- 20 Ekim 2009
- 8.863
- 15.703
- 823
hanımla merhaba,
biraz yüreğim kabardı da sizlerle konuşayım dedim. Hani dertler, sıkıntılar toplanıp birden gelirler ya şu an hayatım öyle. aslında çoğunlukla öyle ama ben bir süredir taşıyamıyorum. Sizleri fazla yormadan bahsedeceğim, inşallah çok uzamaz konunun girişi.
1. Sorum: Sizlere de hep hayalini kurduğunu şeyleri başka birileri hem de sahip olduğu şeye kıymet bile vermeden yaşıyor gibi geliyor mu?
örneğin;
aylardır tayinim çıksa diye ah ah çektiğim bir kuruma bir başkası gidiyor şimdi ve ben kalakaldım öylece. Giden görevli de "ayyy bir kaç ay en fazla orayı daha fazla çekemem" diyor.
ya da,
bir bebek sahibi olmak. evli değilim, adayım da yok ama hormonal midir yaratılış mıdır bilmem bebek sevgisi ve özlemi var. Anne olmak mükemmel bir şey diye düşünürüm hep ama akrabalardan biri ilk bebeğine hamile ve ağzından şöyle bir cümle duydum "istemiyorum ki ben bunu, milletin çenesi kapansın diye hamile kaldım. offf başıma bela nasıl büyüyecek bu?"
veya
iş yerinde istediğim çok basit bir pozisyon bir başkasına veriliyor. Verilen kişi yine "hiç uğraşamam, öfff bu ne yaa" derdinde ki ben o pozisyon için kendimi paralıyorum.
bu kısma açıklık getireyim hanımlar, çünkü bazı arkadaşlar bundan kıskançlık yaptığımı çıkarmış ki asla böyle değil.
Hepimiz kendi kaderimizi yaşıyoruz evet Allahın takdirini sorgulamak haddi değil zaten.
ben bunu size de sanki öyleymiş gibi geliyor mu manasında sordum.
sanki herkes amış yürümüş ama siz yerinizde sayıyorsunuz ne yaparsanız yapın bir adım öteye gidemiyormuşsunuz gibi.
2. Sorum: Hiç çevrenizdekilerin çıkarları için yanınızda kaldığını ve size zerre tolerans göstermediklerini fark ediyor musunuz?
örneğin;
bir arkadaşınız ne zaman neye ihtiyacı olsa sizi arıyor ama eğlenceye yemeğe vs başka arkadaşlarıyla gidiyor ya da derdi sıkıntısı varsa sizinle paylaşıyor ama sorun çözüldükten sonra sizinle irtibatı minimuma indiriyor. Ne düşünürsünüz?
Ek olarak bu insanların size eyvallah etmediğini de hesaba katın. Ayağınız azıcık yan bassa, biraz moralsiz olsanız ya da bir konuda haklılığınızı savunsanız kırk kat beter tavırlarla üstünüze geldiklerini, sizi kırınca zerre oralı olmadıklarını, kırılacağınızı ya da üzüleceğinizi umursamadan pat pat lafları sıraladıklarını düşünün. nasıl hareket edersiniz?
3. Sorum: Sanki size ait bir hayatınız yokmuş ve yaprak gibi sağa sola savruluyorsunuz gibi bir düşünceye kapıldığınız olur mu?
Bekar olduğum için mi bilmiyorum ama yaşadığım hayat maalesef beni kim nereye çekerse oraya gitmeye zorluyor. Yaşım küçük olmamasına rağmen hala başkalarının kararlarına bağlıyım. Hem güçsüz hem de sıradan hissettiriyor bu beni. Önemli olanın evlilik değil dengini bulmak olduğuna inanıyorum ama bekar oluşum adam yerine koyulmamı engelliyor sanırım. Sizce de öyle mi?
Ve ben bu hayatı nasıl düzeltebilirim.
Tayin istiyorum amirim izin vermiyor.
Şehir değiştirmek istiyorum tayine ek olarak yaşadığım şehirde bana gitmemem için vicdanıma oynayan birileri var (aile içi).
Derdimi, sıkıntımı kimseye anlatamıyorum, insanlar muıtsuz olmama anlam veremiyor.
