Lohusa kafası mı yasıyorum?

kelebek_gibi

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
14 Şubat 2017
964
958
103
Öncelikle herkese iyi bayramlar. 6 gün önce 2. Bebeğimi dünyaya getirdim.evlendiğimden beri hayalim peş peşe 3 çocuk yapmak kalabalık bi aile olmaktı. 2. Hamileliğim planlı oldu ve iki kardeş arasında 2.5 yaş var. Ancak tüm bunlara rağmen 2. Hamileliğimin başından beri kabullenememe durumu yaşadım nasıl yaptım hala kendime inanamıyorum. Hep kızım tek olmalıydı ona haksızlık ettim yeterince ilgilenemiycem düşüncesindeyim. Kızım da oyun çağında henüz kendisi bebek onunla ilgilenememek beni çok üzüyor. Bir hafta önceki halimizi özledim. Annem ve ablam aşırı destek oluyor ben hep kendimi suçluyorum benim yüzümden kızımla onlar ilgilenmek zorunda kalıyor diye. Bu ruh hali nasıl ne zaman geçer ağla ağla içim şişti
 
Biraz bebeğiniz büyüsün abla kardeş hep beraber oynarsınız
Yardım edeniniz de varmış takılmayın böyle şeylere keyfinin çıkarın anın
Güzel günlerde büyütün yavrularınızı
 
Aynı durumu ben yaşıyorum kızım tam 2 yaşında, kardeşliğe çok önem verdiğim için ve kendim de bir çocuk daha istediğim için korunmadık Allah nasip etti bir de üstüne üstlük ikiz. ama ben duyduğumdan beri sevinemiyorum Allah cezamı verecek diye de çok korkuyorum, ama bir türlü alışamadım.
İsteyerek hamile kaldım ve böyle düşündüğüm için gerizekalı filan olduğumu düşünüyorum
acaba kızıma haksızlık mı yaptım diyorum araları tam 2,5 olacak ama hiç düşünmek istemiyorum çok vicdan azabı çekiyorum inşallah geçer bu his.
Anneniz ablanız varmış ne güzel destekler ama bu aşamada bebekle onlsr ilgilense siz kızınızla ilgilenseniz daha doğru olur bence. Bebek sonuçta bişeyden habersiz ama kızınızın ilgiye daha çok ihtiyacı var. Elbette bu benim şahsi fikrim en doğrusunu bir anne olarak siz bilirsiniz.
Allah yardımcınız olsun inşallah en kısa sürede bu duygudan kurtulursunuz. İnşallah ben de kurtulurum
 
benim de iki oğlumun arası 2 yaş. şuan biri 3,5 diğeri 1,5 yaşında. aynı süreçlerden bende geçtim, aynı korkuları yaşadım. aşırı yorucu, çok fedakarlık isteyen bir süreç sizi bekliyor. ama şuan iyi ki araları yakın diyorum. en yakın arkadaşı kardeşi. büyük oğlum düşünce ilk yanına kaldırmaya giden kardeşi oluyor mesela. arkadaşın kim diye sorarlarsa ilk kardeşinin ismini söylüyor. haksızlık yapmadınız büyük kızınıza aksine ona çok güzel bir hediye verdiniz. herşey yoluna girecek. sağlıkla büyütün
 
Ya ne güzel Masallah sağlıklıca kucağınıza alırsınız İnsallah
 
Bu duyguyu çocukları arasında az yaş farkı olan tüm anneler yaşıyor anladığım kadarıyla. Çünkü çevremde de çok fazla duyuyorum. Şu an kardeşler için iyi bir seçim yapmış oldunuz. Birlikte oynayabilecekleri günler gelecek. Yaş farkı fazla olsaydı bu kez okuluna yetişemedim diye üzülecektiniz belki. Bu biraz insan olmamızla ilgili aslında. Genellikle bir şeyi elde edince diğer ihtimallere odaklanıyoruz
 
Umarım yaşadığınız duyguların çabucak üstesinden gelirsiniz . 3. Çocuk planınız olursa da bu günleri hatırlayıp kesin kararınızı ona göre verirsiniz .

