Lohusalık ne berbat şey... bırakın saç dökülmesini...

gitmiyolar ki :sm_confused: kırkım cıkana kadar kalmak ıstıyo annem. gıt desem küser. tek başına çekıp çevıremezsın dıyor. ama sankı bebegın annesı ben degılım de o. zaten bebek benı sevmıyo sanırım. sadece emerken saldırıyo bana. ondan sonra pek kazımıyo.
 
dört dörtlük lohusalık depresyonu yaşadım bende. biz eşimle beraber oturur ağlardık o benim canımın yandığını düşünüp ağlarmış:))) hayatımın en zor bir ayıydı.bebeğe birşey olacak birileri ona bişi yapacak endişesiyle çıldırma noktasına gelmiştim. süütmde geç geldi bu yüzdenEtrafımdaki herkesi kovdum.bebeği kimseye elletmedim.Annem kaldı 40 gün onuda istemiyordum ama 40 günden sonra yalnız kalınca anladım hata yaptığımı.ilk başlarda yalnız kalmamk gerek hem konuşup seni telkin etmesi bakımından hem de senin beslenmeni düzenlemesi gelen giden misafirleri ağırlaması bakımından. ne dersek diyelim hormonlar insanı öyle bir allak bullak ediyorki sen zaten o sen olamıyorsun.o yüzden bu günlerin çabuk geçeceğini düşün, etrafındakilere anlayış göstermek zorunda değilsin onlar seni çekecekler. hiç beslenmeni ve uykunu atsatma hemen normal hayatına dönmeye de çalışma bebeğinle bu ilk tanışma günlerinin tadını çıkarmaya çalış kesinlikle ama kesinlikle etrafındakilerin hatta eşinin bile söylediği negatif hiçbirşeyi kafana takma gülgeç.Ve emin olki büyük bir lohusa çoğunluğu senin yaşadıklarını yaşıyor kendini sakın yalnız hissetme.
 
gitmiyolar ki :sm_confused: kırkım cıkana kadar kalmak ıstıyo annem. gıt desem küser. tek başına çekıp çevıremezsın dıyor. ama sankı bebegın annesı ben degılım de o. zaten bebek benı sevmıyo sanırım. sadece emerken saldırıyo bana. ondan sonra pek kazımıyo.


Canım annem benimle bir hafta kaldı ve o bir hafta hep annem baktı bebeğe... Ben sadece emzirmekle görevliydim o bir hafta...Annem altını değiştirir, annem uyutur , hatta gece ağlayınca karnını doyurduktan sonra annem yanına alırdı.. İlk zamanlar korktum, kızım annemi daha çok benimsiyecek diye ama öyle olmuyor.. Bebeğin seni emerken kokunu alıyor ve seni kokundan tanıyor.. İyikide annem bebeğe bakmış..Yoksa bukadar kolay toparlanamazdım... Sana tavsiyem bırak elinden geldiği kadar oyalasın bebeği.. Sende dinlenmene bak...
 
bende sadece bana ait bu yasadıklarım dıyordum megersem tek degılmısım.ama gecıyor bunların hepsı uzulmeyın.bazen neden evlendım acaba dogru bırıylemı evlendım bıle dıyorum ama hem bebegımı hemde esımı cok sevıyorum.onlarlada onlarsızda olmuyor
 
demek yalnız ben degılım, ve gececegını bılmek guzel. aslında bıraz daha ıyıyım gunbegun. bebegımı cok sevıyorum. o kadar yakısıklı kı. kocamla da aramı bozmadım. sadece artık normal hayata donmek ıstıyorum. gecen temmuzdan berı eve mahkumum. sorunlu bır hamılelık gecırdım ve calısmaya bıle ara verdım. zaten ıyıce depresıf olmustum bı de lohusalık altust ettı. bana en cok koyan annemın anlayıssızlıgı ve benı sureklı kızdırıp uzmesı. ve ısın kotusu ben ona bunu anlatamıyorum. ıkı aydır yanımda kalıyor ve sagolsun her ısımı goruyor. bısey deyınce nankorluk ettım oluyor. benı uzmesın de ısımı gormese de olur...
 
akşam olsun istemezdim,
içime bir karanlık çökerdi,
ağlardım da gizli gizli ,
hemen sabah olsun diye dua ederdim.
kolay değil,duygular karmaşıklaşıyor,
sorumluluk basıyor,
koruma içgüdüsü had safhaya çıkıyor,
kimse dokunsun,öpsün istemiyor insan,
annem olmasaydı ne yapardım bilmem,
herşeyi yaptı,ağrı kesici kullandığım için uyku ağır gelirdi,
kuzum uyanığında o benden önce koşup gelir,
yanıma koyardı emzireyim diye,
çok kalamadı yanımda 10 gün ,
gitmesine birkaç gün kala , gelmedi yanıma ,
uyanmamı bekledi ki alışayım,
gidecekti çünkü , babam yalnızdı,
ve annem de , ben de onun fazla yalnız kalmasını istemiyorduk,
annemin gitmesi yaklaştıkça karnıma ağrılar giriyordu,
ben ne yapacağım,acaba becerebilecek miyim ,
ağlardım,ağlardım...
annem gitti,ben becerdim becermesine ama yanımda olması farklıydı,
o yaslandığım dağdı.
iyi ki gitmişti ama,
kızım daha 2,5 aylıktı,
babamı kaybettik ,
lohusalıktan ancak kurtulmuştum,
herşey çok güzel olacaktı,
annem ve babam gelecekti,
geldiler , babam sadece 5 gün görebildi kuzumu,
sadece 5 gün,
sonra o gitti,bir daha hiç göremeyecek,
sizlere tavsiyem her anınızı güzel geçirmeye bakın,
bırakın onu bunu , tadını çıkarın yaşamanın,sağlığın,
herşey düzelecek elbet zamanı gelince,
sabredin lütfen...
 
