Lohusaların zorbalanması

Ophelia81 .!.:

Hanımlar bizde bu iş bir gelenek mi anlamıyorum. Bir aylık lohusayım. Doğumum da çok zor oldu. Vakumla ve gerçekten çok zorlu bir şekilde doğum yaptım. Doğum sırasında ailelere haber vermedik ki iyi ki de haber vermemişim daha evvel söyleseydim sezaryene yönlendirirlerdi. Doğuma girerken söylediğimiz için hastane odasına alındığımdan itibaren üzerime gelmeye başladılar. Annem riskli doğum gerçekleştirdim diye (normal yapmamı hiç istemiyordu kendi 3 normal doğum yapmış ve çok zor olmuş) hastane odasında tartışıp durdu benimle. Ben burada anne kayınvalide, kız kardeş, kayınpeder, görümce diye ayırmak istemiyorum çünkü hepsi ayrı ayrı ne dediğini bilmez hale geldi yani eve gelmişim daha ilk günden yok sütün gelmiyor yok sütün gelemeyecek. Ertesi gün sütüm geliyor yok bu sefer de tutmayacak memeyi… zaten emzirenler bilir bebeğe meme tutturmak çok zor. Memeyi tuttu bu sefer de meme bağımlısı oldu bak demeler. Daha 3. Günümüzde kp eşimi ağlatmış sen nasıl babasın çocuğu tutmayı bile bilmiyorsun diye. Nasıl bilsin hayatında ilk defa yenidoğan tutuyor adam. Ki o kadar ilgili ve yardımcıdır ki eşim. Ben evde yatılı misafir istemediğim için eşimle ikimiz baktık geceleri. Gündüz de aileler geldi. Benimkiler sabahtan geliyor eşimin ailesi öğleden sonra. Sağ olsunlar bu süreçte ne temizlik yaptık ne yemek. Ama her günüm ağlayarak geçti. Ki ben doğumdan önce doulasından tutun psikoloğa kadar yardım almış ve kendini hazırlamış biriyim. Ama hormonlar insanı hassaslaştırıyor. İnsanların kendini bilmezliği de cabası. Ailem günlerce migrenden öldük dediler sebep olarak da doğumu son anda söylememizi belirttiler. Görümce tansiyon problemi yaşadı 2 hafta sonrasında. Kayınvalidem bebeğin doğum heyecanından hastalandık dedi. Kp rahatsızlandı ameliyat olacak. Teselli veriyorum baba seni çok iyi anlıyorum ağrıların zorluyor seni diye. Bana diyor ki bu doğum değil ağrıdan duramıyorum ( 20 gün durdu) anneme gidiyorum sabahtan. Bebek annemdeyken uyumuşum 3 saat. Babam çok uyumuşum diye lafa başlıyor. KV lohusalığın 5. gecesinde eşimi arabayla eşini almaya göndermeye çalışıyor. Sende de araba var gitsene diyorum ben gidemem oraya diyor. Ben sarılık olmuş bebeğimle gece vakti yalnız kalayım ama onlar zorlanmasın. Hepsi iyiliğine iyi insanlar ama bu dönemde nasıl bu kadar kendilerini bilmez oldular şaştım kaldım. 20 günlüğüz çocuğu arabayla bize getiremez misin diyor? Sence getirebilir miyim? Annene gidiyorsun diyor. Eşim annemlerin evine çok yakın yerde çalışıyor ve işe giderken bırakabiliyor. Mikrop kapmayayım diye (inanın 10 gün oturamadım ağrıdan dikişlerden) ayrı WC sağlıyor kendi yatağını veriyor. Klima var diye salonda oturuyoruz emzirirken annem dahil çıkıyor. KV’de de güya bizim için klima taktırıyor ama gidince kapısı bile kapanmayan odayı gösteriyor ve sabahtan geceye kadar kalabalık evde durmamı istiyor. Nasıl rahat edeyim günde kaç defa duşa giriyorum kanamam var. Açıklıyorum alınıyor. Öpmeler tükürükler havada uçuşuyor görümce kendi insanımız diyor. Elli kere açıklıyorum yenidoğan öpülmez diye. Hatta bildiğin kalp kırıyorum, babam dahil şak diye öpüveriyor. Biz toplum olarak nasıl eğitileceğiz bu doğum sonrası davranışlar konusunda bilmiyorum. Amacım akıl almak da değil. Toplumun bu kör kısmı nasıl değişir merak ediyorum. Allah tüm Lohusaların yardımcısı olsun depresyona girmediysek de aileler zorla sokmaya çalışıyor

