Liseden beri günlük tutuyorum bu günlükleri napicam?

Belliki sana dert oluyor at gitsin. Zaten herseyi baştan hatirlayacak olsak beynimiz ona göre işlerdi. Unutup durduğuna göre vardır bi hikmeti.
 
Ben de hayatımın belli bir dönemi için günlük tutmuştum. Yıllar sonra okumak hiç iyi gelmedi unutmak için çaba sarf ettiğim şeyler kabak gibi su yüzüne çıktı yine.

Hepsini yaktım, pişman değilim. Şöyle düşün, onlar psikoloğundu. sen yazarken yardımcı oldular. Derdini anlattın, bitti gitti.
 

Gecenlerde evde temizlik yaparken kardesimin unide tuttugu gunlugun birkac kopuk yapragini gordum dayanamadim okudum sadece o bir kac sayfada aglamaktan helak olmustum kac saat agladigimi bilmiyorum nasilda yokluk sıkintı cekmis

Qnnenin dogru yada yanlis yapri diyemem ama kendince dogru yapmis
 
çok depresif şeyler yazmışım lisede
hepsini önce yırttım sonra çöpe :)

yaşadıklarım aklımda kaldığı kadarıyla bana yeter
 
Nasıl ki belli aralıklarla tekrar edilen bir ders en bellekte kalıcıdır aynı şekilde yaşadığımız kötü olayları hatırlama ihtimalimiz anlattıkça çoğalıyor ki siz bir de yazıyla iyice percinlemişsiniz, aslında çok anlatmamak ve özelikle olaya dışarıdan bir göz gibi bakabilmek amacıyla yazmak dertli anlar için birebir ,fakat sonra yok edilmeli ,bence atın ve bundan sonraki günlüklerinizi her gün sukredecek birşeyler yazmaya odaklı şekilde doldurun terapi gibi :)
 
Tamamen dolduğunda defteri yakmak günlük tutmanın şanındandır.
İnsan nedense mutsuz olduğu zamanlarda yazmaya daha çok ihtiyaç duyuyor ve yazdıklarını her okuyuşunda da mutsuz anlar geri geliyor.

Kendinize özel bir tarih belirleyin, meşrubatınızı tatlınızı hazırlayın, önce günlükleri yakın sonra da kendinizi ödüllendirin. İnşallah hayatınızın kalanında hep mutlu huzurlu olsursunuz
 
ben günlüklerimi okudugumda "ne salakmisim" "ay insan buna takilir mi" "oha...o zamanlar ne olgun düsünmüsüm" "hayret böyle bisey yasamismiydim ben yaaa" dedigim cok oldu, ama cogu zaman gülüp gectim ve hepsini okuduktan sonra ufacik parcalara yirttim ve cöpe attim, cöpün agizini baglayip cöp konteynirina attim, o an ki hissettigim duyguyu anlatamam bile....sen de dene.
 
Ne güzel günlük tutanlar varmış. Ben de heveslenip bi kaç sayfa karalamıştım. Sonra annem okuyup yazdıklarımdan hesap sormuştu Bir daha da cesaret edemedim.

Size tavsiyem okumayın bence. Anlaşılan okudukça daha da kötü olacaksınız, gerek yok.
 
Benim de vardı.
Yaktım.
İsterdimki saklayayım seneler sonr bakayım.
Kah güleyim kah ağlayayım.
Ama yakmak daha uygun geldi o zaman.
Çünkü hayatımın başrolune koyduğum insan,hiç olmuştu.
Dolayısı ile tekrar okumaya dayanamazdım.
"Anı" olarak bile kalmamalıydı.
Duygularım defterim yanarken öldü sanki.
Çok anlam yükledim o işe zamanında.

Yakın gitsin siz de.
Geçmiş geçmişte kalsın,sizi üzen şeyler kafanızda veya evinizin herhangi bir köşesinde yer edinmesin.
 
