Makyajsız gördü

kanka yapma böyle bak çok düşünme delirirsin

çok takıntılısınız

Önce makyajı biraz azaltıp buluş bence sonra tamamen makyajsız gidersin. Kademe kademe görsün. Daha rahat açılırsınız böyle

Bilmiyorum bu soru cevabı karışık içimde bu aralar güzel miyim yoo sevimli diyelim bu aralar burnuma kafayı takmış durumdayım estetik cok istiyorum ama dogru bir karar mi bunu düşünmekteyim.
Makyaja gelince evlendiginizde her haliniz gorucek ben kızıma hamileyken 9 ay boyunca afedersiniz kustum yüzümde lekelerle olu gelin gibi gezdim desem abartı olmaz.
O yüzden arkadaşlar cok guzel tavsiyeler vermiş yavaş yavaş uygulayın insallah makyajsizda guzel olduğunuza inanırsınız zamanla

cicekportresi .!.:

Bir önceki konumdan beni hatırlarsınız. Makyaj bağımlılığım ile ilgiliydi. Pazar günü maalesef nişanlımın korona testi pozitif çıktı. Ve gerçekten ağır geçiriyor. Bu sabah daha iyi hissettiği için beni görüntülü aradı. "Acil açabilir misin, telefonu bile zor tutuyorum 2 dk seni göreyim" yazmış ben açmayınca da. E kıyamayıp açtım mecbur görüntüyü. Yer yarılaydı da makyajsız dolaşmayaydım dışarılarda. Sadece siyah göz kalemi vardı. Ergenler gibi bir de yüzümün yarısıyla konuştum. "hasta mısın sen, eve gitsen iyi olur halsiz duruyorsun" dedi. Turp gibiyim aslında. Yani makyajla ilgili her şeyi kullanan birisi olarak çocuk şok geçirdi de galiba diyemedi. Bir de hastalıkla cebelleşiyor. Sonra akşam konuştuk. Ya bende sadece göz kalemi vardı bugün, fark etmedin mi dedim. Görüntü biraz bulanıktı ama yo normaldin dedi. Yani normal olmam imkansız, arada fark uçurum. Beni kırmamak için mi böyle dedi yoksa gerçekten puslu mu görünüyordum bilemiyorum.

Şimdi de içim içimi yiyor. Bu nasıl saçma bir psikoloji bende çözemedim. Tüm hayatımı işgal ediyor bu düşünceler, hiçbir şeye odaklanamıyorum. Kendimi güzel bulmuyorum. Gerçekten güzel kategorisinde değilim. Evet bakımlıyım ama sorun tamamen sima. Yani yüz hatları. Bunu da değiştirmem mümkün olmadığı için makyajsız kendimi daha da çirkin görüyorum. Şimdi Allah var herkesi güzel bulmuyoruz. Beni görseniz yüzde yüz beni de güzel bulmazsınız. Bu bende takıntı haline geldi. İnsanlar ne der diye değil nişanlım hep makyajla bir nebze daha güzel gördü silince de benden soğuyacakmış da evlenince arzulaması vs komple gidecekmiş gibi hissediyorum. Makyajsız yorguuuun bitkiiiin yataktan yeni çıkmış uykulu gibiyim. Cildim alerjik olduğu için dermatologumun verdiği kremleri kullanabiliyorum sadece. Diğer denediğim ürünler beni mahvediyor. Kısacası cilt bakımıma da önem veriyorum üstelik. Bol su içiyorum güzel uyuyorum. Değerlerim iyi. Ama gerçekten olmuyor o yorgun görüntüyü silemiyorum.

Sizce siz gerçekten güzel misiniz? Ya da güzel değilimdir belki ama kendimi güzel buluyorum diyenlerden misiniz? Sürekli makyajla kendinizi gördükten sonra makyajsız nasıl hissediyorsunuz?

Genişletmek için tıkla...