Genişletmek için tıkla...

Kurda sormuşlar boynun neden kalın diye, kendi işimi kendim gördüğüm için demiş.​

Ophelia81 .!.:

Hanımlar bizde bu iş bir gelenek mi anlamıyorum. Bir aylık lohusayım. Doğumum da çok zor oldu. Vakumla ve gerçekten çok zorlu bir şekilde doğum yaptım. Doğum sırasında ailelere haber vermedik ki iyi ki de haber vermemişim daha evvel söyleseydim sezaryene yönlendirirlerdi. Doğuma girerken söylediğimiz için hastane odasına alındığımdan itibaren üzerime gelmeye başladılar. Annem riskli doğum gerçekleştirdim diye (normal yapmamı hiç istemiyordu kendi 3 normal doğum yapmış ve çok zor olmuş) hastane odasında tartışıp durdu benimle. Ben burada anne kayınvalide, kız kardeş, kayınpeder, görümce diye ayırmak istemiyorum çünkü hepsi ayrı ayrı ne dediğini bilmez hale geldi yani eve gelmişim daha ilk günden yok sütün gelmiyor yok sütün gelemeyecek. Ertesi gün sütüm geliyor yok bu sefer de tutmayacak memeyi… zaten emzirenler bilir bebeğe meme tutturmak çok zor. Memeyi tuttu bu sefer de meme bağımlısı oldu bak demeler. Daha 3. Günümüzde kp eşimi ağlatmış sen nasıl babasın çocuğu tutmayı bile bilmiyorsun diye. Nasıl bilsin hayatında ilk defa yenidoğan tutuyor adam. Ki o kadar ilgili ve yardımcıdır ki eşim. Ben evde yatılı misafir istemediğim için eşimle ikimiz baktık geceleri. Gündüz de aileler geldi. Benimkiler sabahtan geliyor eşimin ailesi öğleden sonra. Sağ olsunlar bu süreçte ne temizlik yaptık ne yemek. Ama her günüm ağlayarak geçti. Ki ben doğumdan önce doulasından tutun psikoloğa kadar yardım almış ve kendini hazırlamış biriyim. Ama hormonlar insanı hassaslaştırıyor. İnsanların kendini bilmezliği de cabası. Ailem günlerce migrenden öldük dediler sebep olarak da doğumu son anda söylememizi belirttiler. Görümce tansiyon problemi yaşadı 2 hafta sonrasında. Kayınvalidem bebeğin doğum heyecanından hastalandık dedi. Kp rahatsızlandı ameliyat olacak. Teselli veriyorum baba seni çok iyi anlıyorum ağrıların zorluyor seni diye. Bana diyor ki bu doğum değil ağrıdan duramıyorum ( 20 gün durdu) anneme gidiyorum sabahtan. Bebek annemdeyken uyumuşum 3 saat. Babam çok uyumuşum diye lafa başlıyor. KV lohusalığın 5. gecesinde eşimi arabayla eşini almaya göndermeye çalışıyor. Sende de araba var gitsene diyorum ben gidemem oraya diyor. Ben sarılık olmuş bebeğimle gece vakti yalnız kalayım ama onlar zorlanmasın. Hepsi iyiliğine iyi insanlar ama bu dönemde nasıl bu kadar kendilerini bilmez oldular şaştım kaldım. 20 günlüğüz çocuğu arabayla bize getiremez misin diyor? Sence getirebilir miyim? Annene gidiyorsun diyor. Eşim annemlerin evine çok yakın yerde çalışıyor ve işe giderken bırakabiliyor. Mikrop kapmayayım diye (inanın 10 gün oturamadım ağrıdan dikişlerden) ayrı WC sağlıyor kendi yatağını veriyor. Klima var diye salonda oturuyoruz emzirirken annem dahil çıkıyor. KV’de de güya bizim için klima taktırıyor ama gidince kapısı bile kapanmayan odayı gösteriyor ve sabahtan geceye kadar kalabalık evde durmamı istiyor. Nasıl rahat edeyim günde kaç defa duşa giriyorum kanamam var. Açıklıyorum alınıyor. Öpmeler tükürükler havada uçuşuyor görümce kendi insanımız diyor. Elli kere açıklıyorum yenidoğan öpülmez diye. Hatta bildiğin kalp kırıyorum, babam dahil şak diye öpüveriyor. Biz toplum olarak nasıl eğitileceğiz bu doğum sonrası davranışlar konusunda bilmiyorum. Amacım akıl almak da değil. Toplumun bu kör kısmı nasıl değişir merak ediyorum. Allah tüm Lohusaların yardımcısı olsun depresyona girmediysek de aileler zorla sokmaya çalışıyor

