Kızlar çocuk ve masraflar deyince yazmadan duramadım. İnanın ki bebeklik bir şey değil. Büyüdükçe artıyor masraflar. Küçükken ne yedirsen yiyor, ne giydirsen giyiyor ama büyüyünce kendi istek ve beğenilerine göre hareket ediyorsunuz. Üç dört yaşlarından itibaren oyuncak tutkuları başlıyor almadan çıkamıyorsun. Bayağı da pahalı maalesef. Hele ki sağlıklı malzemeden olsun, kaliteli olsun, spiderman olsun, barbie olsun diyorsak. Gerçi biz demesek de onlar diyor illa ki o oyuncaklar alınıyor. Giyim kuşam güzel olsun istiyoruz haliyle hele ki marka düşkünü isek. El kadar kıyafetler normal giysilerle aynı fiyatta. Biraz daha büyüyorlar kreşi, anaokulu ve o dönemin gerektirdiği masraflar başlıyor. Koleje göndermek istiyorsunuz sonra istiyorsunuz ki iyi eğitim alsın, daha olmadı özel dersler, yabancı dil eğitimine falan başlıyorsunuz ve bu yıllar boyu devam ediyor. Yaz tatillerinde etkinliklere katılmalarını istiyorsunuz haliyle çocuk sosyalliğe devam etmeli ve farklı alanlarda kendini geliştirmeli diyorsunuz da onlar da hep para. İlgi ve yeteneği varsa keman , piyano çalsın istiyorsunuz. Eğitim zaten belli başına bir külfet ama iyi yerlere gelmeleri hepsinden önemli o yüzden keseyi hep açıyorsunuz. Ortaokul lise dönemlerinde markalı kıyafet takıntıları başlıyor, sinemaya gidiyorlar, gezmeye gidiyorlar, arkadaşlarıyla buluşuyorlar artık birey olma yolunda oldukları için diğer çocuklardan eksik olmalarını istemiyorsunuz. Gerektiğinde kendinize almayıp çocuğunuza alıyorsunuz. Kendiniz yemeseniz de muzu, eti, sütü eksik etmiyorsunuz. Üniversite hayatları geliyor sonra. Kazanabilirlerse devleti iyi de ya kazanamazlarsa? Bir sürü kurs, etüt, ders parası verdikten sonra yine de devlet olmuyorsa vakıf üniversiteleri kalıyor tercih edilebilecek. Harçlar ve yıllık okul ücretleri malumunuz. Devlet yurdu, olmazsa özel yurt, özel ev, yemesi, içmesi, giymesi, ulaşımı, kitapları ve bir sürü daha ihtiyaç. En zor bölüm üniversite zamanı bence. Giden paranın hattı hesabı olmuyor. Zar zor okudular üniversite de bitti diyelim yüksek yapma, yurt dışına gitme durumları da olabiliyor. Askerlik, düğün vs masraflarına gelmedim daha. Bütün bunları paran varsa yapabiliyorsun. Yoksa da yapıyorsun yapacaksın. Her şeyi bugünden düşünmek, kenara para koymak o yüzden gerekli işte. Bugün yok diyorsak yarın olacak mı?
bir yudum mutluluk o kadar haklısınız ki... Kızım 3 yaşında. Ankara'da özel bir kreşe verdim. Dünya para... Kıyafet alırken Türkiye üretimi olsun, Çin olmasın, gerekli boya formaldehit vs.testleri yapılmış olsun deyince kıyafetlerde kısıtlı markalara yöneliyorum. Bir filme gidiyoruz, film çıkışında bizi filmin oyuncakları bekliyor oluyor. Lisanslı oyuncaklar en az 40 TL. Sağlıklı ve doğal beslensin diye kendimi parçalıyorum. Yumurta bir yerden, peynir başka yerden derken o da para... Valla Allah sağlık versin de çocuk işi zor işmiş ya da ben fazla huyluyum...
Ben de sadece ihtiyacım olana bakıyorum. Diğerlerini gözüm görmüyor bile...
