Ben yurtdisindayim, dogumumda sadece annem ve babam geldi. ESimin tarafi gelmedi vize yuzunden. Iyi ki gelmemisler. Annem cok yardimci oldu sagolsun. Sezeryan oldum ikiz oldugu icin. Sutum iki bebege cok yetmedi mama ile karisik devam ettik. Herkes o donem cok yardimci olmasina ragmen, lohusalik geregi ben kendi kendimi yedim. emziremiyorum bilmem ne o bu diye. Milletin canina okudum resmen.
Diyecegim su ki, ne olursa olsun lohusalik donemi boyle kaotik geciyor. Hersey mukemmel gecse bile hormonlarinizdan dolayi butun olaylara takar hale geliyorsunuz.
Siz bildiginizi yapin ve keyfinize bakin. 2 yastan bildiriyorum, bu taktiginiz konular gecici. Vermeyin bebeginizi kimseye, benim cocugum ben boyle yapicam karisma diyip gecin.
Diyecegim su ki, ne olursa olsun lohusalik donemi boyle kaotik geciyor. Hersey mukemmel gecse bile hormonlarinizdan dolayi butun olaylara takar hale geliyorsunuz.
Siz bildiginizi yapin ve keyfinize bakin. 2 yastan bildiriyorum, bu taktiginiz konular gecici. Vermeyin bebeginizi kimseye, benim cocugum ben boyle yapicam karisma diyip gecin.
cogu kisi hakediyor
yani eve gelmişim daha ilk günden yok sütün gelmiyor yok sütün gelemeyecek. Ertesi gün sütüm geliyor yok bu sefer de tutmayacak memeyi… zaten emzirenler bilir bebeğe meme tutturmak çok zor. Memeyi tuttu bu sefer de meme bağımlısı oldu bak demeler. Daha 3. Günümüzde kp eşimi ağlatmış sen nasıl babasın çocuğu tutmayı bile bilmiyorsun diye. Nasıl bilsin hayatında ilk defa yenidoğan tutuyor adam. Ki o kadar ilgili ve yardımcıdır ki eşim. Ben evde yatılı misafir istemediğim için eşimle ikimiz baktık geceleri. Gündüz de aileler geldi. Benimkiler sabahtan geliyor eşimin ailesi öğleden sonra. Sağ olsunlar bu süreçte ne temizlik yaptık ne yemek. Ama her günüm ağlayarak geçti. Ki ben doğumdan önce doulasından tutun psikoloğa kadar yardım almış ve kendini hazırlamış biriyim. Ama hormonlar insanı hassaslaştırıyor. İnsanların kendini bilmezliği de cabası. Ailem günlerce migrenden öldük dediler sebep olarak da doğumu son anda söylememizi belirttiler. Görümce tansiyon problemi yaşadı 2 hafta sonrasında. Kayınvalidem bebeğin doğum heyecanından hastalandık dedi. Kp rahatsızlandı ameliyat olacak. Teselli veriyorum baba seni çok iyi anlıyorum ağrıların zorluyor seni diye. Bana diyor ki bu doğum değil ağrıdan duramıyorum 
eşimin teyzesi ile görüşmem artık, biptirdim gitti 
ben ele geldiğinde kangrudan çıkarmadım, dışarı da bile öpmeye kalkan oluyordu. Bebeği çekiyordum resmen 
şöyle bir durum var 2 yıl sonra biri doğum yapsın sende ister istemez fikir sunuyorsun garip ama oluyor 
8. ayda kesildi bir dönem cidden
Yani şu bebek kıyaslama olayı daha da sinir bozucu cidden. Bebeğinizi emziriyor olmanız bile karşı tarafta olumsuz duygular yaratmış. Benimkiler de doğurdukları bebeklerle ya da çevresindekilerle kıyaslayıp duruyor. Yok komşunun bebeği bir başka güzel şuna bak (yani bana bütün bebekler güzel geliyor zaten minicikler) yok bizimki 2 haftalıkken bize gülüyordu yok şu bebek daha 20 günlükken oyuncakları takip edebiliyordu. Söyledikleri de olmayacak şeyler zaten. Bebek ışığı ayırt edebiliyor yalnızca. Belli bir mesafeyi görebiliyor o da bulanık. Hayır anlamıyorum kendi bebekleri kilolu ya da hareket kabiliyetleri daha üstün olunca ve bunu yeni doğum yapmış annelere uzun uzun anlatınca ne oluyor. Karşı tarafa “benim çocuğum zayıfmış ya da benim çocuğum neden gülmüyor/oyuncaklara tepki vermiyor” diye düşündürmek başka ne geçiyor ellerine.
.