Genişletmek için tıkla...

so lame .!.:

Ben yurtdisindayim, dogumumda sadece annem ve babam geldi. ESimin tarafi gelmedi vize yuzunden. Iyi ki gelmemisler. Annem cok yardimci oldu sagolsun. Sezeryan oldum ikiz oldugu icin. Sutum iki bebege cok yetmedi mama ile karisik devam ettik. Herkes o donem cok yardimci olmasina ragmen, lohusalik geregi ben kendi kendimi yedim. emziremiyorum bilmem ne o bu diye. Milletin canina okudum resmen.
Diyecegim su ki, ne olursa olsun lohusalik donemi boyle kaotik geciyor. Hersey mukemmel gecse bile hormonlarinizdan dolayi butun olaylara takar hale geliyorsunuz.
Siz bildiginizi yapin ve keyfinize bakin. 2 yastan bildiriyorum, bu taktiginiz konular gecici. Vermeyin bebeginizi kimseye, benim cocugum ben boyle yapicam karisma diyip gecin.

Genişletmek için tıkla...

umutluev .!.:

Kurda sormuşlar boynun neden kalın diye, kendi işimi kendim gördüğüm için demiş.​

Kimi insanlar desteksiz iş yapamıyor. Hayır diyemiyor. Sınır çizemiyor sonra böyle sürekli yakınıyor. O öyle dedi bu böyle dedi. Demesin arkadaşım dedirme. müsaade etme ki demesinler. Ayrıca kocamın ailesi benim ailem değil. Bende hiçbir emekleri ve hatırları olamaz. Onları yabancı olarak görüyorum. Bana tek kelime akıl vermeye hakları yok. Kaynana kaynata şöyle dedi böyle yaptı bıdı bıdı. Onlar kim ya. Neden yüzgöz olmak zorundasınız? Kocanız yüzgöz olsun ama size kimsenin laf etmeye hakkı yok. Ailelerin evlenmesi gibi saçmalığı kabul etmiyorum. Benim tek bir annem var. Ha sokaktaki kadın ha kaynanam. Oğluyla evlendim diye o benim annem olmuyor. İstediğim kadar resmi olabilirim. Resmiyet mükemmel bir şey. Kimse size karışamıyor. Deneyin derim. Hayatımdaki herkesle aramada mesafe var kimse işime karışamaz. Bana akıl veremez hele de beni seçimlerimden dolayı eleştiremez. Evime sokmam evine gitmem. Eksikliğini de hissetmem. Yaşım 50'ye yaklaştı. Tecrübe konuşuyor. Kimseyle gereğinden fazla içli dışlı olmayın. Böyle saçma saçma sebeplerle gereksiz sohbetler içinde bulursunuz kendinizi.

Genişletmek için tıkla...