Makyajsız gördü

Bu alısma ile ilgili, 3 senelik sevgilim beni bir kez makyajlı gormemıstı ki severdi makyajı biliyorum ruj rimel alırdı bana. Bir gun makyoz bir arkadasım geldı bana hafıf ama cok guzel bir makyaj yaptı cocukla yemege cıktık yemegın ortasında durdu ya sunu silsene dedi yakısmamıs hiç, oysa annem bile begenmıstı, sen dogal guzelsın falan cektı. Baska bır erkek arkadasım da ondan sonrakı benı hep fönlü makyajlı gordu bır gun makyajsız gordu hastaydım cunku o da doktordu, hastaneye gıttım oyle mecbur adam sok . Yuzun solmus falan, ertesı gun ozur diledi ama makyaj yapmam için heveslendırmeye calıstı bu da normalde makyaj sevmem dıyordu.

nooption .!.:

ooo sende tripleneceğsen ölek biz

Genişletmek için tıkla...

sana bi foto atiyim yassyyy bu sen misiinnn sana nooolmuuus diyceksin bekle usenmesem bi de burdaki doktorlara guvensem su gozalti dolgusu vs seylerine bakicam da yok cesaret edemedim.

Alys .!.:

Charliz teron 2

O fizikten bana da versene

Genişletmek için tıkla...

he Allahtan o var da biraz giderim var işte

cicekportresi .!.:

Bir önceki konumdan beni hatırlarsınız. Makyaj bağımlılığım ile ilgiliydi. Pazar günü maalesef nişanlımın korona testi pozitif çıktı. Ve gerçekten ağır geçiriyor. Bu sabah daha iyi hissettiği için beni görüntülü aradı. "Acil açabilir misin, telefonu bile zor tutuyorum 2 dk seni göreyim" yazmış ben açmayınca da. E kıyamayıp açtım mecbur görüntüyü. Yer yarılaydı da makyajsız dolaşmayaydım dışarılarda. Sadece siyah göz kalemi vardı. Ergenler gibi bir de yüzümün yarısıyla konuştum. "hasta mısın sen, eve gitsen iyi olur halsiz duruyorsun" dedi. Turp gibiyim aslında. Yani makyajla ilgili her şeyi kullanan birisi olarak çocuk şok geçirdi de galiba diyemedi. Bir de hastalıkla cebelleşiyor. Sonra akşam konuştuk. Ya bende sadece göz kalemi vardı bugün, fark etmedin mi dedim. Görüntü biraz bulanıktı ama yo normaldin dedi. Yani normal olmam imkansız, arada fark uçurum. Beni kırmamak için mi böyle dedi yoksa gerçekten puslu mu görünüyordum bilemiyorum.

Şimdi de içim içimi yiyor. Bu nasıl saçma bir psikoloji bende çözemedim. Tüm hayatımı işgal ediyor bu düşünceler, hiçbir şeye odaklanamıyorum. Kendimi güzel bulmuyorum. Gerçekten güzel kategorisinde değilim. Evet bakımlıyım ama sorun tamamen sima. Yani yüz hatları. Bunu da değiştirmem mümkün olmadığı için makyajsız kendimi daha da çirkin görüyorum. Burnum ve kaşlarım düzgün,dudaklarım dolgun. Ama hepsi ayrı iyi. Birleşince bi kaos olmuş, uymamış gibi :) Şimdi Allah var herkesi güzel bulmuyoruz. Beni görseniz yüzde yüz beni de güzel bulmazsınız. Bu bende takıntı haline geldi. İnsanlar ne der diye değil nişanlım hep makyajla bir nebze daha güzel gördü silince de benden soğuyacakmış da evlenince arzulaması vs komple gidecekmiş gibi hissediyorum. Makyajsız yorguuuun bitkiiiin yataktan yeni çıkmış uykulu gibiyim. Cildim alerjik olduğu için dermatologumun verdiği kremleri kullanabiliyorum sadece. Diğer denediğim ürünler beni mahvediyor. Kısacası cilt bakımıma da önem veriyorum üstelik. Bol su içiyorum güzel uyuyorum. Değerlerim iyi. Ama gerçekten olmuyor o yorgun görüntüyü silemiyorum.

