- 6 Nisan 2009
- 6.169
- 813
- 373
Kreş konusunda pek bilgim yok fakat. Anlattıklarınıza bakılırsa saygınkent ana okulundan bin kat güzel.
Bugün, kızımı okula bıraktıktan sonra......
Bizim evimize biraz uzak ama, adını sıkça duyduğum başka bir okul vardı. Bir kere gidip şöyle bi gözatmıştım, aklımdaydı. Oraya gidip baktım, müdüre hanımla konuştum. Müstakbel öğretmenimizle görüştüm.
BURSA - ALTINŞEHİR - NİLVAK ANAOKULU
Okulu gezdim. Her bir kapısını açıp baktım. buna izin verildi.
2-3 yaş grubunun sınıfını gezdim, sınıf başlı başına bi ev gibi.
GAyet geniş bir sınıf, içinde minicik bi mutfak, 2 klozetli ve 4 lavabolu bir tuvalet, uyku bölümü vardı.
Her sınıfta 1 öğretmen, 1 sınıf annesi denen kişi (öz bakım işleri için), 2 stajyer öğretmen mevcut. 12-13 çocuğa 4 kişi göz kulak oluyor yani.
Diş fırçalarının koyulduğu bir diş fırçası dolabı dikkatimi çekti. Her bir çocuk için ayrı ayrı, tertemiz bardaklar...
Tuvaletler, iki taneydi. Biri kızlar için, biri erkekler içinmiş. erkekler için olan tuvalette pisiuar (böyle mi yazılıyor bu) da bulunuyordu.
4 tane lavaboyla ve birkaç tane sıvı sabun şişesi ile tam tekmil bir tuvalet alanı yapılmış sınıfın içine.
Kçük bir mutfak tezgahı, lavabosu, bardakları, sürahisi, su bidonu, su ısıtıcısı vardı. hepsi temizdi.
Sınıf, yani çacukların faaliyet alanı, oldukça geniş. Bir kenarda yer minderleri.. masal okuma alanıymış. Bir tarafta masa ve minik sandalyeler... birsürü oyuncak.
Sınıfta bir kırtasiye odası vardı. Aktivite malzemeleri (el işi kağıtları, oyun hamurları, boyalar, falanlar filanlar.. ) gayet düzenli biçimde o odada bulunuyordu.
Sınıfta uyku bölümü vardı. Ayrı bir oda yani. Her sınıfın uyku odası ayrı ayrı. Küçük yataklar gayet düzenliydi.
Biz, müdüre hanımla, sınıfa haber vermeden, baskın şeklinde nerdeyse.. girdik.
Çocuklar doğru düzgün, hepsi masa etrafında, el sanatları faaliyeti yapıyorlardı. Bişeyler yapıştırıyorlar falan.
Birbirinden bağımsız, ortalıkta avare dolanan, dağınık saçmalayan çocuk topluluğu değildi yani. Hepsi de hallerinden memnun görünüyordu.
Öğretmen, gayet ilgiliydi çocuklarla, ses tonu şahaneydi.
Sadece stajyer öğretmenlerin, yaşları oldukça küçük göründü gözüme. Lise mezunuymuşlar yanılmıyorsam... bi tek bu konu beni tedirgin etti. Ama öğretmen ve sınıf annesi hanım, zaten ortama gayet hakimdiler, stajyerlere pek bi sorumluluk verilmiş gibi görünmüyordu.
Yemekhane, 2 aşçılı bir ortam. mutfak kısmı temiz görünüyordu. paslanmaz çelik dekore edilmiş, tertemiz gibi geldi gözüme. Tencereler falan pırıl pırıl parlıyordu açıkçası.
yemek yapma faaliyeti vardı ben gittiğimde. Meşguldü aşçı teyzeler.
Yemekhanede 40 tane lavabo vardı. tam 40 tane. minik lavabolar. yemek öncesi ve sonrası eller yıkanıyormuş orda. birsürü sıvı sabun şişesi, kurulama için kağıt havlular falan..
Birsürü masa.. birsürü sandalye.
yemek saati, tüm çocuklar için aynıymış. Tüm gruplar aynı anda yiyip içiyormuş.
Beni bu endişelendirdi sadece. Büyük çocukların arasında, küçükler eziliyor mudur acaba diye.. itiş kakış olur mu....
tabi her grup ayrı masada yiyormuş. herkesin yerleri belliymiş..
ama neticede hesi aynı yemekhanede yani. bi bu konuya takıldı kafam.
