Merhaba hanımlar..
aslında dert mi değil mi bilmiyorum,
hamilelik hormonlarının oyunu mu onuda bilmiyorum.
Allah nasip ederse ilk evladım ve kızım olacak.
fakat hamile kaldığımdan beri tuhaf şeyler düşünüyorum.
acaba onu düzgün yetiştirebilecek miyim?,
acaba geleceği ne olacak,,hayatta onu neler bekleyecek?
bunları düşünüyorum sürekli.
bazen haberlerde görüyorum,
oğlu annesini dövmüş,kızı babasını sokağa atmış..vb haberleri.
içim cız ediyor.Allah'ım hayırlı evlat nasip et..
iki duamdan biri:''Rabbim beni ve eşimi evlatlarımızla imtihan etme,evlatlarımızıda bizimle imtihan etme...''
dilimden düşmüyor.anne olmak böyle bişey mi?
daha doğurmadan kaygısını taşımak,kötü haberleri okuyunca ağlamak mı...
hele ki kız çocuğu.kız çocuğu narindir,kıymetlidir ve bir o kadar da-malesef ki- toplumumuz ağır yükümlülükleri vardır.
kadınsanız daha çabuk yaftalanırsınız..
onu yeterince koruyabilecek miyim?
zamanı geldiğinde kendisini koruyabilecek yetiyi ona kazandırabilecek miyiz?
sürekli bunu düşünüyorum.
dün haberlerde gördüm.normalde nefret ederim...bilirsiniz meşhur esra ceyda kardeşler(diğer adıyla cicişler).
dün akşam haberlerde yaptıkları bi rezillik çıktı.
normalde eşimle eleştirirdik.
fakat dün farkettik ki o da bende üzüldük...eşim bir an anne babasının yerine koydu kendini,bende...
ne zor bi durum.eşimde bende üzüldük ve dua ettik onlar için.
ve dün o da aynı şeyi bana dedi o haberden sonra:''galiba biz artık anne baba oluyoruz...''
bu korkular geçer mi,yoksa evlatlarımızı büyüttükçe büyüyecek mi?
bir diğer korkumda eşimi kaybetmek..
eşimi kaybetmekten çok korkuyorum.
öncedende bu çok vardı ama hamilelikle arttı.
ya o olmazsa?nasıl mücadele ederim hayatla?o benim kocam,babam,abim,arkadaşım..herşeyim...
onsuz nasıl yaparım ya da onsuz nasıl evlat büyütürüm?
malesef ki bu şekilde imtihan olan çok...insanoğlu herşeye alışıyor.
ama beni düşüncesi bile korkutuyor.
eşimi çok seviyorum...bunu yazarken bile gözlerim doluyor...
Rabbim beni onsuz bırakmasın.
düşünsenize?
su doldurmaya gidiyor arabayla peşine bende takılıyorum.10 dk lık yol halbuki.
niye?eğer başına bişey gelirse,Allah korusun kaza vs olursa benimle olsun,ondan ayrılmayayım.
bunu düşünmek evet kötü ama alıkoyamıyorum kendimi...
hamilelikten mi böyle oldum bilmiyorum...
ama sizinde düşünceleriniz öğrenmek istiyorum.
annelik,eş olmak...kaybetme korkusu...siz neler yaşadınız?yaşıyorsunuz?
gelin konuşturalım iç seslerimizi..