bende 11 günlüğüm anlatğın şeyleri yaşamadım ama ağlama krizlerine girdim birkaç defa..benim sorunum kayınvalideydi..kadının her yaptığı batıyordu inanın..yaptığı yemek bile..o kadarsaçma şeylere sinirlendimki.tek kızmakta haklı olduğum şey ayakta sallaması bide kucağına alıp pta pat kıçına vurup durmadan dolaştırması..hemde susan bebeği..ağlasa da durmasa neyse..alıştırmasın diye defalarca eşimle söyledik..ben gıcık olduğumu belli ettim ama inat yaptı resmen.ben ayaklanınca gideceğini söylüyordu hamileyken..zaten annem var herşeyi o yapıyor.kayınvalidem hiçbişey yapmıyordu..hoş ben iyi olduğumu göstermek için 2. günden yemekti ev işiydi başladım..yani gitsin diye..şimdi dün gitti bizimki..bugün o kadar rahatımki..kendi evimde çok kasmışım kendinmi..hiç rahat değilmişim..şimdi annemle çok rahatım....eşimde başından beri çok destekçi..bir tek fark emziremiyor yokssa ben kadar ilgili..
evde kayınvalidemin olduğu sıkıntısından mıdır nedir bebeği sevememişim..bugün anladım daha sevdiğimi..anne olduğumu..onun benim bir parçam olduğunu...
inşallah atlatırsın kısa zamanda
 
beni en çok sinir eden söz o dönemde doymuyo bu bebek aç aç ondan ağlıyo.bu sözü duydukça kulaklarımdan ateş çıkıyodu,kötükedihüsogitmiş salona ağlamıştım.hala dalga geçiyolar ağlamamla .baştada annem:kızgın:
 
bebeğimin poposu morarmış, bi de sağ ayak bileği. çok korktum gorunce. vatandaşın bırı bana dıyo kı dövdün mü çocuğu? gel de kızma. sonra ağladığını goruyor diyo kı çimdikledin mi çocugu? guya şaka yapıyo. bana soylencek laf mı bu? soyleyın lohusayım dıye alınganlık mı yapmış oluyorum bu laflara kızmakla. doktora sordum doğum lekesı dedı morluklara.
 
benim annem habire bana 'bebek doymuyo, sütün yetmiyo ' diyip duruyodu moralim en çok buna bozuluyodu. ama Allah için çok iyi baktı bana tepsilerle yatağıma yemekler çorbalar kompostolar bisküviler şunlar bunlar yağdırdı. Allah razı olsun hakkını ödeyemem.
sonra sıra kayınvalideme geldi o da evimi iyi çekip çevirdi Allah için sağolsun. ama tabi ben kusur arar vaziyette malum lohusalık. bikere ona patladım sesimi yükselttim ama dolmuştum demekki artık.
sabahları çocuğumu emzirirken bizi aç gözlerle izliyodu, sonra da 'doydu mu annesi?' diyodu. 'ver hadi bana biz sevişemedik bu sabah' diyerek çocuğu elimden alıyodu..!!!
gel de sinir olma şimdi. lohusa kadına böyle şeyler söylenir mi? saldırasım geliyodu kadına yaaa !
 
sanirim lohusalikta hersey batiyor dediginiz gibi. annelerimiz toleransli. annem hep gibi vur duvara geri geleyim derdi ama baskalari bu kadar anlayisli olamiyor hep. anlayisli gibi davransalarda bir süre sonra acisi cikiyor. bizimki de dogumdan 5 ay sonra patladi. ben onu yapmisim bunu yapmisim cart curt. yok doktor söyle dedi kitap böyle yaziyor deyip onlarin dediklerine itimat etmemisim. birakin herkes istedigi gibi büyütsün. tavsiye verin ama ille yapilmasini beklemeyin di mi... ben de ilk zamanlar hep agladim cünkü sütüm yeterli degildi fiziksel sorunlarim vardi. mama da veriyordum emzirdikten sonra ama yok az veriyorsun dedikleri zaman tüm tüyleirm diken diken oluyordu. amac bebegin 4 saat tok durmasi degil. 2 saat sonra emmek istemesiydi.
acikcasi ben annemin yardimindan cok memnun kaldim. Hakkini hic bir zaman ödeyemem.
Bebekle hayat cok degisiyor. hicbirsey eskisi gibi olmuyor. televizyonda gördügümüz3-4 tane yardimcisi olan insanlar gibi mükemmel görünüp mükemmel bir anne modeli cizemiyoruz malesef. bence birinci öncelik bebek olmali ev islerine kapatabilecegimiz kadar gözlerimizi kapatmaliyiz. bir de dogum yapan annelerin beslenmelerine cok dikkat etmeleri gerekiyor ki sütleri olsun. o yüzden mümkün oldugunda stresten uzak durup iyi beslenmeye de calisin.
 
