Ben bu durumu 30 lu yaşların basinda yaşadım.bir keresinde eşim nöbetciydi erken saatte geliyordu sabah 5 gibi. Akşamdan ekmek almaya çıkamadım kalbim hızlı çarptı heyecanlandım oturdum evde ekmek yaptım.yalnizliktan çok korkuyordum, kendi başıma hicbirseymisim gibi geliyordu . Sonra kendimle vakit geçirmenin harika olduğunu keşfettim.once kendimi çok sevdim . hareketli enerjisi yüksek kişilerle arkadaslik yaptım. Haftalık plan defteri hazırladım. Yine zaman zaman oluyor bu durum.
Ben sanırım yardımsız bunu aşamayacağım sizin durumunuza göre sanırım biraz daha ağır bir tablo yaşıyorum.O an atak geçirirken insanların yardım etmek yerine benden uzaklaşmaları üstelik tiksinerek bakmaları beni hem çok üzdü hemde uzaklaştırdı.Yolda eşimle yürüsem bile kalabalık olmayan ortamları tercih ediyorum.
 
Çok teşekkürler umarım bende bir gün başarır sizlerle paylaşırım.Destek almam gerektiğine karar vermek bile beni çok rahatlattı elimden gelen çabayı da göstermek istiyorum bunu en çok çocuğum için istiyorum.
Kesinlikle geçeciğine inanıyorum çünkü farkındasınız ve çözmekistiyorsunuz en büyük ve en önemli adım bu. Arkadaşım yıllarca sizin bu noktaya gelememişti Bile. Ne desek asla ona ulaşmıyordu. Çözeceksiniz allahın izniyle 🤗 aslında bu tarz evhamlar herkesi zaman zaman yoklar. Kimiz daha kolay başedip dibe batmadan çıkıyoruz kimimiz orda takılıp kalabiliyoruz. Ama rabbim başka dert vermesi yeterki çözümü bir gayretle başarabileceğimiz şeyler olsun. Sonuçta çaresi olan bir durum. Ufakmufak adımlarla başlayın. Kendiniz birden aşırı zorlamanıza dahi gerek yok 🤗 başardıkça gücünüz arkadacak güveniniz tazelenecek. Daraldıkça yazın buraya. Elimizden geldiğince güç veririz size
 
Çevremde aslında şahit olduğum insanlar var ama onlar kaygı anını yaşayıp sonra normal günlük rutine dönebiliyor.Ama benim sanırım bundan daha fazlası kafam olumsuz düşüncelerle dolu sürekli herşeye kaygı duyuyorum bu durum hem huzursuzluk hissi yaratıyor hem de en önemlisi hiç birşeyin planını yapamıyorum bir çok önemli fırsatı kaçırıyorum.çok özel olmayacak ise siz de durum düzelmişken tekrar son zamanlarda tekrarlamasının nedeni nedir?Tedavinizi mi yarım bıraktınız yoksa bu durumu tetikleyen şeyler mi oluyor tedaviye rağmen?
İnanın bende ne olduğunu bilmiyorum benim rahatsızlığım yeni olmadığı için artık bazı sorunlarımı o kadar benimsemişim ki bende neyin sıkıntı yaptığını farkedemiyorum bile 😏 mesela annem mesaj attı dayınlar sana gelmek istiyorlarmış diye şimdi onu düşünüyorum ve gelip gidene kadar da düşüneceğim 😔
 
Hiç bir işimi tek yapamıyorum.Mutfak alışverişine,avm’ye ,hastaneye her ne amaçla olursa olsun eşim ile hep yapıyorum.Tek çıkamıyorum korkup heyecanlanıyorum.Yarın için plan asla yapamıyorum.Bir yere gitmem gerekirse hemen sakinleşmek için gitmemeye karar veriyorum.Benim gibi olup aşan var mı düzelir miyim?
Sorununuzun devam etmesinde en büyük rol oynayan şey muhtemelen koyu renkle belirttiğim şey. Adım adım dışarı çıkın. Önce sokağa rahat çıkana dek sokağa inin her gün, sonra bakkala, sonra küçük bir markete, sonra büyük bir markete, sonra avm'ye gibi. Kaygılı hissetseniz bile bunları yapmanız lazım. Ancak o zaman kaygınızla yüzleşip onunla baş etmeyi öğrenirsiniz. Hep kaçarak, hep sakinleşmeye çalışarak öğrenme imkanınızı yok ediyorsunuz. Bir de psikiyatr+psikoterapi iyi gelir, evet. Bence psikiyatra gidin zaten. Ama dışarı çıkmaya ihtiyacınız olduğu için size kaygınızla baş etmeyi öğretecek psikoterapiye ihtiyacınız var (bence bilişsel davranışçı terapi iyi gelir). Klinik psikoloğa gitme imkanınız yoksa dediğimi yapıp kaygılansanız da adım adım dışarı çıkın. Bunun yolu böyledir, "sistematik maruz bırakma" olarak geçiyor adım adım kaygı duyduğunuz şeye maruz kalmanız ve cidden iyileştirici. Emek verirseniz düzelebilir bu durum, siz de emek vermeye isteklisiniz anladığım kadarıyla. Çok geçmiş olsun, sağlıklı günler diliyorum.
 
Back
X