Soyunma odaları sınıfların dışında. Her çocuğun askılı oturma yeri var. isimleri yazılı. Gweliyorlar okula, soyunuyorlar, çantalarını asıyorlar ve sınıflarına götürülüyorlarmış. Çıkışta da sınıf anneleri iyne yardımcı oluyormuş, hazırlanıp çıkıyormuşlar.
Okulda, hemşire var. hemşire odası var. çok tatlı bir hemşire teyze var. acil durumlarda mdehale etmek içinmiş... Çok hoşuma gitti.
Sınıflarda kamera yok. Ama camlardan izlenebiliyor içerisi. İçeriden görünmüyor izlendiği. Çocuk veliyi görmeden, veli izleyebiliyor yani sınıfı.
Diğer mekanlarda, yemekhanede falan yani.. kameralar var ve bilgisayardan izlenebiliyormuş.
İzleme konusundan bahsedince, müdüre hanımın yüz ifadesi değişti tabi. Ama buna takılmadım açıkçası, normaldir. Rahatsız olacaklardır muhakkak. Ama biz de oraya çanta emanet etmiyoruz, çocuğumuzu emanet ediyoruz. elbette izleyip gözlemek hakkımız, bi sorun çıkartırlar mı bilemiyorum tabi.
Müdüre hanımın sıcaklığı, hoş sohbeti, açık sözlülüğü hoşuma gitti.
Lütfen bildiğiniz, duyduğunuz, tecrübeniz falan varsa... NİLVAK hakkında.... paylaşır mısınız teyzoşlar? Lütfen...
arayan soran oldu mu?
şu saat itibari ile kreş saati başladı..
Öğretmeni arayıp haber vermedim kızımın hasta olduğu için gelmeyeceğine dair..
Bakalım o eksikliği hissedip arayacakmı??? Göreceğiz...
Kreş konusunda pek bilgim yok fakat. Anlattıklarınıza bakılırsa saygınkent ana okulundan bin kat güzel.
:) yoook nerdeee...yavrum gece 40 derece ateşler içindeydi..Bu günde gitmeyecek ve ben bu günde haber vermeyeceğim...Bu gün de aranmayacağım eminim..Hatta öğretmenin gelmeyen çocuklardan memnuniyet duyduğuna da eminim..Ne kadar az çocuk o kadar az iş nede olsa...Ve büyük ihtimalle kızımı bu yılda kreşe göndermeyeceğim...Yani benim maceram bu yıllık kapandı..
biz bu sabah, evden çok zor çıktık.
kızım inanılmaz gümbürtü kopardı. gitmek istemedi. babasını da beni de bezdirmek, caydırmak için elindne geleni yaptı.
komşularımız bile balkona çıkıp, 'neden bu kadar ağlıyor, bi sıkıntısı mı var'' diye baktılar.
o derece berbat bir sabahtı velhasıl.
ama, bu kadar ağlayınca, istediğini yaptırmış olmasın diye düşünerek (iyi mi yaptık kötü mü bilemiyorum ama..), götürdük.
içimi kopardı, tükendim üzüntüden, vicdan azabından.. ama bırakıp çıktım okuldan.
tabi kahvaltı yapması beklenemezdi. yememiş elbette.
zaten yarım gün malum, öğlen yemeğini beklemeden gittim. saat 11:30 gibi.. begüm hala ağlıyordu. artık sesi kısılmış ağlamaktan. ve özel bir şefkat gösterisi yok çocuğa.
'hiç görünmeyin siz, sizi görünce daha çok ağlar' falan dediler.
koşarak aldım yavrumu, sardım sarmaladım.
ödedim parasını, 1 haftalık 125 tl.. çıktım geldim.
hiç de, tenezzülleri yok yani... 'biraz daha deneyelim, hemen pes etmeyin' falan yok. direk muhasebeye yönlendirdiler. sağolsunlar, bi güle güle demek falan da yok... :))) şaka gibi...
bir daha mı o okula gitmek.. duyarsam gidecek bi çocuk, hemen uyarırım. sakın sakın, göndermeyin, aman rezil etmeyin kendinizi de çocuğunuzu da... derim yani.
DUYURU :
SAYGINKENT ANAOKULU'NDAN ÇOCUĞUNUZU UZAK TUTUNUZ! PSİKOLOJİYE ZARARLIDIR!!!!