arkadaşlar yazdıklarınızı okudum,aynılarını hatta fazlasını birebir yaşadım... benim oğlum şimdi yedi yaşına bastı..
oğlum doğduktan sonra lohusalık bana çin işkencesi gibi gelmişti,uykususuz geceler, gaz sancıları,gece gündüz gelen giden,iştahsızlık mutsuzluk ne arasan vardı..bir daha hayatta doğurmam dedim, nerdeyse tövbe ettim ikinci çocuğa ve ben sürekli bu kötü anılarımı taze tuttum..çektiklerimi hiç unutmamak için ..mesela sezeryandan dolayı benim canım yanıyor uykusuzum.. millet gülüyor, havasında.. çaylar, börekler filan ..kabus gibiydi..sinirden sütüm bile kesiliyordu...çok acayip bir depresyondu kolay kolay geçmedi..şimdi yazdıklarınızı okuyunca yeniden aklıma geldi ve tüylerim diken diken oldu.
şu sıralar ikinci bebek kararı vermeye çalışırken bunları hatırlamak hiç iyi olmadı.:delphin:
galiba sırf bunlar yüzünden tek çocukla kalacağım.........CADIARZU
 
benimde 2.çocuğa cesaretim yok zaten yeni doğum yaptım 3 hafta oldu ama hamileliğim boyuncada doğumdan sonrada çok kötü şeyler yaşadım aynı şeyleri bi daha kaldıramam heralde bende tek çocukla kalanlar kervanına katılıcam bu akılla gidersem....
 
insan anne şefkati arıyor bu durummdayken.
 
aynı ruh halı bende de vardı .. 40 gun deıl daha uzun suruyor bazen lohusalık donemı. 3- 5 ay.. ne bıleyım..

yakınındakıler cok onemlı ınsanın.. oglum uyanmasın dıe ıcrı gıren teyzemlere(esımın teyzelerıi) şiii dedım dıye sessız olun anlamında..
küstüler.. hergun aglıodum onlar bekar yaşları 50küsür hıc evlenmemış cocuk yapmamış oldukları ıcın anlamadılar halden.. eşım hep benı destekledı cok cok anlayışlı bır eşım var allahtan..
artık gectı o gunler ama bazı şeyler ız kaldı ufakta olsa...

şımdı bazen kendımede dıyorum denız ne kadar abartmıssın dıye .. ama o zaman dunya bana dar gelıyordu bom.b.k tum acıkcası.. bırde memeler yara oldu 1 aydan fazla gozyaslarım bebegıme damlaya damlaya emzırdım.. hersey kötuydu bır tek suan karsımda uyuyan melegım harıçç


ve onun ıcın yada gelecektekı kardesı ıcın herseye deger..!
 
ben de normal hayata geçmeye çalışıyorum ki bunalımdan çabuk çıkayım. yoksa ilk hafta her gun aglıyordum. kımseyle konusmak ıstemıyordum. sezeryan oldugum ıcın amelıyat aklımdan cıkmıyodu. aklıma geldıkce aglıyordum. kısacası hersey bana aglama sebebıydı. sızde nasıl oldu arkadaşlar? ben daha anne oldugumu anlamısdegılım. oglumu gormeyınce cok ozluyorum, cok sevıyorum onu ama daha kendımı bı anne gıbı hıssedemıyorum. emzırdıgım halde.

pregant, benim de oglum 11 günlük ve seninle aynı şeyleri hissediyorum.. kendimi bebegin bakıcısı gibi hissediyorum.. annelik ne demek hissetmiş degilim... eşim asker ogretmen ve iki gün sonra gidiyor. onun gidişi de zor geliyor.. allah yardımcımız olsun..
 
ah ah ne gıcık günlerdi..
amaan dikkat edin izleri kaldı bende ama geçio..
canınızı sıkmayın,hiçbişeyi de akttan almayın derim ben.
ben kendi kendimi durdurdum hep lohusayım yanlış anlorum die die ,şimdi de unutamıorum bazı şeyleri:((
ama ne olursa olsun sağlıklı bi bebeğim var benim:)))
 
pregant, benim de oglum 11 günlük ve seninle aynı şeyleri hissediyorum.. kendimi bebegin bakıcısı gibi hissediyorum.. annelik ne demek hissetmiş degilim... eşim asker ogretmen ve iki gün sonra gidiyor. onun gidişi de zor geliyor.. allah yardımcımız olsun..

canım benım senın durumun da zormuş allah yardımcın olsun. annen fılan yok mu yanında. gercı benım var da noluyo. insana eşinden başka dost olmuyo.
 
Back
X