Benim eşimde beni flört döneminde devamlı makyajlı görüyordu. Nişanlandıktan sonra özellikle pandemi döneminde beni işe bıraktığı için genelde bizde kalmaya başlamıştı. O aralar özellikle hafta sonları kalktığımızda yüzüme çok az fondoten hiç belirgin olmayacak şekilde rimel, ruj ve allık sürüyordum. Beni doğal sanmaya başlamıştı. Böyle böyle azalttım. Evleneli 5 ay olacak özellikle hafta sonları evdeysek ruj dışında hiç makyaj yapmıyorum artık. Alıştı bu halime hatta daha güzel buluyor. Bir de saçlarda çok önemli saçlarınız bakımlı ve fönlüyse yüzü daha güzel gösteriyor.

Sen sureklı makyaj yaptıgın ve asırı taktıgın ıcın oyle sanıyorsun. Bende nısanlıyken dureklı yapardım hıc benı makyajsız gormemıstır bende makyaj yapmayınca hasta gıbı cokmus gıbı gorurdum kendımı cunku makyaja alısıyor gozun olmayınca oyle hıssetırıyor. sımdı ıkı cocuk annesıyım kılo aldım bu ara sureklı sıvılce cıkıyor hıc kendımı cırkın veya hasta gıbı hıssetmıuorum kı esımde oyle gayette arzuluyor ce begenıyor erkeklere sadece tıpıne bakıp karar verıyor muamelesı yapmayın oyle olsalardı kendılerıde mukemmmel bakımlı ce yakısıklı gezerlerdı. Bence bıran once vazgec bundan zaten evlenınce gorecek herturlu yazık cıldınıde mahvetme sureklı kımyasallarla

cicekportresi .!.:

Bir önceki konumdan beni hatırlarsınız. Makyaj bağımlılığım ile ilgiliydi. Pazar günü maalesef nişanlımın korona testi pozitif çıktı. Ve gerçekten ağır geçiriyor. Bu sabah daha iyi hissettiği için beni görüntülü aradı. "Acil açabilir misin, telefonu bile zor tutuyorum 2 dk seni göreyim" yazmış ben açmayınca da. E kıyamayıp açtım mecbur görüntüyü. Yer yarılaydı da makyajsız dolaşmayaydım dışarılarda. Sadece siyah göz kalemi vardı. Ergenler gibi bir de yüzümün yarısıyla konuştum. "hasta mısın sen, eve gitsen iyi olur halsiz duruyorsun" dedi. Turp gibiyim aslında. Yani makyajla ilgili her şeyi kullanan birisi olarak çocuk şok geçirdi de galiba diyemedi. Bir de hastalıkla cebelleşiyor. Sonra akşam konuştuk. Ya bende sadece göz kalemi vardı bugün, fark etmedin mi dedim. Görüntü biraz bulanıktı ama yo normaldin dedi. Yani normal olmam imkansız, arada fark uçurum. Beni kırmamak için mi böyle dedi yoksa gerçekten puslu mu görünüyordum bilemiyorum.

Şimdi de içim içimi yiyor. Bu nasıl saçma bir psikoloji bende çözemedim. Tüm hayatımı işgal ediyor bu düşünceler, hiçbir şeye odaklanamıyorum. Kendimi güzel bulmuyorum. Gerçekten güzel kategorisinde değilim. Evet bakımlıyım ama sorun tamamen sima. Yani yüz hatları. Bunu da değiştirmem mümkün olmadığı için makyajsız kendimi daha da çirkin görüyorum. Şimdi Allah var herkesi güzel bulmuyoruz. Beni görseniz yüzde yüz beni de güzel bulmazsınız. Bu bende takıntı haline geldi. İnsanlar ne der diye değil nişanlım hep makyajla bir nebze daha güzel gördü silince de benden soğuyacakmış da evlenince arzulaması vs komple gidecekmiş gibi hissediyorum. Makyajsız yorguuuun bitkiiiin yataktan yeni çıkmış uykulu gibiyim. Cildim alerjik olduğu için dermatologumun verdiği kremleri kullanabiliyorum sadece. Diğer denediğim ürünler beni mahvediyor. Kısacası cilt bakımıma da önem veriyorum üstelik. Bol su içiyorum güzel uyuyorum. Değerlerim iyi. Ama gerçekten olmuyor o yorgun görüntüyü silemiyorum.