...
valla, biz 'çok iyi bir okul, çalışanlarıyla-yönetimiyle-öğrencileriyle-aktiviteleriyle, çok iyi bir okul'' diye duyarak ve hevesle başladık saygınkent anaokulu'na.
bizim için gayet ciddi bir hüsran oldu.
'''iyisi böyleyse, kötüsü nasıldır? ''' diye düşüncelere boğulduk açıkçası..
dediğiniz gibi, saygınkent anaokulundan bin kat iyi bir çehresi var ama... girince neler yaşanır bilinmiyor işte.
keşke birileri olsa da, tecrübelerini iyi veya kötü paylaşsa...
Anlattığınız detaylar bence küçümsenecek şeyler değildi.(klozet, yemekte başıboş bırakmak, tabi en önemlisi ağlayan bebeği avutmamak)
Ben olsaydım bende düşünürdüm tekrar tekrar. Fakat bize kötü gelen bir başkasına iyi gelebilir çünkü onun bakış açısı, bunları önemsemez.
Nilvak dediğiniz okul sanırım öğrenci için tasarlanmış, ilk intiba sizin için güzel ama öğretmenlerin davranış ve eğitimleri de çok önemli
Umarım sizde doğru bir okul bulabilirsiniz.
Özel olacak ama siz ne kadar ücret ödüyeceksiniz okula, yarım gündü sanırım, servis kullanıyor musunuz.
biz bu sabah, evden çok zor çıktık.
kızım inanılmaz gümbürtü kopardı. gitmek istemedi. babasını da beni de bezdirmek, caydırmak için elindne geleni yaptı.
komşularımız bile balkona çıkıp, 'neden bu kadar ağlıyor, bi sıkıntısı mı var'' diye baktılar.
o derece berbat bir sabahtı velhasıl.
ama, bu kadar ağlayınca, istediğini yaptırmış olmasın diye düşünerek (iyi mi yaptık kötü mü bilemiyorum ama..), götürdük.
içimi kopardı, tükendim üzüntüden, vicdan azabından.. ama bırakıp çıktım okuldan.
tabi kahvaltı yapması beklenemezdi. yememiş elbette.
zaten yarım gün malum, öğlen yemeğini beklemeden gittim. saat 11:30 gibi.. begüm hala ağlıyordu. artık sesi kısılmış ağlamaktan. ve özel bir şefkat gösterisi yok çocuğa.
'hiç görünmeyin siz, sizi görünce daha çok ağlar' falan dediler.
koşarak aldım yavrumu, sardım sarmaladım.
ödedim parasını, 1 haftalık 125 tl.. çıktım geldim.
hiç de, tenezzülleri yok yani... 'biraz daha deneyelim, hemen pes etmeyin' falan yok. direk muhasebeye yönlendirdiler. sağolsunlar, bi güle güle demek falan da yok... :))) şaka gibi...
bir daha mı o okula gitmek.. duyarsam gidecek bi çocuk, hemen uyarırım. sakın sakın, göndermeyin, aman rezil etmeyin kendinizi de çocuğunuzu da... derim yani.
DUYURU :
SAYGINKENT ANAOKULU'NDAN ÇOCUĞUNUZU UZAK TUTUNUZ! PSİKOLOJİYE ZARARLIDIR!!!!
...
biz bu sabah, evden çok zor çıktık.
kızım inanılmaz gümbürtü kopardı. gitmek istemedi. babasını da beni de bezdirmek, caydırmak için elindne geleni yaptı.
komşularımız bile balkona çıkıp, 'neden bu kadar ağlıyor, bi sıkıntısı mı var'' diye baktılar.
o derece berbat bir sabahtı velhasıl.
ama, bu kadar ağlayınca, istediğini yaptırmış olmasın diye düşünerek (iyi mi yaptık kötü mü bilemiyorum ama..), götürdük.
içimi kopardı, tükendim üzüntüden, vicdan azabından.. ama bırakıp çıktım okuldan.
tabi kahvaltı yapması beklenemezdi. yememiş elbette.
zaten yarım gün malum, öğlen yemeğini beklemeden gittim. saat 11:30 gibi.. begüm hala ağlıyordu. artık sesi kısılmış ağlamaktan. ve özel bir şefkat gösterisi yok çocuğa.
'hiç görünmeyin siz, sizi görünce daha çok ağlar' falan dediler.
koşarak aldım yavrumu, sardım sarmaladım.
