- 10 Ekim 2016
- 1.843
- 2.504
- 83
Selam herkese,
Oğlumun iki gündür hırıltılı öksürüğü ve yemeği takip eden öğürmesi var. Öğürüyor fakat kusmuyor sadece gaz çıkartıyor. Kendi doktoru yurtdışında olduğu için başka bir çocuk doktoruna götürdük soğuk algınlığından dedi, kendi doktoruna da şimdi ulaşabildim telefondan yorum yapamam pazartesi getirin bakayım ateş yoksa telaş etmeyin dedi. Ama gelin görün ki ben kendimi sakinleştiremiyorum. Şu an tatildeyiz eşimi de kendimi de doktoru da bezdirdim. Burada yazan annelerin ne dertleri var, en ufak şeyi abartmayın tek çocuk sizinki değil diyenleriniz olabilir ama konu bu değil. Sadece bu olaya özel değil kendim de eşim de hastalansa hemen en kötü şeyi düşünüyorum. Yani demek istediğim en ufak şeyi kafamda kurup büyütüyorum. Arkadaşlar benim annem soğuk algınlığı diye hastaneye yatıp on günde pankreas kanserinden acılar içinde öldü bu nedenle kötü düşüncelerime engel olamıyorum. Biliyorum normal değilim tedavi olmam lazım. Ömür böyle geçmez. Ama her küçük şeyde annem aklıma geliyor, basit görünen şeylerin altında ısrarla ciddi şeylerin yatıyor olduğunu düşünüyorum, zaten hastalık bizde ırsi demek ki ben de öyle öleceğim diyorum çocuğumda da çıkabilir diye vicdan azabı çekiyorum. Dertleşmeye çok ihtiyacım var. Kendi kendimin asabını bozdum. Morale de ihtiyacım var. Ben artık böyle olmak istemiyorum ama yaşadıklarımı unutamıyorum.
Oğlumun iki gündür hırıltılı öksürüğü ve yemeği takip eden öğürmesi var. Öğürüyor fakat kusmuyor sadece gaz çıkartıyor. Kendi doktoru yurtdışında olduğu için başka bir çocuk doktoruna götürdük soğuk algınlığından dedi, kendi doktoruna da şimdi ulaşabildim telefondan yorum yapamam pazartesi getirin bakayım ateş yoksa telaş etmeyin dedi. Ama gelin görün ki ben kendimi sakinleştiremiyorum. Şu an tatildeyiz eşimi de kendimi de doktoru da bezdirdim. Burada yazan annelerin ne dertleri var, en ufak şeyi abartmayın tek çocuk sizinki değil diyenleriniz olabilir ama konu bu değil. Sadece bu olaya özel değil kendim de eşim de hastalansa hemen en kötü şeyi düşünüyorum. Yani demek istediğim en ufak şeyi kafamda kurup büyütüyorum. Arkadaşlar benim annem soğuk algınlığı diye hastaneye yatıp on günde pankreas kanserinden acılar içinde öldü bu nedenle kötü düşüncelerime engel olamıyorum. Biliyorum normal değilim tedavi olmam lazım. Ömür böyle geçmez. Ama her küçük şeyde annem aklıma geliyor, basit görünen şeylerin altında ısrarla ciddi şeylerin yatıyor olduğunu düşünüyorum, zaten hastalık bizde ırsi demek ki ben de öyle öleceğim diyorum çocuğumda da çıkabilir diye vicdan azabı çekiyorum. Dertleşmeye çok ihtiyacım var. Kendi kendimin asabını bozdum. Morale de ihtiyacım var. Ben artık böyle olmak istemiyorum ama yaşadıklarımı unutamıyorum.