Kücük kiz kardesim 16 yasinda, tam ergenlik caginda galiba. Pek cok arkadasi yok yani arkadaslarini sadece okulda görüyor kirk yilda bir carsiya giderler. Okulda dersleri iyi degil yakinda zaten okul degistirecek. Sürekli odasinda, yalniz kalmak istiyor. Ben annem ablam cogu zaman beraber oturup film falan izleriz sohbet ederiz o hic bize katilmak istemez. Düsünce tarzi, zevki, hepsi cok degisik yada farkli olmak istedigi icin böyle yapiyor diye düsünüyorum.
Ben ablamla beraber büyüdüm sayilir cünkü aramizda sadece 2 yas var, kücük kardesim yalniz büyüdü sayilir cünkü onun yasinda akrabalarimiz da yoktu. Son zamanda bir tik de olusturdu sürekli ellerini yikiyor elleri mahvoldu. Terapiye de basladi, depresyonu da varmis ama sebebi ne inanin hic bi fikrim yok. Piskolog ilac önerdi fakat annemle babam ilac almasini istemiyorlar, cok yan etkileri oldugu icin. Kardesime cabalasin diyorlar ama kardesim ilac almaya cok merakli.
Annemle babam onu cok simarttilar, ne istedigi oluyor, aslinda ortada hic bir sorun yok ama onun icini tabiki bilemem. Inanin cok üzülüyorum onu öyle mutsuz görünce.
Ben de pek sosyal biri degilim, bir iki cok yakin arkadaslarim var ama aileme cok düskünüm o ailemizin icinde bile olmak istemiyor sürekli yalniz kalmak istiyor. Ne yapabilirim arkadaslar? Onun ablasi olarak vicdanim rahat etmiyor, belki ben gözümden biseyler kacirdim? Konus deseniz hayatta konusmaz, derdini benimle veya baska biriyle paylasmaz.
Ben ablamla beraber büyüdüm sayilir cünkü aramizda sadece 2 yas var, kücük kardesim yalniz büyüdü sayilir cünkü onun yasinda akrabalarimiz da yoktu. Son zamanda bir tik de olusturdu sürekli ellerini yikiyor elleri mahvoldu. Terapiye de basladi, depresyonu da varmis ama sebebi ne inanin hic bi fikrim yok. Piskolog ilac önerdi fakat annemle babam ilac almasini istemiyorlar, cok yan etkileri oldugu icin. Kardesime cabalasin diyorlar ama kardesim ilac almaya cok merakli.
Annemle babam onu cok simarttilar, ne istedigi oluyor, aslinda ortada hic bir sorun yok ama onun icini tabiki bilemem. Inanin cok üzülüyorum onu öyle mutsuz görünce.
Ben de pek sosyal biri degilim, bir iki cok yakin arkadaslarim var ama aileme cok düskünüm o ailemizin icinde bile olmak istemiyor sürekli yalniz kalmak istiyor. Ne yapabilirim arkadaslar? Onun ablasi olarak vicdanim rahat etmiyor, belki ben gözümden biseyler kacirdim? Konus deseniz hayatta konusmaz, derdini benimle veya baska biriyle paylasmaz.