ödedim parasını, 1 haftalık 125 tl.. çıktım geldim.
hiç de, tenezzülleri yok yani... 'biraz daha deneyelim, hemen pes etmeyin' falan yok. direk muhasebeye yönlendirdiler. sağolsunlar, bi güle güle demek falan da yok... :))) şaka gibi...
bir daha mı o okula gitmek.. duyarsam gidecek bi çocuk, hemen uyarırım. sakın sakın, göndermeyin, aman rezil etmeyin kendinizi de çocuğunuzu da... derim yani.
DUYURU :
SAYGINKENT ANAOKULU'NDAN ÇOCUĞUNUZU UZAK TUTUNUZ! PSİKOLOJİYE ZARARLIDIR!!!!
...
:) yoook nerdeee...yavrum gece 40 derece ateşler içindeydi..Bu günde gitmeyecek ve ben bu günde haber vermeyeceğim...Bu gün de aranmayacağım eminim..Hatta öğretmenin gelmeyen çocuklardan memnuniyet duyduğuna da eminim..Ne kadar az çocuk o kadar az iş nede olsa...Ve büyük ihtimalle kızımı bu yılda kreşe göndermeyeceğim...Yani benim maceram bu yıllık kapandı..
çok, üzücü.. gerçekten...
ağlatarak hazırlamak, bırakmak, insanın yüreği kavruluyor, hele bir de içiniz rahat değilse daha da beterdir...
umarım yeni kreşe çabucak uyum sağlar yavrucağınız....
valla, biz 'çok iyi bir okul, çalışanlarıyla-yönetimiyle-öğrencileriyle-aktiviteleriyle, çok iyi bir okul'' diye duyarak ve hevesle başladık saygınkent anaokulu'na.
bizim için gayet ciddi bir hüsran oldu.
'''iyisi böyleyse, kötüsü nasıldır? ''' diye düşüncelere boğulduk açıkçası..
dediğiniz gibi, saygınkent anaokulundan bin kat iyi bir çehresi var ama... girince neler yaşanır bilinmiyor işte.
keşke birileri olsa da, tecrübelerini iyi veya kötü paylaşsa...
Anlattığınız detaylar bence küçümsenecek şeyler değildi.(klozet, yemekte başıboş bırakmak, tabi en önemlisi ağlayan bebeği avutmamak)
Ben olsaydım bende düşünürdüm tekrar tekrar. Fakat bize kötü gelen bir başkasına iyi gelebilir çünkü onun bakış açısı, bunları önemsemez.
Nilvak dediğiniz okul sanırım öğrenci için tasarlanmış, ilk intiba sizin için güzel ama öğretmenlerin davranış ve eğitimleri de çok önemli
Umarım sizde doğru bir okul bulabilirsiniz.
Özel olacak ama siz ne kadar ücret ödüyeceksiniz okula, yarım gündü sanırım, servis kullanıyor musunuz.
NİLVAK, evet, anaokulu olarak yapılmış bir bina.
evden bozma bir kreş değil yani. binanın yapılış amacı bu.
dediğiniz gibi, içi boş bi güzellik olmasından korkuyorum, hem de çok. umuyorum, bu sefer hayal kırıklığı olmaz.
şu geçtiğimiz 1 hafta, ömrümden ömür götürdü.
biz,
yarım gün için... kahvaltı ve öğle yemeği dahil. servis yok.
saygınkent anaokul - 500 tl
nilvak anaokul - 450 tl
olarak konuştuk.
hem de nasıl...
bir de beni aslında, huzursuz eden..
ben, çalışmıyorum, evdeyim.
benim, çocuğumu bırakmak gibi bi mecburiyetim hiç yok.
herhangi bir sebeple, çocuğuma bakamıyor da değilim.
öyle böyle, bakamadığım için, çalıştığım için, falan filan için... bırakmadım ben kızımı.
ben, kızımın kendi boyutundaki insanlarla birlikte olmasını istedim. arkadaş edinmesini, paylaşmayı ve oyun oynamayı öğrenmesini istedim.
2,5 senedir benden aldıkları artık tıkandı, başka bir bilenden, işin uzmanlarından, bilinçli bakım yapabilecek kişilerden bişeyler alsın artık istedim.
ama, ben kızımı oraya, zorla bırakamam. zorla, hiç istemediği bir ortamda yapayalnız, çaresiz, ağlaya ağlaya nasıl bırakırımki...
bisürü kişiden duyuyorum..
