Lütfen yardım edin

Merhabalar
Ben derdimi anlatmak istedim bazılarına saçma gelebilir ama beni yoran bu durumu paylaşmak istedim.Ben özel okulda okuyan bir lise öğrencisiyim,ailemin durumu ortlama .Gittiğim okulda ki arladaşlarımın hayatı benim hayatıma göre biraz farklı doğrusu daha çok geziyorlar aileleri daha rahat çok lüks hayatları var.Kafam takmamak istiyordum ama sanırım yaşımdan dolayı ister istemez bazenleri takıyorum.Kendimi kötü hissediyorum kıyafetlere özeniyorum,arkadaşlarımın gittiği yerlere özeniyorum bazen.Ellerinde çok pahalı telefonlar oluyor bazen kendimi kötü hissediyorum yani.Bu sorunu nasıl aşabilirim ailem benim için her şeyi yapıyor bunun farkındayım sadece ister istemez üzülüyorum bazen yardımcı olursanız sevinirim

Antikapitalist ol rahat edersin.

Benim hala genç bir kız olduğumu göz önünde bulundurarak psikolojik tavsiye verirseniz sevinirim .

Benzer bir durumu ortaokulda iken ben de yaşamıştım. Böyle yaşantılar, kimliğimizi ve değer yargılarımızı hem şekillendiren hem de bunlar doğrultusunda anlamlandırdığımız unsurlara dönüşüyor. Kendinize yaşamdaki önceliklerinizi sorun. İçinde bulunulan sosyal çevre, ergenlikteki kadar olmasa da her yaşta insanın yaşam kalitesi algısını belirlemeye devam ediyor. Sahip olmadıklarımız, karşılayamadığımız tatil gibi deneyimsel metalar da bir tür toplum baskısı yaratıyor. Bu "normal"ler " standart"lar oldukça görecelidir. Başka bir toplumsal ortamda hakir görülen ekonomik düzey, öteki ortamda üst düzey olarak algılanabilir. Örneğin bir köy okulunda belki de siz varlıklı kabul edilecektiniz, İsviçre'deki bir okulda arkadaşlarınız yoksul sayılacaktı. Böyle düşünmenin sonu yok.
Naçizane tavsiyem, kendi algınızı gerçeklik ve sahici gereksinimler üzerinden kendiniz kurgulayın. Öteki insanlar geçicidir, bilgiye yapılan yatırım kalıcıdır.
Zamanında başarı bursu ile devam ettiğim özel okuldaki meta endeksli yaşayan ve bunu bir vazgeçilmez olarak addeden arkadaşlarım bugünlerde ya ailelerine bağımlı yaşıyorlar ya da çok düşük ücretlerle vasıfsız işler yapıyorlar. Anlık görünümlere aldanmayın.

1. Etrafına kendini kıyaslama. Hayat boyu herkesin yaptıkları, tercihleri birbirinden farklı olabilir.
2. Çok zengin olup marka takılmayan insanlar da var. Önemli olan zevk sahibi olabilmek.
3. Zekanla, davranışlarınla ön planda ol. Kendine dışarıdaki bezenen kumaş, ayakkabı, tatiller sana ek değer katmayacak.
4. Japonyadaki teknoloji kullanımına bak, elindeki telefon senin neyine yemesin bumu düşün.
5. Maddi olarak orta halli olmak kötü bir şey değil, kendini bundan dolayı özgüvensiz hissedeceğin hiç bir şey yok.
6. Ailen herşeye sahip olsa bile lüks içinde yaşamak, kapitalist düzenin sana sunduklarını sevmek zorunda değilsin.
7. Kendini sev, kendine değer ver, ailenin yaptıklarına kıymet ver. Hedefin hayalin maddi zenginlik değil gönül zenginliği olsun.

Ah küçük bebeğim, asla böyle şeyleri düşünme hayatının her anında senden daha zengin,senden daha mutlu insanlar olacak kendini sürekli olarak onlarla kıyaslayamazsın. Gençliğin verdiği etkiyle bunlara içten içe özenmen çok normal, yanlış bir şey olsa da normal ama inanıyorum ki biraz daha olgunlaştığında bu zamanları düşünüp güleceksin

Seni o kadar iyi anlıyorum ki bende lisedeyken buna benzer şeyler yaşadım üstelik yatılı okuyordum.
Yatılı okuduğum ilk seneydi. Ispartada. Bilen bilir kışı fena geçer. Evden gelirken bot getirmiştim yanımda ama pazardan almıştık. Su geçirdi içine tabi hemen zaten tipi de asker postalı gibi bir şeydi. Sınıftakilerin ayakkabılarıma bakışını hala unutamam. Ve bunun gibi daha bir sürü anı
Benim sınıfımdakilerde görece zengin insanlardı. Hem zenginliklerinden hem de yatılı okuduğum için dışlandım sınıfta.
Ama ne oldu biliyor musun. Ders çalıştım sadece ders çalıştım. Her şeye kulaklarımı tıkafım. Görmedim bakışları, duymadım söylenenleri. Tıp kazanmaktı hedefim. 4 yıl bu hedefle uyudum uyandım.
Allahım nasip etti hacettepe tıpı kazandım. Bitirdim de çok şükür.
Şimdi dönüp bakınca hala içim cız ediyor ama belki de beni bu kadar kamçılayan şeylerdi o kimseler.
Diyeceğim o ki bunlar gelip geçici. Önemli olan sen kendin 5 -10 yıl sonraki kendine sahip çıkacak şekilde yaşa. Gerisi hallolur Allahın izniyle.

Buraya yazma okul rehber öğretmeninle görüş onunla daha saglıklı iletişim kurar ve yardım alırsın burda sana verilen tavsıyeler seni anlık rahatlatır canım en doğru cumleyi yönlendirmeyi rehber öğretmenin yapacaktır

Ahhh bebeğim sağlığın yerindeyse ailen arkandaysa şükür etmelisin gerisi hepsi gelip geciciii..takılma bunlara sen kendi cabana bak insanların iç dünyasını bilemezsin.cok yakın 10 senelik arkadaşım var babası beş fabrika sahibi aklına gelemeyecek herşeyi var ama hergun ağlayarak beni arayıp dertlesiyor bide bu yandan düşün

Selam, Bu şekilde düşüncelerinin olması çok normal. Yaşın daha çok küçük ve karakterin hala gelişiyor. Tavsiye verebileceğim tek nokta kendine özel ilgili alanların olsun ve bir şey de çok iyi olmaya çalış. Bu spor olur veya okul dersleri olur. İnsan bir konuda kendini başarılı hissettiğinde kendine olan özgüveni artıyor ve artık çevresine çok takmamaya başlıyor.