yazık, kıyamam ben ona yaa...
allahım kimseye yavrusunun sağlık sıkıntılarını yaşatmasın allahım.
bi üşütüp burnu akınca, gece uykusuz başında dikiliyoruz. terlediyse çözüm buluyoruz, duruma göre şurup veriyoruz.. gece boyu nöbette geçiriyoruz.
allahım göstermesin, çok zor.. engelli bi durum.
adı üstünde, engelli... yavrum benim, hayatta her şey engel, onun için.. hayatını sürdürebilmesi için, her şey engel...
allahım ailesine yardımcı olsun inşallah.
bizim de bi akrabamızda var bi problem. hastalığın adını şu anda hatırlayamadım. ama 'algı depolama' sorunu gibi bişey. şimdi öğrendiği herhangi bişeyi, birkaç saniye sonra unutuyor. hiçbir şey öğrenemiyor. sadece doğal refleks şeklindeki olayları başarabiliyor. yürümek, yemek yemek, uyumak gibi şeyleri... konuşamıyor, iletişim kurmak için gözgöze gelmiyor, iki küp oyuncağı bile üst üste koyamıyor hala.. şimdi 3,5 yaşında yanılmıyorsam.
şurda, ''bu bi kalem'' diye öğretiyorsunuz. dön arkanı, aynı kalemi bana ver.... dediğinizde.. kesinlikle dediğinizi yapamıyor. çünkü algıladığı şeyi, beyni biriktirip ilgi bağlantı kurup uygulayamıyor.
O da Yiğitalp'e gidiyordu bi süre öncesine kadar. iletişim kuramadığı için, oldukça saldırgandı tabiki. bisürü çocuğa zarar vermiş, kendisi de zarar görmüş.
Şimdi istanbulda bi klinik bulmuşlar, özel eğitim veren bi klinikmiş. orda yaşamaya başladılar ailece, tedavisi inanılmaz masraflı. 2 ayda 3 ev parası yediler, diyordu anneannesi...
allahım yardımcı olsun bu durumlarda olan ailelere.... bizleri de sınamasın aynı durumlarla.
FAMILY; oldukça haklısın arkadaşım. Bu duruma bi çözüm bulunması lazım.
Ya annesi ile birlikte olacak o sınıfta.. ki, bu da sorun aslında. anne gören diğer çocuklar da annelerini isterler muhakkak.
Ya da, sadece onunla ilgilenecek olan bi öğretmen tayin edilecek. sınıfta sadece onu kontrol edecek bi zahmet. Hem kendisi hem diğer çocukların zarar görmemesi için, bu bi çözümdür bence.
Bunu okular nasıl hesaplayamıyorlar, nasıl sorun oluşturacak şekilde organize ediyorlar bu durumu, ben anlayamıyorum valla.
Çocuklarımızın özgüveni zedelensin diye göndermiyoruz. Hasar alıp gelsinler diye de göndermiyoruz.
Ama çocuk hepsi, oluyor tabi arada.. birbirini itiveriyorlar. Birbirlerine vuruveriyorlar... öğretmen de farkedemeyebiliyor. bunları anlamak mümkün ama... göre göre, bile bile bu duruma yol açan o kurumu da cezalandırmak lazım veliler olarak.
Ben bir de, başka bişeye dikkat ettim. şok oldum.
Geçen sabah okula gittik, saygınket'e...
bir veli daha bırakıyordu kızını. ben bırakıp gitmediğim ve okulun içine kadar kızımla girdiğim için.. kadının çocuğu ile olan diyaloğunu tam tekmil duydum, şok geçirdim.
Aynen şöyle dedi: ''' Annecim, oyuncağını elinden alan çocuklara vuracaksın, canını acıtan olursa sakın ağlama, patlat bi tane kafasına, onun da canı acısın. sen ağlama, o ağlasın. tekme at gerekirse, vur patlat suratına... tamam mı annecim. ağlamak yok, ağlatmak var kızım!''''
döndüm bi baktım kadına. gayet de aklı selim bi görüntüsü vardı.
Tutamadım kendimi; ''hanımefendi, kızınıza neler öğütlediğinizi istemeden duydum, üzüldüm. Anlamaya çalışıyorum ama anlayamadım açıkçası. Nasıl bir eğitimdir bu, vur-kır-parçala diyorsunuzu kızınıza. Bu çocuklar, ilerde sizi de vurup-kırıp-parçalayabilirler'' dedim ve yürüdüm içeri gittim...
İnanamadım.
Biz evimizde, Begüm bizlere falan yanlışlıkla elini kaldırırsa, vurursa, kızıyoruz. aman kızım diyoruz, kimseye vurulmaz. sana birisi vurursa yanlışlıkla, sen onu uyar. arkadaşım vurulmaz, canımız acır.. diye söyle. git öp, ona öpmeyi öğret... diyoruz.
başkaları vurmaya örgütlüyor çocuklarını.
napmalıyız? ben çözemedim açıkçası?
var mı bi fikri olan?