çocuk kreşteyken, annesinin orda olduğunu biliyor. arada canı isterse, gidip görebiliyor. kendisini güvende hissediyor, annem beni terketti duygusunu yaşamıyor.. falan falan..
bu saygınkent anaokulunda, tam tersi....
''aman çocuk sizi görmesin, aman burda olduğunuzu hissetmesin. görmese bile, burda olduğunuzu hissediyor, gidin siz.. , ağlasa da alışacak muhakkak, hepsi çocuk, biz bunlara işkence yapmıyoruz...''
falan gibi, bi yaklaşım vardı.
ben çocuğumu görmeye çalıştıkça, kameradan falan izlemeye çalıştıkça, önleme çabaları, uzaklaştırma çabaları...
en nihayetinde, o yavru, henüz sadece 2,5 yaşında. sadece 2,5 yaş...
elbette annesinin kuzusu, elbette anneye bağımlı.
bana bugün, ''çok anneci yetiştirmişsiniz, size çok bağımlı, siz olmadan huzursuz oluyor kızınız'' dedi müdüre hanım.
şok oldum.
''elbette anneci, henüz sadece 2,5 yaşında benim kızım. 9 ayını benim içimde geçirdi, 2,5 senedir benim koynumda, mememde, benimle büyüyor. elbette anneci. başka türlüsü nasıl oluyor?'' diye sordum.
güldü bana öyle... güldü yani.
ben anlayamıyorum.
çocuğu terkedilmiş, annesi bırakıp gitmiş.. hissettirmek nasıl bir eğitim anlayışı.
annen hastalandı, iyileşince gelip alacak... şeklindeki telkin, nasıl bir telkin...
eve geleli saatler oldu, hala kızımın ağlaması kulaklarımda.
bir yudum yemek yemedi şu saate kadar. sarılıp oturduk, öyle uyuduk kucak kucağa...
''sana güveniyoğum ben anne, seni kok seviyoğum ben anne.. uyuyunca bırakıp ditme anne... elimi tut anne... ''
dedi bana. uyuturken, ağladım resmen..
ben de biliyorum, kızımın kreşe muhakkak gitmesi gerektiğini. özgüvenin gelişimi için, sosyalleşmesi için.. muhakkak şart. farkındayım bunun.
ama, bu şekilde değil.
NİLVAK, evet, anaokulu olarak yapılmış bir bina.
evden bozma bir kreş değil yani. binanın yapılış amacı bu.
dediğiniz gibi, içi boş bi güzellik olmasından korkuyorum, hem de çok. umuyorum, bu sefer hayal kırıklığı olmaz.
şu geçtiğimiz 1 hafta, ömrümden ömür götürdü.
biz,
yarım gün için... kahvaltı ve öğle yemeği dahil. servis yok.
saygınkent anaokul - 500 tl
nilvak anaokul - 450 tl
olarak konuştuk.
çalışma durumunuz yoksa boşverin gitmesin ya.Sosyalleşecek, ben yetmiyorum, hatta sürekli içiçe olduğumuz için bazen bunalıp onu kırıyorum cümlelerini de boşverelim arkadaşlar bence..
O kadar ağlayan bir çocuğun sosyalleşme ihtiyacı yok henüz demekki..Doğala uyalım ve minicik melekleri anneciklerinden ayırmayalım..Zaten ilkokula muhakkak gidecekler..O zaman ağlamalarına katlanalım ama minicik bebek daha bunlar ya..2.5 yaş....kıyamam hiç..
aslında sizin haber vermeniz gerekmez miydi?
çocuğum hasta gelemiyor... deseniz iyi olurmuş...
sonuçta orası resmî bir kurum, biraz fazla nezaket beklemiyor musunuz?
çocuğunuz bundan sonra gitmeyecekse bile arayıp söylemek daha iyi olur bence...
hiçbir kapıyı sertçe kapatmamak gerekir, gün olur, hiç ummadığınız bir yerde karşılaşırsınız, bir işiniz düşer, tekrar o kapıyı açmak isteyebilirsiniz....
benimki sadece bir tavsiyeydi....Öncelikle orası resmi kurum evet ancak bir anaokulu vergi dairesi değil ki..Ayrıca fazla nezaket beklemiyorum tabi ki..sadece çocuğuma ilgi bekliyorum..Ve çocuğum ile ilgilenilsin diye başladığım bir yerde o ilgiyi görememişsem bırakmakta en doğal hakkım burada "kapıyı sertçe kapatmak" diye bir şey yok HANIMEFENDİ
.
