Merhaba arkadaşlar, daha önceki konumda eşimle iletişimsizlik sorunumuz olduğundan bahsetmiştim. Çok şükür şimdi daha iyiyiz ve farkettik ki sıkıntılar maddi kaynaklı. Maddi imkansızlıklarımızın olduğundan da bahsetmiştim zaten.
Eşim 5 - 6 senedir aynı işyerinde çalışıyor. Ve ne uzadı, ne kısaldı. Maaşı yetmiyor. Ve zaten hep düşüktü. Ama o hiç başka iş bulmaya yanaşmadı. Ben artık sebebini zora gelememesine bağlıyorum. Her seferinde aynı bahaneleri öne sürdü çünkü, şimdi içten içe kendisi de pişman ama bir çocuğumuz olduğu için (çalışmıyorum) hiç risk alamıyor ve hatasının bedelini 3 kişi ödüyoruz.
Ailesi destek olması gerekirken hiç umursamıyorlar. (Normalde destek olmak zorunda değiller elbette ama yıllardır oturdukları daireler de eşiminde hakkı var k.validem vefat ettiği için, ortak miras) Ama umurlarında değil. Eltim arar ben bu kadar sıkıntı çekerken yediğine, içtiğine, aldığına kadar anlatır, öylesine hiç aramadı zaten, elti işte :)
Böyle nereye kadar diye düşünmekten ne uyku uyuyabiliyorum, ne de hayattan zevk alabiliyorum artık. Ev kira, borç var, tek maaş. Kafama taka taka bir hal oldum. Elimde değil, ve çocuğumun geleceğini düşünmek zorundayım.
Çalışmayı düşünüyorum ama çocuğum daha 6 aylık ve emiyor. Annem yok (5 sene önce kaybettim) olur mu? nasıl olur bilmiyorum? Ve ya siz benim yerimde olsaydınız ne yapardınız? Destek ve fikirlerinizi paylaşırsanız çok mutlu olurum.