Eğer birşey seni üzüyor ve canını yakıyorsa ondan kurtulmalı diye düşünüyorum
BaEn unutmak ya da unutmuş gibi yapmak bile çözüm olabiliyor
 
Yak gitsin hepsini kurtul geçmişin, yükünden hayat bir gün oda bugün ,zaman çok değerli mutlu ol ailenide mutlu et ne bu keder, günlük işlerini hiç anlamam zaten çok gereksiz gelir bana niye yazayım ki güzel anılar zaten kafamda kötüleri de resetlerim gider ne anacam
 
Bazen bazı durumlar beni çok sinirlendirir, genel olarak içime attığım durumlar hem fiziksel hem zihinsel olarak beni olumsuz etkiler. Zira benim hakkımda burada aşağı yukarı fikir edinenler vardır, çok hazırcevap değilim, kavga etmeyi seven bir yapım yok. Anlatan taraf yerine hep dinleyen taraf oluyorum, zararları yok değil. O yüzden böyle durumlarda bir kağıt alır, tamamen içimi dökerim. Dil bilgisi falan sallamam, küfür dahi yazarım. Kağıda içimi bir güzel boşalttıktan sonra o kağıdı yakarım. Alevlerin kağıdı sarmalayışını ve yok edişini izlerken yaşadığım öfke, üzüntü vs. ne varsa onların da hafiflediğini hissederim.

Bu sizin için de iyi olabilir. Madem geçmişi bütün duygularıyla hatırlamak size iyi gelmiyor, defterleri alın bir güzel yakın ve alevlerin nasıl onları yok ettiğini izleyin. Geçmişten ders almak iyidir ama bazen de geçmişi geçmişte bırakmak gerekir. Geçmişini bilmek geleceğine bakarken işine yarar ama sürekli hatırlamak da insana iyi gelmeyebilir. Başa çıkamazsanız da psikolojik destek almanızı tavsiye ederim, travmalar hortladıysa tek başınıza mücadele etmenizin zor olması doğal.
 
Kız kardeşim bazen 'abla hatırlıyor musun...' diyerek cocukluk-ergenlik travmalarımızı anlatır. Hemen sustururum. Cunku beynim onu unutmuşsa cok cok arkalara atmişsa bir sebebi var. Hatırlamak beynimi sürekli yormaktan öteye gitmiyor. Bence onları toptan yakın ve deyin ki o kız gitti yepyeni güçlü bir ben var.
 
Hayatım boyunca çok sıkıştığımda yazdım. Yazdım, bitirdim ve yok ettim :)
Yok etmelerin şekli dönem dönem değişti, ergenlikte yakardım tabiki, kül oluşunu falan izlerdim ayin gibi
Sonra bir dönem asetonla mı ne suda çözüyordum :)) hani derdini suya anlat derler ya, ona ithafen. (Geç ergenlik )
Şimdi bile zaman zaman yazarım ve yırtıp atarım.
Yada telefondan not kısmına yazar yazar yazar silerim :)
Yani o kadar içimdekileri kusup döküp bir de geri donup onları okuyup kendime yük edemem. Ben hafiflemek için yazmışım. Ne diye bilmem kaç yıl öncesinin dert hamallığını yapayım?
 
ben lisedeyken edebiyat hocam “sakın günlük tutmayın, yalnızlaşırsınız” derdi :)

ben de çok sık yazı yazarım ama biriktirmem atarım. sadece belli bir dönem günlük tuttum.
yıllar sonra okuduğumda unuttuğum bütün kötü hatıralar gün yüzüne çıktı. yakın olduğum arkadaşlarımın zamanında beni nasıl kırdıklarını hatırladım.

unutmak insanoğlunun sahip olduğu en büyük nimetlerden biri.
o kötü hisleri, kötü günleri tekrar okumak, tekrar yaşamak, unutamamak zulüm. günlüğü olan insan zor affeder mesela.

ben o kadar şeyi tekrar tekrar yaşamayı kaldıramadım, günlüğümü çöpe attım. siz de kıyın atın, yapacak bir şey yok.
ama tutmayı, yazmayı çok da severim. şimdilik yazıp hemen çöpe atmalarla idare ediyorum fakat yakında günlük tutmaya tekrar başlayacağım sanırım :)
 
Son düzenleme:
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…