Sizce siz gerçekten güzel misiniz? Ya da güzel değilimdir belki ama kendimi güzel buluyorum diyenlerden misiniz? Sürekli makyajla kendinizi gördükten sonra makyajsız nasıl hissediyorsunuz?

Genişletmek için tıkla...

Nişanlın seni makyajsız da beğenir beğenmezse de defolur gider.Kır şu şeytanın bacağını makyajsız git nişanlının yanına.Önceki yorumum da buydu.Kendini yiyip durma artık.Beğenmeyene kapı orada.

eddie .!.:

Benim eşimde nişanda yaptırdığım makyaja sen değilsin kötü değil ama yakışmadı sen daha güzel yapıyorsun demişti, düğünde çok hafif bir makyaj yaptırdım çok doğaldı.

Genişletmek için tıkla...

Aynen öyle olmustu bizde de mesela disari falan çıkarken makyaj yapmiyordum ona çok seviniyordu o burdayken evde yapıyordum hemn siliyordu gerek yok sevmiyorum diye bende zamanla yapmamaya alistim ama arada cok hafif yapıyorum rimel sürme olarak

Artik adamin önüne makyajsiz cikin bitsin bu işkence yahu sizin yerinizde ben olsam daralirim insan yuzunu saklar mi nereye kadar yani?

Kimse kusursuz degil elbet, kendimi her halimle güzel bulmam ama güzel bulacagim halde kalmaya özen gosteririm. Kiloma, bakimima dikkat ederim.

Kirpiklerim ince, acik renk ve düzler. Rimel bile buyuk farklar yaratamiyor ama sürdüğümde elbette çok daha iyi gorunuyor. Ama rimelsiz de dolanirim yani çok esmer değilse kimin kaç kişinin kirpikleri simsiyah kivir kivir oluyor ki dogal şekilde? Doğal olan bu yani cirkin bisey yok aslinda, makyaj yaparken dogali da unutmamak lazim.

cicekportresi .!.:

Bir önceki konumdan beni hatırlarsınız. Makyaj bağımlılığım ile ilgiliydi. Pazar günü maalesef nişanlımın korona testi pozitif çıktı. Ve gerçekten ağır geçiriyor. Bu sabah daha iyi hissettiği için beni görüntülü aradı. "Acil açabilir misin, telefonu bile zor tutuyorum 2 dk seni göreyim" yazmış ben açmayınca da. E kıyamayıp açtım mecbur görüntüyü. Yer yarılaydı da makyajsız dolaşmayaydım dışarılarda. Sadece siyah göz kalemi vardı. Ergenler gibi bir de yüzümün yarısıyla konuştum. "hasta mısın sen, eve gitsen iyi olur halsiz duruyorsun" dedi. Turp gibiyim aslında. Yani makyajla ilgili her şeyi kullanan birisi olarak çocuk şok geçirdi de galiba diyemedi. Bir de hastalıkla cebelleşiyor. Sonra akşam konuştuk. Ya bende sadece göz kalemi vardı bugün, fark etmedin mi dedim. Görüntü biraz bulanıktı ama yo normaldin dedi. Yani normal olmam imkansız, arada fark uçurum. Beni kırmamak için mi böyle dedi yoksa gerçekten puslu mu görünüyordum bilemiyorum.

Şimdi de içim içimi yiyor. Bu nasıl saçma bir psikoloji bende çözemedim. Tüm hayatımı işgal ediyor bu düşünceler, hiçbir şeye odaklanamıyorum. Kendimi güzel bulmuyorum. Gerçekten güzel kategorisinde değilim. Evet bakımlıyım ama sorun tamamen sima. Yani yüz hatları. Bunu da değiştirmem mümkün olmadığı için makyajsız kendimi daha da çirkin görüyorum. Burnum ve kaşlarım düzgün,dudaklarım dolgun. Ama hepsi ayrı iyi. Birleşince bi kaos olmuş, uymamış gibi :) Şimdi Allah var herkesi güzel bulmuyoruz. Beni görseniz yüzde yüz beni de güzel bulmazsınız. Bu bende takıntı haline geldi. İnsanlar ne der diye değil nişanlım hep makyajla bir nebze daha güzel gördü silince de benden soğuyacakmış da evlenince arzulaması vs komple gidecekmiş gibi hissediyorum. Makyajsız yorguuuun bitkiiiin yataktan yeni çıkmış uykulu gibiyim. Cildim alerjik olduğu için dermatologumun verdiği kremleri kullanabiliyorum sadece. Diğer denediğim ürünler beni mahvediyor. Kısacası cilt bakımıma da önem veriyorum üstelik. Bol su içiyorum güzel uyuyorum. Değerlerim iyi. Ama gerçekten olmuyor o yorgun görüntüyü silemiyorum.