Sizce siz gerçekten güzel misiniz? Ya da güzel değilimdir belki ama kendimi güzel buluyorum diyenlerden misiniz? Sürekli makyajla kendinizi gördükten sonra makyajsız nasıl hissediyorsunuz?

Genişletmek için tıkla...

Makyajlı ve makyajsız fotoğrafınızı atar mısınız size karşı objektif olurum. Cunku bence sizin sorununuz sadece psikolojik

Valla ben sarı alt tonlu cildim, mor göz altlarım, neredeyse yok denecek kadar az kirpiklerim, kısmen de olsa güzel sayabileceğim kaslarimla bile artık kendimi güzel buluyorum.
Çalışırken çok makyaj yapardım yani kontur , higlighter falan bilmem de yine de renk gelirdi , özgüvenim artardı ama ne çok eksisi varmış makyajın.
Eşim her halimle gördüğü için sorun yok ancak ben makyajsız silik gibi hissederdim.
Açıkçası beğenmezdim.
Sonra hiç makyaj yapmayınca doğal yüzüme alıştım.
Cildim toparlandı ışıl ışıl oldu.
Sonuçta anamizdan makyajla doğmuyoruz.
Olurken de makyajlı gomulmeyecegiz.
Kime bu sus kime bu maske?
Neden doğal halimi sevmeyeyim dedim.
Ben buyum isteyen beğenir istemeyen defolsun.

Bende sen gibiyim.. lanet makyaja alıştığımdan beri kimseye makyajsız görünmek istemiyorum..Kaşlarım ince,az ve kumral.. 35 ten evvel makyaj bilmeyen ben 5 senedir kozmetiklerle güzel olduğuma inanıyorum. Oysa 35 e kadar hep güzel sözler duyardım makyajsız halimle geçenlerde beni makyajsız gören sevgili adayım bana makyajsız daha güzelsin biliyomusun dedi..Ondan evvelde başka bir normal erkek ark. Bana bunu dedi bir kaç kere. Ama ben asla ikna olmuyorum Nerden bulaştım bu belaya ve nerede bitecek bu bağımlı hal bilmiyorum. Kalıcı kaş yaptırsam diyorum onada cesaretim yok Bu psikolojiyide ancak içindeki kişi anlar

Evlenince zten makyajsız görecekti şimdi görmüş bir şey olmaz. Ben kendimi çok güzel bulmam yüzümde vvücudmda begenmedigim yerler var. Yuzum büyük yanaklarim vs fazla. Burnum da öyle. bunu takıntı yapmıyorum. Makyaj yapmam sevmiyorum yapay geliyor cildime zarar veriyorum bunlar kimyasal diye düşünüyorum.
Bence bu kadar takıntılı olmayın. Tek derdimiz dış görünüş değil. Nişanliniz da sırf dış görünüş için sizle birlikte değildir.

cicekportresi .!.:

Bir önceki konumdan beni hatırlarsınız. Makyaj bağımlılığım ile ilgiliydi. Pazar günü maalesef nişanlımın korona testi pozitif çıktı. Ve gerçekten ağır geçiriyor. Bu sabah daha iyi hissettiği için beni görüntülü aradı. "Acil açabilir misin, telefonu bile zor tutuyorum 2 dk seni göreyim" yazmış ben açmayınca da. E kıyamayıp açtım mecbur görüntüyü. Yer yarılaydı da makyajsız dolaşmayaydım dışarılarda. Sadece siyah göz kalemi vardı. Ergenler gibi bir de yüzümün yarısıyla konuştum. "hasta mısın sen, eve gitsen iyi olur halsiz duruyorsun" dedi. Turp gibiyim aslında. Yani makyajla ilgili her şeyi kullanan birisi olarak çocuk şok geçirdi de galiba diyemedi. Bir de hastalıkla cebelleşiyor. Sonra akşam konuştuk. Ya bende sadece göz kalemi vardı bugün, fark etmedin mi dedim. Görüntü biraz bulanıktı ama yo normaldin dedi. Yani normal olmam imkansız, arada fark uçurum. Beni kırmamak için mi böyle dedi yoksa gerçekten puslu mu görünüyordum bilemiyorum.