Bence de çocuklar ağlatılmadan alıştırılmalı. Nasıl komşularımıza akrabalara gördükçe güvendikçe alışıyorlar. Korkmuyorlar öyle olmalı. Ama ne yazıkki bir çok kurum , psikolog ve öğretmen bu ağlama alışma yöntemini doğru buluyor. Oğlum 2 yaşındayken ilk gittiğimiz gün girdi sınıfa 45 dk nasıl mutlu oynadı . Benim dışarda olduğumu bilerek beni hiç aramadı bile. Ben bu alışma dönemine 15 günümü ayırmıştım. Her gün birer saat getiririm ağlamadan alışır diye düşünmüştüm. Ama müdire bayram tatilinden sonra direk bırakmam gerektiği konusunda yönlendirmişti. Dinlememem gerektiğini anladım. Eğitimci , olması gerekeni iyi bilir diye güveniyor insan.
2 . kreş maceramızda asla bırakıp gitmyeceğimi eğer bu şekilde ısrarları olursa hemen oğlumu alıp gideceğimi söyledim. Problemli anne damgası yedim. Olsun.
Oğlum biraz ağladı. Ama orda olduğumu ve kameradan izlediğimi bildi. Sınıf öğretmeni sabahları servisle aldı sonraki günler. Hemen arkasından ben de gittim. Bir kaç saat sonra birlikte eve gittik. Bu şekilde alıştı. Seni bekliyorum diye diye yanından ayrıldım hep. Anne gitti cümlesi kalmamalı zihinlerinde.
Ne yazıkki psikologlar bile bizim gibi düşünmüyor.Çocuklar 2 ayda bile alışamaz diyorlar. Anne olarak elimizden geleni yapalım. Varsınlar 2 ayda alışsınlar. Ama annelerinin her an hazır olduğunu hep onları beklediğini bilsinler. Anneler onları değil onlar annelerini bırakıp arkadaşlarıyla oynamaya gitsin.
hem de nasıl...
bir de beni aslında, huzursuz eden..
ben, çalışmıyorum, evdeyim.
benim, çocuğumu bırakmak gibi bi mecburiyetim hiç yok.
herhangi bir sebeple, çocuğuma bakamıyor da değilim.
öyle böyle, bakamadığım için, çalıştığım için, falan filan için... bırakmadım ben kızımı.
ben, kızımın kendi boyutundaki insanlarla birlikte olmasını istedim. arkadaş edinmesini, paylaşmayı ve oyun oynamayı öğrenmesini istedim.
2,5 senedir benden aldıkları artık tıkandı, başka bir bilenden, işin uzmanlarından, bilinçli bakım yapabilecek kişilerden bişeyler alsın artık istedim.
ama, ben kızımı oraya, zorla bırakamam. zorla, hiç istemediği bir ortamda yapayalnız, çaresiz, ağlaya ağlaya nasıl bırakırımki...
bisürü kişiden duyuyorum..
çocuk kreşteyken, annesinin orda olduğunu biliyor. arada canı isterse, gidip görebiliyor. kendisini güvende hissediyor, annem beni terketti duygusunu yaşamıyor.. falan falan..
bu saygınkent anaokulunda, tam tersi....
''aman çocuk sizi görmesin, aman burda olduğunuzu hissetmesin. görmese bile, burda olduğunuzu hissediyor, gidin siz.. , ağlasa da alışacak muhakkak, hepsi çocuk, biz bunlara işkence yapmıyoruz...''
falan gibi, bi yaklaşım vardı.
ben çocuğumu görmeye çalıştıkça, kameradan falan izlemeye çalıştıkça, önleme çabaları, uzaklaştırma çabaları...
en nihayetinde, o yavru, henüz sadece 2,5 yaşında. sadece 2,5 yaş...
elbette annesinin kuzusu, elbette anneye bağımlı.
bana bugün, ''çok anneci yetiştirmişsiniz, size çok bağımlı, siz olmadan huzursuz oluyor kızınız'' dedi müdüre hanım.
şok oldum.