Sizce siz gerçekten güzel misiniz? Ya da güzel değilimdir belki ama kendimi güzel buluyorum diyenlerden misiniz? Sürekli makyajla kendinizi gördükten sonra makyajsız nasıl hissediyorsunuz?

Genişletmek için tıkla...

Allah aşkına bana bi atar mısın farkı merak ediyorum. Abartılı Makyaj yapmayan biri olarak tarafsız dosdoğru söylicem.

sassyassyy .!.:

sana bi foto atiyim yassyyy bu sen misiinnn sana nooolmuuus diyceksin bekle usenmesem bi de burdaki doktorlara guvensem su gozalti dolgusu vs seylerine bakicam da yok cesaret edemedim.

Genişletmek için tıkla...

ay yok artık.. ne gözü ne dolgusu gençliğin yeter yahu. yaptırmayın şöle şeyler daha bu yaşlarınızda bizim yaşımıza gelince yaptırcak şey bulamıycanız

KaraTurna .!.:

Allah aşkına bana bi atar mısın farkı merak ediyorum. Abartılı Makyaj yapmayan biri olarak tarafsız dosdoğru söylicem.

Genişletmek için tıkla...

Tanıdık çıkar korkusuyla fotoğraf atamıyorum yoksa buraya fotoğraflarımı döşeyeceğim objektif yorum almak adına :)

Önceki konunuzu da okudum ama yorum yazmamıştım. Anlamadığım çok şey var: Nişanlınız sizi bu zamana kadar hiç makyajsız görmediğine göre siz 7/24 hep makyajlı mısınız? Çok ilginç. Eğer öyleyse cildinize çok büyük zarar veriyorsunuz haberiniz olsun. İkincisi, makyaj yaptığında insan yine aynı insandır, kusurlar kapatılır tamam ama bambaşka bir insana dönüşmez yani. Her gün profesyonel makyaj mı yapıyorsunuz ki bambaşka bir insan oluyorsunuz? Üçüncüsü de, eğer gerçekten her zaman bu kadar ağır makyajlarla geziyorsanız yüzünüz çoktan çökmeye başlamıştır ve makyajsızken solgun görünmenizin nedeni de muhtemelen budur. Bence yol yakınken bu makyaj işini bırakın. Sadece özel günlerde makyaj yapın. Cildinize çok büyük zararlar vereceksiniz yoksa.

cicekportresi .!.:

Sizce siz gerçekten güzel misiniz? Ya da güzel değilimdir belki ama kendimi güzel buluyorum diyenlerden misiniz? Sürekli makyajla kendinizi gördükten sonra makyajsız nasıl hissediyorsunuz?

Genişletmek için tıkla...

Makyajı çok az yaparım gün içinde. Spor giyinmeyi sevdiğim için ağır makyaj uymuyor. Bir arkadaşım da hiç yapmaz günlük hayatında ve şöyle demişti “makyajlı halimle ben olmuyorum.” Başka bakarken, highlighterla parlarken evet başkası olunuyor sanki. Değiştiremeyeceğin kusurlarınla barışmalısın, kimse mükemmel değil ki.

cicekportresi .!.:

Tanıdık çıkar korkusuyla fotoğraf atamıyorum yoksa buraya fotoğraflarımı döşeyeceğim objektif yorum almak adına :)

Genişletmek için tıkla...