Şimdi de içim içimi yiyor. Bu nasıl saçma bir psikoloji bende çözemedim. Tüm hayatımı işgal ediyor bu düşünceler, hiçbir şeye odaklanamıyorum. Kendimi güzel bulmuyorum. Gerçekten güzel kategorisinde değilim. Evet bakımlıyım ama sorun tamamen sima. Yani yüz hatları. Bunu da değiştirmem mümkün olmadığı için makyajsız kendimi daha da çirkin görüyorum. Şimdi Allah var herkesi güzel bulmuyoruz. Beni görseniz yüzde yüz beni de güzel bulmazsınız. Bu bende takıntı haline geldi. İnsanlar ne der diye değil nişanlım hep makyajla bir nebze daha güzel gördü silince de benden soğuyacakmış da evlenince arzulaması vs komple gidecekmiş gibi hissediyorum. Makyajsız yorguuuun bitkiiiin yataktan yeni çıkmış uykulu gibiyim. Cildim alerjik olduğu için dermatologumun verdiği kremleri kullanabiliyorum sadece. Diğer denediğim ürünler beni mahvediyor. Kısacası cilt bakımıma da önem veriyorum üstelik. Bol su içiyorum güzel uyuyorum. Değerlerim iyi. Ama gerçekten olmuyor o yorgun görüntüyü silemiyorum.

Sizce siz gerçekten güzel misiniz? Ya da güzel değilimdir belki ama kendimi güzel buluyorum diyenlerden misiniz? Sürekli makyajla kendinizi gördükten sonra makyajsız nasıl hissediyorsunuz?

Genişletmek için tıkla...

Üniversitenin ilk yılında sizinki kadar olmasa da makyajsız halime yabancılaştığım bi dönem geçirmiştim. Makyajla ilk ciddi tanışmamdı, kendime özenerek kaliteli bi makyaj malzemesi koleksiyonu yapmıştım. Elim de beceriklidir böyle işlerde, ufak tefek bi şeyler karalamayı, sonra onları renklendirmeyi çok severim. Çizimlerimi boyar gibi özenle, keyifle kendimi boyuyodum her sabah.

Ama sonra bi şey oldu, keyif aldığım iş resmen zorunluluğa döndü. Gözlerimin üstünde o incecik yarım eyeliner, o güzel gölgeler, o uzun siyah kirpikler olmayınca boş bakıyomuşum gibi hissetmeye başladım mesela. Halbuki göz benim gözüm, insanın bakışlarına anlam katacak son şey de far ya da maskara olur herhalde. Yine de göz makyajı yapmayınca boş bakıyorum hissinden bi süre kurtulamadım. Bu hisle makyaj yapınca yaptığım makyajdan da bi keyif alamadım. Ama dedim ya zorunluluğa dönmüştü bi kere, her gün askeri bi disiplinle makyaj yapmam lazımdı.

Şükürler olsun ki bu şapşal halim çok uzun sürmedi. Çok geç yattığım bi akşam telefonumun alarmını kurmayı unuttuğumdan sabah son dakika uyanıp evden apar topar fırlamak zorunda kaldım ama ne fırlamak. Az uyumuşum, az su içmişim, yüzüme su çaprmak dışında hicbi sey yapamamışım, sacma sapan bi hangover hali, üstümde salaş bi elbise, ıslak saçla yatılmıs uyurken artık nasıl kuruduysa Allaha emanet... Düşünün yani. Kafamı bi kapatıcı kazanına daldırmak istiyorum ki gecenin tüm o yorgunluğunu yüzümden silsin. Yüzümü saçlarımın arasına gömesim var ama saçlar da çok matah değil. Öyle bi hal.

Sonra noldu derseniz, hiçbi şey olmadı. O halde gittim fakülteye, bana sorsanız enkaz gibiyim. Kendimi nasıl çirkin hissediyorum, nasıl huzursuzum. Sonra baktım herkes aynı. Ne kız ne erkek kimsenin dün akşamki cool, tarz, bakımlı halinden eser yok. Morsa herkesin göz altı mor, renkse herkesin rengi soluk. Çökmüşsek beraber çökmüşüz. Kimse kimseye ay aslında ne çirkinmiş de makyajla saklıyomuş kendini muamelesi yapmadı. Akşam en hoş halimle flört ettiğim çocuk sabah bu cenaze halimi görünce yüzüme bakmaz sandım ama öyle olmadı, o da benden çok farklı degildi zaten, iki zombi birlikte kahve içip ayılmaya çalıştık, dün akşamdan konuştuk, güldük, eglendik, flört ettik.

