- Konu Sahibi Ojeli-Ejderya
- #1
Merhaba. Belirli aralıklarla kk ya girip bdv konularını okuyorum yorumları vs takip ediyorum ama yorum vs yapmıyordum. Bende konu açmaya karar verdim. 28 yaşındayım şuan çalışmıyorum bekarım. Konuya gireyim. Hayatımdaki insanlar benim iyi niyetimi kullanmaya çalışıyor sürekli. Sadece 1 2 kişi olsa diyeceğimki onların karaktersizliği... ancak dönüp bi bakıyorum lisede en yakın arkadaşım dediğğm kişilerin kullanmaya çalışması, ünideki arkadaşlarımın kullanmaya çalışması, akrabalar, abim, abimin eşi, annem, ananne babanne, komşu... böylede sayınca bi tuhaf oldu ancak bütün olayları tek tek anlatırsam sonuna kadar kimse okumaz sanıyorum. insanlara iyi niyetle yaklaşınca bi şekilde hep daha fazlasını bekliyorlar benden ve görevimmiş gibi davranıyorlar. Saf bi karakter değilim çoğunlukla kullanmaya çalışıldığımı farkedip engel oluyorum ama bazende kontrolüm dışında gerçekleşiyor herşey. Bazende kendi çapımda bişeylerden fedakarlık yaparak insanlara iyiliğim dokunsun diye çabalıyorum. Sonrasında benim bişeye ihtiyacım olduğunda yalnız kalıyorum dönüp arkama baktığımda onca şeye rağmen hiç insan biriktirememişim diyorum. Sizce insanlat beni kullanılavak insan olarak mı görüyorlar? Herkesin her dediğini şartsız koşulsuz yapan biride değilim. Kendimi kullandırmamak içinde çabalıyorum. İnsanlar mı kötü ben mi fazla safım? Bi kaç örnek isterseniz yazayım daha net yorum yapabilmeniz için. Lisede canım kanım kardeşim olan t. ile zamanla koptuk farklı şehirler mesafe girdi araya. 4 5 sene hiç görüşüp konuşmadık bile. Benim olduğum şehire ailesinin yanına geldiğinde beni arayıp bebeği olduğunu liseden 1 2 arkafaşımızın bebek görmeye(evlerine gidip bebeğe hediye takı vs takılıyor) geleceklerini benimde gelmemi istediğini söyledi. Bahabr uydurup gitmedim. Evet belki tekrar görüşebilmemiz için bi adımdı belki ama 4 5 yıldır görüşmüyoruz bana eve gel bana hediye getir demek için çağırdı. Yanlış düşünmüyırum çünkü lisede de kendisi beni çok kullandı gerek maddi gerek manevi. Başka örnek; ananne dede sorsan en çok beni severler. Yakın oturuyoruz ve bekarım hastalıktır hastane alışveriş vs her işlerine koştururum. Diğer torunları hep şehir dışında. Senede 1 2 gelirler. Bi paralar verilir onlara aklınız almaz. Neymiş yol geliyolarmış masraf yapıyolarmış destek olsunmuş. Bunuda hiç saklamazlar el altından yapmazlar. Açık açık söylerler. Benim abimde şehir dışında. Mesela en son geldiğinde çıkarıp 10.000 harçlık vermişler. Kız kuzenim var ona da aynı şekilde 8000 9000 10000 paralar verilir. Benim onların işleri için yaptığım yollar yol sayılmıyor
bunları bile bile benden onlara kul köle olmamı bekliyorlar. Bazen diyorumki keşkr gizli kapaklı verselerde ben bilmesem öğrenmesem. Zoruma gidiyor saçma açıklamaları bahaneleri. Bahanede sen bekarsın, senin çocuğun yok, sen evdesin zaten ne masrafın olacak. Ki ben banada verin falan demiyorum kendilerince açıklamaya giriyorlar. Yakın zamanda ameliyat oldum genede yaşlılar aman ihtiyaçkarı olur diye acıyıp her işlerine koşuyorum. Bilmiyorum neden bu kadar kolay harcanacak bi insan olarak görülüyorum gerçekten çok doluyum. Artık kendime bir dur demek istiyorum. Silkeleyin beni lütfen.