Tanıdık çıkma ihtimalim yok benim, etrafımda hiç nişanlı ve koronalı yok

Tanıdık cikmaz bence ya bu arada nisanliniza da geçmiş olsun. Bence makyajsız da güzelsinizdr ❤

Kendinizi sürekli makyajsız gördüğünüz için , makyajsız haliniz size solgun geliyor.

Bende sürekli makyajlı gördüğümü , sade görsem önce gözüm alışmıyor sonra makyajlı halini unutuyorum.

Makyaj cildin rengini bozar.

Becerebilsem bende seveceğim de bir türlü beceremiyorum. O yüzden yaşasın paspallık

Ben kendimi güzel ve çekici buluyorum. Ama bence insanları bana çeken şey güzelliğim değil yaşam enerjim. Sevgili kişilerinden duyduğum iltifatlarin yüzde yirmisi güzellikle ilgiliyse yüzde sekseni yaydigim pozitif enerji, mutluluk hali, kavga ederken bile yapılan bir espriye gülebilme potansiyelimle ilgili mesela :)
Bir gün güzelliğim beni terk edebilir ama yaşam enerjim olduktan sonra boşta kalmam diye düşünüyorum
Birkaç sene önce tatildeydim, oranın meşhur bir bahçesi vardi, nasıl gideceğimi falan sorduğumda çocuğun biri beni götürebilecegini söylemişti. Böyle tanışmıştık. Çocuk da benden o zaman üç beş yaş falan küçük.
Beni o gün güneş çarptı. Daha doğrusu Allah çarptı gibi bişey oldu. Tüm her yerim çatladı.
Akşam çocuk beni önce eczaneye götürdü,sonra bahçeye gittik.
Ertesi gün her yerim çatlamaya devam etti, çocuk eczacı kalfası gibi bana bişeyler getirip durdu, akşam beni aldı oranın güzel bir köşesine götürdü,ateş falan yaktı... Ertesi gün tüm vücudum çöle döndü catlamaktan, kıyafeti çıkaracak kadar bile hareket edemediğim için aynı elbiseyi günlerdir giyer haldeydim,elbise sarı sarı kremlerden pislik içinde ayaklarım yaklaşık 41 numara oldu,çocuk annesinin terligini getirdi çıplak ayak gezmeyeyim diye. Beni beni acil servise taşıdı, dönüşte şehrin başka bir tepesine çıkarttı,hatta ben tirmanamadigim için birazinda beni taşıdı... dört döndü etrafımda..ertesi gün işten erken çıktı başka şehre beni havaalanına götürdü falan. Yolda yuzime baktı baktı dedi ki ; 'seni gördüm pamuk prenses gibiydin,gittikçe cadı annesine benzedin ha'
Ben de büyük bir ictenlikle dedim ki; bu benim için bir gurur aslında çünkü anladım ki 27 değil 72 yaşımda da olsam genç bebeleri peşimde dolastirabiliyormuşum

Bahsettiğim 72 yaş halim de bu.
Bunu düşün , ayakları 42 numara yap, üstünde kremden sümük sürmüş gibi sarı lekeler olan bir elbise, saclarina beş gündür su değmemiş-birbirine girmis. Bir yerinde pişik var gibi yürüyen,devamlı 'ayy şuram ağrıyor,ay buram ağriyor' diye söylenen bir kadın
Ama yaşam enerjim ışıltı saçtığı için çocuk da bu 72lik kadınla takilmaktan çok hosnuttu, her fırsatta koştu geldi. Tanışmaktan ne kadar mutlu oldugunu defalarca dile getirdi...
Yani bence bu foto bile güzelliğin erkekler için çok da önemli olmadığını anlatıyor olsa gerek

yenGEnC .!.:

Ben kendimi güzel ve çekici buluyorum. Ama bence insanları bana çeken şey güzelliğim değil yaşam enerjim. Sevgili kişilerinden duyduğum iltifatlarin yüzde yirmisi güzellikle ilgiliyse yüzde sekseni yaydigim pozitif enerji, mutluluk hali, kavga ederken bile yapılan bir espriye gülebilme potansiyelimle ilgili mesela :)
Bir gün güzelliğim beni terk edebilir ama yaşam enerjim olduktan sonra boşta kalmam diye düşünüyorum
Birkaç sene önce tatildeydim, oranın meşhur bir bahçesi vardi, nasıl gideceğimi falan sorduğumda çocuğun biri beni götürebilecegini söylemişti. Böyle tanışmıştık. Çocuk da benden o zaman üç beş yaş falan küçük.
Beni o gün güneş çarptı. Daha doğrusu Allah çarptı gibi bişey oldu. Tüm her yerim çatladı.
Akşam çocuk beni önce eczaneye götürdü,sonra bahçeye gittik.
Ertesi gün her yerim çatlamaya devam etti, çocuk eczacı kalfası gibi bana bişeyler getirip durdu, akşam beni aldı oranın güzel bir köşesine götürdü,ateş falan yaktı... Ertesi gün tüm vücudum çöle döndü catlamaktan, kıyafeti çıkaracak kadar bile hareket edemediğim için aynı elbiseyi günlerdir giyer haldeydim,elbise sarı sarı kremlerden pislik içinde ayaklarım yaklaşık 41 numara oldu,çocuk annesinin terligini getirdi çıplak ayak gezmeyeyim diye. Beni beni acil servise taşıdı, dönüşte şehrin başka bir tepesine çıkarttı,hatta ben tirmanamadigim için birazinda beni taşıdı... dört döndü etrafımda..ertesi gün işten erken çıktı başka şehre beni havaalanına götürdü falan. Yolda yuzime baktı baktı dedi ki ; 'seni gördüm pamuk prenses gibiydin,gittikçe cadı annesine benzedin ha'
Ben de büyük bir ictenlikle dedim ki; bu benim için bir gurur aslında çünkü anladım ki 27 değil 72 yaşımda da olsam genç bebeleri peşimde dolastirabiliyormuşum
Eki Görüntüle 2719262
Bahsettiğim 72 yaş halim de bu.
Bunu düşün , ayakları 42 numara yap, üstünde kremden sümük sürmüş gibi sarı lekeler olan bir elbise, saclarina beş gündür su değmemiş-birbirine girmis. Bir yerinde pişik var gibi yürüyen,devamlı 'ayy şuram ağrıyor,ay buram ağriyor' diye söylenen bir kadın
Ama yaşam enerjim ışıltı saçtığı için çocuk da bu 72lik kadınla takilmaktan çok hosnuttu, her fırsatta koştu geldi. Tanışmaktan ne kadar mutlu oldugunu defalarca dile getirdi...
Yani bence bu foto bile güzelliğin erkekler için çok da önemli olmadığını anlatıyor olsa gerek

Genişletmek için tıkla...

Ah senin şu bitmek bilmez flörtlerin Yaşam enerjine hayranım❤

Kendimi güzel bulmam ama makyaj da yapmam, sevmem, yapay hissederim, üşenirim.
Keyfim çok yerindeyse rimel sürerim çok nadiren.

Doğru düzgün makyaj yaptığım tek bir gün vardı o da mezuniyet günümdü, fotolara baktıkça diyorum bu kim. Kendim gibi değilim, yapay duruyorum. Ben ben değilim yani, büyük pişmanlık yaşıyorum o gün için ne yapmışım kendime diye.

Yüzüme bakim adına sürdüğüm tek şey köyden gelen organik sebze ve meyveler.
Benim gibi üşengece çok bile.

cicekportresi .!.:

Bir önceki konumdan beni hatırlarsınız. Makyaj bağımlılığım ile ilgiliydi. Pazar günü maalesef nişanlımın korona testi pozitif çıktı. Ve gerçekten ağır geçiriyor. Bu sabah daha iyi hissettiği için beni görüntülü aradı. "Acil açabilir misin, telefonu bile zor tutuyorum 2 dk seni göreyim" yazmış ben açmayınca da. E kıyamayıp açtım mecbur görüntüyü. Yer yarılaydı da makyajsız dolaşmayaydım dışarılarda. Sadece siyah göz kalemi vardı. Ergenler gibi bir de yüzümün yarısıyla konuştum. "hasta mısın sen, eve gitsen iyi olur halsiz duruyorsun" dedi. Turp gibiyim aslında. Yani makyajla ilgili her şeyi kullanan birisi olarak çocuk şok geçirdi de galiba diyemedi. Bir de hastalıkla cebelleşiyor. Sonra akşam konuştuk. Ya bende sadece göz kalemi vardı bugün, fark etmedin mi dedim. Görüntü biraz bulanıktı ama yo normaldin dedi. Yani normal olmam imkansız, arada fark uçurum. Beni kırmamak için mi böyle dedi yoksa gerçekten puslu mu görünüyordum bilemiyorum.

