- 9 Nisan 2014
- 1.972
- 1.310
- 158
Arkadaşlar canım çok sıkkın. Birileriyle paylaşıp rahatlamak istiyorum, artık dayanamıyorum...
Forumda ara sıra yazıyorum, ilişkiler konusunda tecrübeliyim. Lakin kendimi bir türlü düzeltemiyorum. Psikoloğa da gittim. Buralarda dinlemeden gönderiyorlar maalesef. Özel hastane falan da yok. İlaç kullanamam, bebeğim küçük, emziriyorum.
Sorunum şu; kendimden hiç memnun değilim. Sakin, normal biri olmaya çalışıyorum ama başaramıyorum. En ufak bir olayda bile aniden öfkelenip, bütün gemileri yakıyorum...
Doğu'da küçük bir ilde görev yapıyor eşim. Ben de haliyle buradayım. Tayinimizin çıkmasına iki ay kaldı ama ben bu şehirde çok boğuldum. Evden dışarı çıkamıyorum, komşuların gürültüsünden patırtısından bıktım. Bebeğimin uykusu çok hafif, çıt sesine uyanıyor. Apartmanda sürekli bir gürültü... Komşularla muhabbetim yok, kavga dışında tabii... Ben kızıyorum, onlar Türkçe bilmediği için cevap vermiyorlar.
En son bugün, camdan bakıyordum... Kafamdan patır patır bir şeyler döküldü. Bağırdım kızdım ama cevap vermeyip içeri girdi komşu. Sofra bezi çırptı kadın. Ben de bağırdım, yeter artık defalarca uyardım, elimde kalacaksınız dedim. O içeri girdi ama ben halen sakinleşmedim. 2 Senedir hep böyle, eşlerine de söyledim, belki defalarca kibarca uyardım. Ama artık dayanamıyorum. Bıçağı alıp, boğazlarını kesesim geliyor... Sinirim de halen geçmedi. Ne yapacağım bilemiyorum. Bıktım artık. Bıktım...
Forumda ara sıra yazıyorum, ilişkiler konusunda tecrübeliyim. Lakin kendimi bir türlü düzeltemiyorum. Psikoloğa da gittim. Buralarda dinlemeden gönderiyorlar maalesef. Özel hastane falan da yok. İlaç kullanamam, bebeğim küçük, emziriyorum.
Sorunum şu; kendimden hiç memnun değilim. Sakin, normal biri olmaya çalışıyorum ama başaramıyorum. En ufak bir olayda bile aniden öfkelenip, bütün gemileri yakıyorum...
Doğu'da küçük bir ilde görev yapıyor eşim. Ben de haliyle buradayım. Tayinimizin çıkmasına iki ay kaldı ama ben bu şehirde çok boğuldum. Evden dışarı çıkamıyorum, komşuların gürültüsünden patırtısından bıktım. Bebeğimin uykusu çok hafif, çıt sesine uyanıyor. Apartmanda sürekli bir gürültü... Komşularla muhabbetim yok, kavga dışında tabii... Ben kızıyorum, onlar Türkçe bilmediği için cevap vermiyorlar.
En son bugün, camdan bakıyordum... Kafamdan patır patır bir şeyler döküldü. Bağırdım kızdım ama cevap vermeyip içeri girdi komşu. Sofra bezi çırptı kadın. Ben de bağırdım, yeter artık defalarca uyardım, elimde kalacaksınız dedim. O içeri girdi ama ben halen sakinleşmedim. 2 Senedir hep böyle, eşlerine de söyledim, belki defalarca kibarca uyardım. Ama artık dayanamıyorum. Bıçağı alıp, boğazlarını kesesim geliyor... Sinirim de halen geçmedi. Ne yapacağım bilemiyorum. Bıktım artık. Bıktım...