2. çocuk planım hiç olmadı , o yüzden yaşadığınız duygular ne kadar sürer emin olamıyorum . Açıkçası bu duyguları yaşama ihtimalinden hep korktum ve kaçtım. İnş bir an önce lohusa döneminiz geçer ve bir hafta önceki halinize çabucak dönersiniz .
 
Hepsi geçici. Ne güzel çocuklarınızla geçireceğiniz vakti kadar düşünen bir annesiniz. Biraz kendinizi toparlayınca geçer bu üzüntüler. Hele kızlar biraz büyüyüp birbirleriyle oynamaya başladıkça karşılarına geçip mutluluktan ağlayacaksınız. Küçükken ne kadar kıskansamda bu hayatta bana en büyük destekçim kardeşim. Eğer keyfi sebeplerle (kastım çocuğunun olamama durumu harici şeyler) bir kardeşim olmamış olsaydı annemi babamı affetmezdim :))
 
Gayet normal geçecek zamanla. Benim çocuklarım büyüktü yine de böyle düşüncelerle yiyip bitirmiştim kendimi. Güzel şeyler düşünün. Abla kardeş birbirlerine hem oyun arkadaşı hemde destek olacaklar.
 
Tam tersine bence bebek anneye daha çok ihtiyaç duyuyor bilmediği bir dünyaya alışması gerek ve güvenli baglanma olmadıgında ilerleyen zamanlarda problem olabilir ikisi ile de dengeli bir sekilde ilgilense daha güzel olur büyük olanı bebek bakımına ortak edip bunu oyun gibi yaşasanız hadi gel banyo yaptıralım üstünü giydirelim diye biraz da ev işi vs umursamayıp bebekten kalan zamanlarda da ufak tefek oyun oynansa dört dörtlük olur herşey bence yapılabilir bişey kardeşi olması çok güzel bişey nasip olursa bende bebegim 2 yaşına geldigi zaman düşünüyorum
 

aslında bu olay biraz bebeğe bağlı önceden ne plan yapsak boş . Benim bebeğim ilk doğduğunda çok kucakçı bir bebek değildi belki de ondan şimdi böyle konuşuyorum. Artık dediğim gibi çocukları için en doğrusunu bence anne bilir. İnsan çocuklarla beraber çok şey öğreniyor. Allah size de hayırlısını versin
 
Aynen bebekten bebege degişiyor benim oglum mesela çok bagımlı bir bebek sürekli ilgi istiyor yanımda yatarken bile yüzüne bakmasam bagırmaya başlar yüzüne bakıp konuşursam gülümser kendisi ile konuşulmasını seven sarılmaya bayılan bi çocuk bunun sebebi biraz da ben olabilirim dogumdan sonra korona oldugum için bebege bulaşmasın diye 6 gün hastanede kaldı ve ben bundan çok etkilendim sürekli gözümün önünde dursun istedim yine olsa yine aynısını yaparım orası başka tabi ama kimi çocuk doguştan yalnız olmak istiyor ilgi beklemiyor
 
Benim ilk bebeğim herkes 2.nezamn diyor da 4.5 aylık bebeğim varken kardeş istemiyorum biri kardeşi olsun diyince ağlıyorum ihanet edemem ben kızıma yapamam diye ilerleyen yıllarda nasıl olur bilemiyecem hayırlısını versin rabbim
 

kızım 2 yaşında bana çok bağımlı çok . Bebekken de bağımlıydı ama hani etrafımda arkadaşlarım bir dakika kucaklarından bırakamazlardı ya da tuvalete gidermezlerdi ben de çok şükür böyle şeyler olmadı. Zaman zaman elbette yaşadım ama bebekliği açıkçası kolaydı kızımın. Zorluklar büyüdükçe başladı :)
İnsan çocuğuyla beraber evriliyor.
 
Evet öyle benim bebegimin de zamanla düzeliyor bu durumu bana güvendiği için artık yalnız kalabiliyor
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…