Kücük bir kiz ve intihar düsünceleri?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Ruyacik89

hayatın umut dolu huzurlu olsun prensesim
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
8 Temmuz 2010
1.058
-753
318
İngiltere
Kizim var daha 19 aylik, ne yapicagimi bilemiyorum intihar düsüncelerim var,sikisip kaldim dogumdan sonra kötü seyler yasadim bosanmaya kalktim beceremedim, ailemin yninda hastaneye yatirmislar zorla 1-2 haftayi hic hatirlamiyorum, o psikolojiyle esime döndüm yaptigi birsey yok arda saygisizliklarindn baska, kiziyla ilgili Ben bu arada isimi kaybettim sefim calismak istemedi, Ben psikolojime guvenemedim birde is ariyorum, mutsuzum aci cekiyorum kizim büyüyor onu iyi yetistiremmedigimi düsünüyorum bu psikoloji ile , ne yoicagim bilmiyorum yurtdisindayim birde büyüdükce beni neler bekliyor?
 
Kizim var daha 19 aylik, ne yapicagimi bilemiyorum intihar düsüncelerim var,sikisip kaldim dogumdan sonra kötü seyler yasadim bosanmaya kalktim beceremedim, ailemin yninda hastaneye yatirmislar zorla 1-2 haftayi hic hatirlamiyorum, o psikolojiyle esime döndüm yaptigi birsey yok arda saygisizliklarindn baska, kiziyla ilgili Ben bu arada isimi kaybettim sefim calismak istemedi, Ben psikolojime guvenemedim birde is ariyorum, mutsuzum aci cekiyorum kizim büyüyor onu iyi yetistiremmedigimi düsünüyorum bu psikoloji ile , ne yoicagim bilmiyorum yurtdisindayim birde büyüdükce beni neler bekliyor?
Bu konu diğerinde üzerinize biraz gelindiği için mi? İyi o zaman gelin Türkiye ye rahatlayın. Bu yüzden bebeğini arkada bırakıp intihar düşünmekte ne demek yani?
 
Aaa saçmalamayın ya. Kim harika annelik yapıyor ki? Herkes elinden geldiği kadarıyla çabalıyor işte. Kendinizi kötü anne olarak görmek yerine neyi düzeltmem gerek diye düşünün. Kendinize böyle yüklenmeyin.

İntihar düşüncenize birkaç yıl geçtikten sonra güleceksiniz bile. Bu dertler gelip geçecek çünkü. İntihar etsem şu an bu güzel günleri yaşayamıyor olurdum diye düşüneceksiniz. Şimdi hayat yaşanmaz, bu dertler çözüme kavuşmaz gibi geliyor size ama öyle değil işte.

Tedavinize devam edin mutlaka. Hemen başladığınız gibi işe yarayacak değil ya.
 
Aaa saçmalamayın ya. Kim harika annelik yapıyor ki? Herkes elinden geldiği kadarıyla çabalıyor işte. Kendinizi kötü anne olarak görmek yerine neyi düzeltmem gerek diye düşünün. Kendinize böyle yüklenmeyin.

İntihar düşüncenize birkaç yıl geçtikten sonra güleceksiniz bile. Bu dertler gelip geçecek çünkü. İntihar etsem şu an bu güzel günleri yaşayamıyor olurdum diye düşüneceksiniz. Şimdi hayat yaşanmaz, bu dertler çözüme kavuşmaz gibi geliyor size ama öyle değil işte.

Tedavinize devam edin mutlaka. Hemen başladığınız gibi işe yarayacak değil ya.
Kizimi ne yapmali Hangisi dogru? yurtdisinda yuvaya mi vermeli ? Alip ülkeme ailemin yakinina mi götürmeli
 
Önceki konuna da yazdım. mümkünse annen yanına gelsin bir kaç ay. Ama yurtdışındasın ve bunu kabullenmen lazım. Kızına sahip çıkamazsan zaten devlet alır, o yüzden kendine gel.
 
Tedavi almalisiniz bir yandan da kendinizi bu tarz dusuncelerden uzaklastirmak icin birseyler yapmak zorundasin caba sarfedin kotuyum berbatim dedikce iyi olmaniz imkansiz cocukdan sonra zaten normal bir psikoloji bile dagilabiliyor cocuk bakimi sorumluluk stres lohusalik cocuk buyutmedeki en zor zamanlari gecirmissiniz artik elinden tutup disari cikacaginiz zamanlar firsat buldukca cikin gezin dogayla ic ice olun kendinizi hobi edinin hayatdan zevk almak istemezseniz alamazsiniz intihar etseniz hersey bitecek kurtulacakmisiniz siz olmek istemiyorsunuz icinizdeki bu kotu hisleri oldurmek istiyorsunuz bunuda basarmak elinizde
 
Doktor size bi teşhis koymuştur dimi ?
Neyiniz varmış
 
Hangi ülkedesin merak ettim.ben de yurtdışındayım. İki kızım var. Ben de özlem çektim ve doktorum ve mesleğimi yapabilmek için çırpınıyorum. Ama seninki tamamen vazgeçmek. Türkiyeye dönünce hiç birşey eskisi gibi olmayacak bunu bil.
 
Ben kötü bir anneyim diye yasamak istemiyorum
Canım oturduğun çevrede hiç arkadaşın yok mu? Acaba bu uzamış lohusa depresyonu olabilir mi ? Yurt özlemiyle karışmış lohusa depresyonu? Tam açıklama yapmıyorsun anlaşılamıyor. Biraz daha detaylı yazar mısın ?
Ben oğlum 2 aylıkken yurt dışına taşındım ve herseyden çok en zoru da arkadasımın olmamasıydı, lousa kafasıyla birleşince insan baya zorlanıyor. Hormonlarına baktırdın mı? Bulunduğun böyle az güneş alan hep yağmurlu bir bölge mi? Anlaşılan seratonin salgılamıyorsun sen. Ben hep bilimsel yaklaştım olaylara, hergğn 45 dakika spor yaptım seratonin için. Farkı hissediyor insan. Sonra oyun geuplarına katılıp diğer annelerle tanıştım. Ortam oluşturdum kendime. Şuan hem işim var hem arkadaşlarım. Hala bi türkçe konuşma hasreti yanıyor içimde tabii. Türkiyedeki dostlarla uzak düşünce derdini mi anlatacaksın boşver arama diyorum aramıyorum ama noşluk büyüyor içimde. Belki de sendeki duygular da bunlara benzerdir olabilir mi? Ben atlattım hepsini bir şekilde, çünkü hergün sabah akşam bisiklet tepesindeyim, mutluluk hormonu yolluyor bana bu mükemmel birşey🙏🏻🙏🏻
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X