• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Mecburi ayrılık

Hiç çok severken mecburen ayrıldınız mı? Birbirini seven iki insanın zorunlu olarak ayrılmasından daha acı ne var ki? Yaşayan varsa nasıl atlattınız anlatır mısınız?
Atlatamadık sonunda evlendik zaten 10 yıl oldu 🤗 seviyorsanız aşarsınız be kardeşim cektirmeyin acı kendinize su yalan dünyada.
 
Valla yıllar önce güya severek ayrıldık yani kendisi öyle demişti beni de ona inandırmıştı . Sonra ben salak gibi acı çektim bi kaç yıl . O da evlendi çocuklu mutlu . Yani canım mecburen ayrıldık diye bir şey yok . Gerçek sevgiyse olmaz . Ne demişler aşk emek demek , mücadele demek .
 
Aile faktörü giriyorsa araya ama? Ne kadar sürede atlattınız?
ben erkekleri takan bi taraf değilim 1 hafta falan sürmüştür sonra takmadım başka erkeklerlede görüşmedim iradem güçlüdür bi erkek için üzülmemeyi öğrendim :) bazı şeyler uyuşmuyorsa kalbine taş basıp gitmeyi öğrenmeli insan acı versede umursamayacaksın hayat bunu öğretiyor olgunlaşmaktır bu eğer mutsuzsan ayrılmak en iyisidir bir insana bel bağlamamalıyız o insan bizim mutluluğumuz olmamalı kendi kendimize mutlu olmayı öğrenmezsek hep mutsuz oluruz
 
Sevgi hem her şeyin üstesinden gelir hem de bazı şeyler karşısında bir hiçtir. Evlilik ya da ilişki denilen olay bir çok kvramın bir bütün oluşturmasıyla sağlıklı olabiliyor.
Sevgi olabilir ama anlayış yoksa saygı yoksa bir işe yaramaz. Ya da sevgi var ama aileler çatışıyorsa iki tarafta da içe sinmeyen şeyler varsa sevgi zamanla köreliyor mutsuzluk hakim olabiliyor.
 
Valla yıllar önce güya severek ayrıldık yani kendisi öyle demişti beni de ona inandırmıştı . Sonra ben salak gibi acı çektim bi kaç yıl . O da evlendi çocuklu mutlu . Yani canım mecburen ayrıldık diye bir şey yok . Gerçek sevgiyse olmaz . Ne demişler aşk emek demek , mücadele demek .
Haklısınız. Karşı tarafın tamamen çaresiz olduğunu bilmek acı veriyor. Ama bilemiyorum belki de gerçekten imkansız diye birşey yoktur.
 
ben erkekleri takan bi taraf değilim 1 hafta falan sürmüştür sonra takmadım başka erkeklerlede görüşmedim iradem güçlüdür bi erkek için üzülmemeyi öğrendim :) bazı şeyler uyuşmuyorsa kalbine taş basıp gitmeyi öğrenmeli insan acı versede umursamayacaksın hayat bunu öğretiyor olgunlaşmaktır bu eğer mutsuzsan ayrılmak en iyisidir bir insana bel bağlamamalıyız o insan bizim mutluluğumuz olmamalı kendi kendimize mutlu olmayı öğrenmezsek hep mutsuz oluruz
Keşke sizin kadar güçlü olsam ve bunu başarabilsem.
 
Sevgi hem her şeyin üstesinden gelir hem de bazı şeyler karşısında bir hiçtir. Evlilik ya da ilişki denilen olay bir çok kvramın bir bütün oluşturmasıyla sağlıklı olabiliyor.
Sevgi olabilir ama anlayış yoksa saygı yoksa bir işe yaramaz. Ya da sevgi var ama aileler çatışıyorsa iki tarafta da içe sinmeyen şeyler varsa sevgi zamanla köreliyor mutsuzluk hakim olabiliyor.
Haklısınız, belki de olmaması daha hayırlı fakat insan sevdiğiyle sınanınca gerçekleri her zaman idrak edemiyor.
 
Hiç çok severken mecburen ayrıldınız mı? Birbirini seven iki insanın zorunlu olarak ayrılmasından daha acı ne var ki? Yaşayan varsa nasıl atlattınız anlatır mısınız?
Gerçekten sevenler bana ayrılamaz gibi geliyor.Ölüm yoksa arada...
 
Haklısınız, belki de olmaması daha hayırlı fakat insan sevdiğiyle sınanınca gerçekleri her zaman idrak edemiyor.
İnşallah zaman geçtikçe iyiki ayrılmışım diyebilirsin. Çevremde sırf sevgisi uğruna ağır bedeller ödeyen insanlar var. Sevginin gözü kör etmesi durumunu anlayabiliyorum ama iyi olan yine de bilişselliği kaybetmemek. Yine de hakkında hayırlısı olsun
 
Asıl sorun şu ki tüm sevginizi verdiğiniz kişiyle sonunuz yok ise bir daha kimseyi öyle sevemiyorsunuz. Acı olan da zaten budur kimseyi bir daha öyle sevememek.. yaşadım bu mecburi ayrılığı, çok sevdim o da çok sevdi. Ama aileler yüzünden o kadar yıprattık ki birbirimizi , özellikle ben o kadar saygımı kaybettim ve adamın hayatında bazı kötü şeylere sebep oldum ki.. ailesine çok büyük bir saygısızlık yapıldı benim yüzümden mesela, ama bu benim isteğimle olmadı, hiç böyle bir şey istemezdim . Fevri davrandım bi hareket yaptım sonucu kötü şeylere sebep oldu. Psikolojim bozuktu olacakları düşünemedim. Hiç onun tarafından bakamadım olaylara. Hiç ona hak vermedim . Oysa o kadar haklıymış ki .. onu aileme savunamadım üzerine çok gidildi yine de ses etmedi. En son ailesine yapılan çirkinlikleri kaldıramadı ve öyle bir gitti ki. Sanki ölmüş gibi , onu göremezsin , bulamazsın hiç bir yerde, asla karşına çıkmaz.. gider, öyle bir gider ki ne yapsan geri döndürmek için görmez, konuşmaz. Binlerce kez ozür dilesen ailesinden evine gittiginde o olmaz. Her zaman geçtiğiniz yollardan o geçmez. Geçse bile sizin göremeyeceğiniz saatlerde geçer gider. Aylarca göremezsiniz onu. Çok yakın olsaniz bile belki bir daha ömür boyu göremezsiniz onu.. bir daha sevemezsiniz kimseyi öyle. Size asıl acı veren de onun gitmesinden çok kimseyi onun gibi sevemeyecek olmanızdır zaten . Acılarımız bile ne kadar bencilce değil mi ?
 
Back
X