''elbette anneci, henüz sadece 2,5 yaşında benim kızım. 9 ayını benim içimde geçirdi, 2,5 senedir benim koynumda, mememde, benimle büyüyor. elbette anneci. başka türlüsü nasıl oluyor?'' diye sordum.
güldü bana öyle... güldü yani.
ben anlayamıyorum.
çocuğu terkedilmiş, annesi bırakıp gitmiş.. hissettirmek nasıl bir eğitim anlayışı.
annen hastalandı, iyileşince gelip alacak... şeklindeki telkin, nasıl bir telkin...
eve geleli saatler oldu, hala kızımın ağlaması kulaklarımda.
bir yudum yemek yemedi şu saate kadar. sarılıp oturduk, öyle uyuduk kucak kucağa...
''sana güveniyoğum ben anne, seni kok seviyoğum ben anne.. uyuyunca bırakıp ditme anne... elimi tut anne... ''
dedi bana. uyuturken, ağladım resmen..
ben de biliyorum, kızımın kreşe muhakkak gitmesi gerektiğini. özgüvenin gelişimi için, sosyalleşmesi için.. muhakkak şart. farkındayım bunun.
ama, bu şekilde değil.
okurken gözlerim doldu nasıl annen hasta iyileşince gelecek denir ki yaaaaa kıyamam kuzuma nasıl içlenmiş nasıl korkmuşşşşşşNİLVAK, evet, anaokulu olarak yapılmış bir bina.
evden bozma bir kreş değil yani. binanın yapılış amacı bu.
dediğiniz gibi, içi boş bi güzellik olmasından korkuyorum, hem de çok. umuyorum, bu sefer hayal kırıklığı olmaz.
şu geçtiğimiz 1 hafta, ömrümden ömür götürdü.
biz,
yarım gün için... kahvaltı ve öğle yemeği dahil. servis yok.
saygınkent anaokul - 500 tl
nilvak anaokul - 450 tl
olarak konuştuk.
Öncelikle orası resmi kurum evet ancak bir anaokulu vergi dairesi değil ki..Ayrıca fazla nezaket beklemiyorum tabi ki..sadece çocuğuma ilgi bekliyorum..Ve çocuğum ile ilgilenilsin diye başladığım bir yerde o ilgiyi görememişsem bırakmakta en doğal hakkım burada "kapıyı sertçe kapatmak" diye bir şey yok HANIMEFENDİ .
sonunna kadar haklısın sonuçta anaokulu adı üstünde ilgi olmalı amacımız yaşıtlarıyla oynamaları yoksa zaten ilkokula gidecek ders yapacak o zamana kadar bolca yaşıtlarıyla oynasın diyr yolluyoruzzz
umarım güzel ilgili sevecen bir kreş bulursun haber ver olur mu
oğlum 3.5 yaşında 2 hafta önce kreşe başladı... çok hevesli olarak 1 hafta alıştırmada birlikte gittik 2 saat kaldı okulda.. geçen hafta servisle gitmeye başladı hiçbir sıkıntı yoktu çok mutluydu, sınıflarında özürlü bir öğrenci var annesi okulun 2. günü çocuğu yanlız göndermiş ve çocuk bilinçli olmadığı için sınıftaki çocukları sevmeye çalışırken 3 tane çocuğun yüzünü çizmiş kızartmış benim oğlumunda üstüne yürümüş yanaklarını sıkmış oğlum çok korkmuş öğretmeni bi çocuğu tuttum diğerine saldırdı ne yapacağımı bilemedim sizin oğlunuzun üstüne çok gitti çok korkuttu oda sürekli bana sarıldı dedi(( bir gün sonra bunu öğrendik oğlum servise binmek istemedi ben götürdüm ve sınıfa bile sokamadım çocuğu sürekli eve gidelim dedi ağladı eve geldik, o günden beri okula gitmek istemiyor ağlıyor sürekli.. öğretmeniyle müdürle falan görüştük onlarında haberi yokmuş çocuğun yanlız geldiğinden artık annesiyle gelecekmiş o konuda bir sıkıntı yokmuş ama oğlum okula gitmek istemiyorum diyor sürekli ne yapabilirim ((
canım bence veliler olarak idareye tepki vermeniz gerekiyor. engelli bir öğrencinin kendi gereksinimine göre okula gitmesi gerekiyor. bizim de otistik bir öğrencimiz vardı bazen öğrencilere zarar verebiliyordu. ne yazık ki okuldan almak zorunda kaldı ailesi.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?