çok bunaldım.
biraz yüreğim kabardı da sizlerle konuşayım dedim. Hani dertler, sıkıntılar toplanıp birden gelirler ya şu an hayatım öyle. aslında çoğunlukla öyle ama ben bir süredir taşıyamıyorum. Sizleri fazla yormadan bahsedeceğim, inşallah çok uzamaz konunun girişi.
1. Sorum: Sizlere de hep hayalini kurduğunu şeyleri başka birileri hem de sahip olduğu şeye kıymet bile vermeden yaşıyor gibi geliyor mu?
örneğin;
aylardır tayinim çıksa diye ah ah çektiğim bir kuruma bir başkası gidiyor şimdi ve ben kalakaldım öylece. Giden görevli de "ayyy bir kaç ay en fazla orayı daha fazla çekemem" diyor.
ya da,
bir bebek sahibi olmak. evli değilim, adayım da yok ama hormonal midir yaratılış mıdır bilmem bebek sevgisi ve özlemi var. Anne olmak mükemmel bir şey diye düşünürüm hep ama akrabalardan biri ilk bebeğine hamile ve ağzından şöyle bir cümle duydum "istemiyorum ki ben bunu, milletin çenesi kapansın diye hamile kaldım. offf başıma bela nasıl büyüyecek bu?"
veya
iş yerinde istediğim çok basit bir pozisyon bir başkasına veriliyor. Verilen kişi yine "hiç uğraşamam, öfff bu ne yaa" derdinde ki ben o pozisyon için kendimi paralıyorum.
bu kısma açıklık getireyim hanımlar, çünkü bazı arkadaşlar bundan kıskançlık yaptığımı çıkarmış ki asla böyle değil.
Hepimiz kendi kaderimizi yaşıyoruz evet Allahın takdirini sorgulamak haddi değil zaten.
ben bunu size de sanki öyleymiş gibi geliyor mu manasında sordum.
sanki herkes amış yürümüş ama siz yerinizde sayıyorsunuz ne yaparsanız yapın bir adım öteye gidemiyormuşsunuz gibi.
2. Sorum: Hiç çevrenizdekilerin çıkarları için yanınızda kaldığını ve size zerre tolerans göstermediklerini fark ediyor musunuz?
örneğin;
bir arkadaşınız ne zaman neye ihtiyacı olsa sizi arıyor ama eğlenceye yemeğe vs başka arkadaşlarıyla gidiyor ya da derdi sıkıntısı varsa sizinle paylaşıyor ama sorun çözüldükten sonra sizinle irtibatı minimuma indiriyor. Ne düşünürsünüz?
Ek olarak bu insanların size eyvallah etmediğini de hesaba katın. Ayağınız azıcık yan bassa, biraz moralsiz olsanız ya da bir konuda haklılığınızı savunsanız kırk kat beter tavırlarla üstünüze geldiklerini, sizi kırınca zerre oralı olmadıklarını, kırılacağınızı ya da üzüleceğinizi umursamadan pat pat lafları sıraladıklarını düşünün. nasıl hareket edersiniz?
3. Sorum: Sanki size ait bir hayatınız yokmuş ve yaprak gibi sağa sola savruluyorsunuz gibi bir düşünceye kapıldığınız olur mu?
Bekar olduğum için mi bilmiyorum ama yaşadığım hayat maalesef beni kim nereye çekerse oraya gitmeye zorluyor. Yaşım küçük olmamasına rağmen hala başkalarının kararlarına bağlıyım. Hem güçsüz hem de sıradan hissettiriyor bu beni. Önemli olanın evlilik değil dengini bulmak olduğuna inanıyorum ama bekar oluşum adam yerine koyulmamı engelliyor sanırım. Sizce de öyle mi?
Ve ben bu hayatı nasıl düzeltebilirim.
Tayin istiyorum amirim izin vermiyor.
Şehir değiştirmek istiyorum tayine ek olarak yaşadığım şehirde bana gitmemem için vicdanıma oynayan birileri var (aile içi).
Derdimi, sıkıntımı kimseye anlatamıyorum, insanlar muıtsuz olmama anlam veremiyor.
çok bunaldım.
Son düzenleme: