Selam kızlar
Konuya direk gireceğim. Bence de yaşasın emperyalist yaşam

Şaka bir yana aileler konusunda hep ilk zamanlar bırakılan izlenimler önem taşır malesef. İnsanlar kol kanat gereceğine sürekli bir kötüleme oluyor evlilik üzeri ve evliliğin ilk yılları. Sonra herkes kenara çekiliyor haddıni biliyor vs vs. Ama iş işten geçmiş sevgi yerine uzaklık güvensizlik oluşturulmuş oluyor.
Mesela ben ilk teyzeleriyle tanıştığımda, ne güzel burada da bir ailem oldu diye düşünüp sevinmiştim. Ama malesef zamanla büyük teyzesinin böyle bir bana surat yapması istemez gibi davranması küçük teyzesinin niye bizi çağırmadığınızları birşeylere karışmak ister gibi davranışı, sonra eşimin nişanlıyken beni sürekli onların istediği gibi şekle sokmaya çalışması. Bana aldığı hediyeleri onlardan gizlemesi vs vs anlatmakla bitmez.
Evlendiğimizde ilk ay onlara gidelim tartışmamız. Uzun uzun anlatmayacağım anlatsam ooo.
Ayrıca benim aileme baştan hoş beş davranıp evlenince bazı şeyleri sorun yapmaya başlaması.
Artık herkes farklılaştı herşey yolunda ama iş işten geçti.
Bence asıl sorun benim eşimdeydi. Çünkü evde olanları nişanlıyken gelip bana anlatıyordu. Ölçüsü ayarı yoktu. Hala da bazı konularda ölçü ayarı yok

bir bakarsın havadan nemden küser teyzeye bir bakarsın kanki.
Teyzesi de artık biliyor onu da beni de.
Babasına hiç lafım yok.
Neyse uzun uzun anlattım.
Kısaca benim düşüncem eşin ne kadar özveriliyse sen de o kadar özverili ol. Değilse olma. Benim prensipim bu.
Mesela ben gün oldu ailemle ilgili sorun yaptığında onun ailesi toplanınca gitmedim.
İlk yıllarda öyleydi.
Şimdi kendi diyor gidelim diye. Ama ben ailemin yanında uzun süre onsuz kalınca daha mutluyum.
Amann ne de anlattım ne dertliymişim
Yaşasın emperyalist yaşam
