Nerde herkes yaw
Benim yazasım var bu ara kimsecikler yok
Akşam hiç bişi yemeden 1 kahve ve sodayla kapattım günü
Midem kötü olmuştu
Saat 23.00 ı geçiyordu sigara böreği dedi kız
Kızarttım yedi neyse 3 tane
Sık yedirmeye çalışıyorum bu ara
Yemekle ilgili ne isterse az da olsa yapıyorum azıcıkda yese yeter bana
Kendi canım istese üşenirdim ama çocuklar olunca
Eşimi yolculayınca balkonda 1 kahve içtim yağmurda yağıyordu ağladım birazda
Bazen yetişemiyorum ve yorgunum
Olmak istemediğim yerlerde mecburen olmak, bir yerlere yetişme telaşı, sürekli o onu yer bu bunu yemez vs düşünmek, sürekli planlı ilerlemek yoruyor beni..
Bazen nefes alamıyorum. Sanki kuyudayım ve kimse sesimi duymuyo gibi bir his oluşuyor.
Bazen de otur şükret sağlıklısın herşey istediğin gibi diyorum onun mahcubiyetiyle gergin olduğum zamanlarıma kızıyorum.
Değişik bir ruh hali anlatamıyorum anlayamazlarda.
Sadece bu yaşlarımı daha sakin daha hûşu içinde hayal ederdim.
40yaş ve sonrası bnm için sakinlik, dinginlik, sadelik, arınılmışlık demekti.
Arkanda kalanlarla sonsuzda dek veda
Yanında olanlarla sonsuz a kadar yol arkadaşlığı
Artık telaşe yok, hız yok, koşturmalar yok, içinde uhte olanların olması için çaba, olmayanların eyvallahıydıı 40 yaş ve sonrası..
Ama hayalimdeki gibi olmuyo malesef bazı şeyler bu da beni umutsuzlaştırıyor zaman zaman..
Kul plan yaparken kader gülermiş denmesinin örneği bu işte.
Üzerimde bir 40 yaş yorgunluğu var a dostlar
Ve hayalimdeki 40yaş olmamasının burukluğu.