Özetle ben iyi, kötü, güzel, çirkin hallerimin hepsinin toplamı olduğumu, bu hallerimi saklamak zorunda olmadığımı ve tüm bu hallerimin hepsini bilen, hepsini kabul eden insanları etrafımda tutmam gerektigini, üstelik insanların nasıl göründüğünüzden ziyade onlara nasıl hissettirdiğinizle ilgilendiğini, özenerek çektiğim eyeliner ın benden başka kimse için çok da bi anlamı olmadığını 18 yaşında haftaiçi gereginden fazla ictigim salak bi aksamın sabahında anladım.

Yanii anladım sayılır. Hala ara ara gereksiz şekilci ve şapşal davrandığım oluyo tabi. Bu ucuz ve cheesy anıyı da burada anlattım ya kendi kendimden bi cringe olmadım degil ama hadi hayırlısı. Ama sonuç olarak görünen üzerine çok fazla düsünmemek lazım. Makyaj, ufak tefek hileler, bazen farklı hallere farklı rollere bürünmek sadece siz keyif alıyosanız anlamlı, olmuyorsanız değil. Hele sizi seven insanlar için hiç anlamlı degil. Nişanlınız da buna dahil. (Hi dahil degilse zaten salın o nişanlıyı. Evleneyim falan demeyin.)

cicekportresi .!.:

Bir önceki konumdan beni hatırlarsınız. Makyaj bağımlılığım ile ilgiliydi. Pazar günü maalesef nişanlımın korona testi pozitif çıktı. Ve gerçekten ağır geçiriyor. Bu sabah daha iyi hissettiği için beni görüntülü aradı. "Acil açabilir misin, telefonu bile zor tutuyorum 2 dk seni göreyim" yazmış ben açmayınca da. E kıyamayıp açtım mecbur görüntüyü. Yer yarılaydı da makyajsız dolaşmayaydım dışarılarda. Sadece siyah göz kalemi vardı. Ergenler gibi bir de yüzümün yarısıyla konuştum. "hasta mısın sen, eve gitsen iyi olur halsiz duruyorsun" dedi. Turp gibiyim aslında. Yani makyajla ilgili her şeyi kullanan birisi olarak çocuk şok geçirdi de galiba diyemedi. Bir de hastalıkla cebelleşiyor. Sonra akşam konuştuk. Ya bende sadece göz kalemi vardı bugün, fark etmedin mi dedim. Görüntü biraz bulanıktı ama yo normaldin dedi. Yani normal olmam imkansız, arada fark uçurum. Beni kırmamak için mi böyle dedi yoksa gerçekten puslu mu görünüyordum bilemiyorum.

Şimdi de içim içimi yiyor. Bu nasıl saçma bir psikoloji bende çözemedim. Tüm hayatımı işgal ediyor bu düşünceler, hiçbir şeye odaklanamıyorum. Kendimi güzel bulmuyorum. Gerçekten güzel kategorisinde değilim. Evet bakımlıyım ama sorun tamamen sima. Yani yüz hatları. Bunu da değiştirmem mümkün olmadığı için makyajsız kendimi daha da çirkin görüyorum. Şimdi Allah var herkesi güzel bulmuyoruz. Beni görseniz yüzde yüz beni de güzel bulmazsınız. Bu bende takıntı haline geldi. İnsanlar ne der diye değil nişanlım hep makyajla bir nebze daha güzel gördü silince de benden soğuyacakmış da evlenince arzulaması vs komple gidecekmiş gibi hissediyorum. Makyajsız yorguuuun bitkiiiin yataktan yeni çıkmış uykulu gibiyim. Cildim alerjik olduğu için dermatologumun verdiği kremleri kullanabiliyorum sadece. Diğer denediğim ürünler beni mahvediyor. Kısacası cilt bakımıma da önem veriyorum üstelik. Bol su içiyorum güzel uyuyorum. Değerlerim iyi. Ama gerçekten olmuyor o yorgun görüntüyü silemiyorum.