Şimdi de içim içimi yiyor. Bu nasıl saçma bir psikoloji bende çözemedim. Tüm hayatımı işgal ediyor bu düşünceler, hiçbir şeye odaklanamıyorum. Kendimi güzel bulmuyorum. Gerçekten güzel kategorisinde değilim. Evet bakımlıyım ama sorun tamamen sima. Yani yüz hatları. Bunu da değiştirmem mümkün olmadığı için makyajsız kendimi daha da çirkin görüyorum. Burnum ve kaşlarım düzgün,dudaklarım dolgun. Ama hepsi ayrı iyi. Birleşince bi kaos olmuş, uymamış gibi :) Şimdi Allah var herkesi güzel bulmuyoruz. Beni görseniz yüzde yüz beni de güzel bulmazsınız. Bu bende takıntı haline geldi. İnsanlar ne der diye değil nişanlım hep makyajla bir nebze daha güzel gördü silince de benden soğuyacakmış da evlenince arzulaması vs komple gidecekmiş gibi hissediyorum. Makyajsız yorguuuun bitkiiiin yataktan yeni çıkmış uykulu gibiyim. Cildim alerjik olduğu için dermatologumun verdiği kremleri kullanabiliyorum sadece. Diğer denediğim ürünler beni mahvediyor. Kısacası cilt bakımıma da önem veriyorum üstelik. Bol su içiyorum güzel uyuyorum. Değerlerim iyi. Ama gerçekten olmuyor o yorgun görüntüyü silemiyorum.

Sizce siz gerçekten güzel misiniz? Ya da güzel değilimdir belki ama kendimi güzel buluyorum diyenlerden misiniz? Sürekli makyajla kendinizi gördükten sonra makyajsız nasıl hissediyorsunuz?

Genişletmek için tıkla...

Yorum yapmayacaktım ama dayanamadım. Önceki konunuzu da okudum bu konunuzu da ve evlenceğiniz insandan doğal halinizi tamamen sakladığınızı ve hayatınızdaki kişinin evlendikten sonra sizden soğuyacağına inanıyorsunuz. (Öyle olacak demiyorum tabiki ama) O zaman evlenmeye nasıl cesaret ediyorsunuz? Bence bir an önce bu kompleksten kurtulup ne bileyim her görüştüğünüzde makyajı bir tık azaltarak gidin yanına. Ve kendinizi çirkin bulduğunuzu sürekli ona söyleyerek adamın kafasına sokup önyargı oluşturmayın. Hepimiz allahın kuluyuz ve çirkin olsam da eşim için dünyanın en güzel kadını olduğumu biliyorum ve bu yüzden kendimi çok güzel görüyor ve hissediyorum.

Erkek kardeşim özellikle makyajsız görüp de doğal güzelliğe bakıyor bu yüzden
Ben de makyajı severim ama doğal halimi de severim insanın kendini beğenmesi ile alakalı bir durum hatta ben dışarı çıkarken biraz makyaj yaptığım zaman daha hoşuma gidiyor bi kez dışarı çıktık eşimle o gün de hiç makyaj göz kalemi dahi yok eşim dedi ağzım açık kaldı o kadar süslendiğimde çok güzel olmuşsun demez o gün bana ne kadar güzel gözüküyorsun dedi ağzım açık kaldı benim odunun kafasına odun düşmüş yahubence siz de çok takıntı yapmayın doğal halinizi daha çok sevecektir bence ben de nişanlı iken çok makyaj yapardım eşim doğal halimi daha çok beğenmişti