Sizce siz gerçekten güzel misiniz? Ya da güzel değilimdir belki ama kendimi güzel buluyorum diyenlerden misiniz? Sürekli makyajla kendinizi gördükten sonra makyajsız nasıl hissediyorsunuz?

Genişletmek için tıkla...

Yüzün tamamen yanmış ve iz kalmış bir halde değilsen neden bu kadar dert ediyorsun. Biraz öz güvenli ol. (eğer öyle bir halde olsan bile özgüvneli olabilirsin. Sadece örnek verdim)
Ben de makyajsız yorgun görünüyorum, göz altlarım biraz çökğk ama önemli mi? Yine de kendimi güzel hissedebiliyorum. Seviyor ve seviliyorsan güzelliğin önemi kalmıyor bir noktada

Siz benim yerimde olsanız kafayı yerdiniz o zaman
Yüzümde kocaman bir yanık izi var.
Ama eşim sağ olsun bana her şeyi unutturdu.
Eskiden de çok yapmazdım makyajı hala öyle.
Gelir her akşam yaramdan öper beni.

Bence bu konuda psikolojik yardım alabilirsiniz.cunku hayatınızın geri kalanında her gün makyajlı geciremeyeceginiz günler de olacak. Nişanlı olduğunuzdan bahsetmişsiniz. Sabahları erkenden mi kalkacaksiniz. Hiç denize havuza gitmeyecek misiniz. Orada da waterproof ürünler mi kullanacaksınız?
Çok ağır bir yük değil mi bu? Ya da sizi yormuyor mu sürekli bu şekilde mükemmel görünme zorunluluğunuz? Hadi siz dayandiniz diyelim cildiniz ne kadar daha dayanacak nefes bile alamayarak her gun? Bu rutinleriniz size cilt problemleriyle geri dönecek. Bırakın cildiniz nefes alsın. Cilt bakımına yönelin bu makyaj takintinizdan daha cok geri dönüşlerini nasıl güzel alacaksiniz göreceksiniz. Daha özenli görüntüden hoslaniyorsaniz bir kaç küçük işlemle kendinizi dogalken bile çok daha güzel hissedebilirsiniz. Mesela kirpik lifting yaptırın. Öyle pahalı bir işlem değil. İki ay kadar da gidiyor. Dudaklarınız inceyse dolgu yaptırın ya da pigmentasyon işlemi yaptırın.hepsi geçici ama belirli bir müddet rahatlatıcı işlemler. Cildinize bakımla yonelirseniz emin olun mi zamanla nasıl guzellestigini göreceksiniz. Cilt tipiniz ve sorununuza göre doğru ürünler kullanın. Sorunları neyse ona göre ürün alın.

Ne zor değil mi her gün bu hissettiğiiz zorunlulugun ağırlığıyla yaşamak ?

Makyajdan sonra ilk gördüğü zamanlarda soluk gelmesi normal nişanlınıza. Bir müddet sonra gözü alışır onun da.

Bu arada, daha önce kardeşimin eşinden bahsetmiştim diğer konuda. Biz onun göz rengini bile başka zannediyorduk

En son dugunumde makyaj yaptim diyebilirim cok ozel gunlerde bir rimel, bir kalem.
Bugun oglumun doğumgünü icin fotoğraf çekilecektik. Anneme rica ettim cocuga bak diye. Makyaj yaptim geldim. Annem diyor ki ee bir saat baktım neden makyaj yapmadın oysa bb krem, allik, far, kalem, rimel, eyeliner, ruj sürmüştüm. Görünen makyaj yapinca kendimi nasil desem bulent ersoy veya huysuz virjin gibi hissediyorum.
Bence once kullandiginiz malzemelerin tonunu soft nude seçin. Belli belirsiz olanlarlar. Birkac hafta boyle alışınca, yavas yavas kullandığınız miktari azaltirsiniz. Her gun bir malzemeyi eksik kullanırsınız falan
Birden bire birakmak sizi etkileyecek belli ki

cicekportresi .!.:

Bir önceki konumdan beni hatırlarsınız. Makyaj bağımlılığım ile ilgiliydi. Pazar günü maalesef nişanlımın korona testi pozitif çıktı. Ve gerçekten ağır geçiriyor. Bu sabah daha iyi hissettiği için beni görüntülü aradı. "Acil açabilir misin, telefonu bile zor tutuyorum 2 dk seni göreyim" yazmış ben açmayınca da. E kıyamayıp açtım mecbur görüntüyü. Yer yarılaydı da makyajsız dolaşmayaydım dışarılarda. Sadece siyah göz kalemi vardı. Ergenler gibi bir de yüzümün yarısıyla konuştum. "hasta mısın sen, eve gitsen iyi olur halsiz duruyorsun" dedi. Turp gibiyim aslında. Yani makyajla ilgili her şeyi kullanan birisi olarak çocuk şok geçirdi de galiba diyemedi. Bir de hastalıkla cebelleşiyor. Sonra akşam konuştuk. Ya bende sadece göz kalemi vardı bugün, fark etmedin mi dedim. Görüntü biraz bulanıktı ama yo normaldin dedi. Yani normal olmam imkansız, arada fark uçurum. Beni kırmamak için mi böyle dedi yoksa gerçekten puslu mu görünüyordum bilemiyorum.

Şimdi de içim içimi yiyor. Bu nasıl saçma bir psikoloji bende çözemedim. Tüm hayatımı işgal ediyor bu düşünceler, hiçbir şeye odaklanamıyorum. Kendimi güzel bulmuyorum. Gerçekten güzel kategorisinde değilim. Evet bakımlıyım ama sorun tamamen sima. Yani yüz hatları. Bunu da değiştirmem mümkün olmadığı için makyajsız kendimi daha da çirkin görüyorum. Şimdi Allah var herkesi güzel bulmuyoruz. Beni görseniz yüzde yüz beni de güzel bulmazsınız. Bu bende takıntı haline geldi. İnsanlar ne der diye değil nişanlım hep makyajla bir nebze daha güzel gördü silince de benden soğuyacakmış da evlenince arzulaması vs komple gidecekmiş gibi hissediyorum. Makyajsız yorguuuun bitkiiiin yataktan yeni çıkmış uykulu gibiyim. Cildim alerjik olduğu için dermatologumun verdiği kremleri kullanabiliyorum sadece. Diğer denediğim ürünler beni mahvediyor. Kısacası cilt bakımıma da önem veriyorum üstelik. Bol su içiyorum güzel uyuyorum. Değerlerim iyi. Ama gerçekten olmuyor o yorgun görüntüyü silemiyorum.

Sizce siz gerçekten güzel misiniz? Ya da güzel değilimdir belki ama kendimi güzel buluyorum diyenlerden misiniz? Sürekli makyajla kendinizi gördükten sonra makyajsız nasıl hissediyorsunuz?

Genişletmek için tıkla...

Bana bi makyajlı bi de makyajsız resmini gönderir mısın? Söz veriyorum hemen bakıp sileceğim. Ben senin abarttigini düşünüyorum. Ama gerçekten düşündüğün gibiysen de söyleyeceğim çok fark diye. Ama bana inan lütfen sana kendini iyi hissetmen için yalan söylemeyeceğim.

Güzelim, zekiyim,eğlenceliyim, harikuladeyim.
Adeta A plus insanım...
Geceleri kafamı yastığa koyunca allahım diğer insanların günahı neydi de beni bu kadar dehşet-ül vahşet yarattın diye az ağlamadım. Kaç insanın hakkına girdim acaba diye az hayıflanmadım...
Özene bezene yaratılmışım tü tü tü maşallah...
Müdür beni sever dediğimde insanlar inanmıyor. Neymiş efenim anarşiklik yapıyormuşum. Müdürü sorguladığım zamanlar oluyormuş beni sevmezmiş. Yahu beni sevmese böyle mükoooommellllll yaratır mı? Tabii ki de hayır.