• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Mecburi ayrılık

Hiç çok severken mecburen ayrıldınız mı? Birbirini seven iki insanın zorunlu olarak ayrılmasından daha acı ne var ki? Yaşayan varsa nasıl atlattınız anlatır mısınız?
İşini kaybetmek sevgiliyi kaybetmekten daha acıdır. Sağlığını, aklını, emeklerini kaybetmek daha acıdır. Daha acı olan bir şeyi görmek isterseniz büyük hayallerle üniversite bitirip işsiz kalan insanlarla konuşun bence. Evladını kaybedenleri yazmıyorum bile. Yeterince sevgi varsa ayrılık olmaz. Acısını kalbine gömüp aileyi mutlu etmeye çalışmak ile sizin anlattığınız sebeplerden fazla dramatize edilen bir durum. Sevmek oturulan yerden kalpli mesaj göndermekle olmuyor. Emek vereceksiniz, cesaret göstereceksiniz. Ama bazen de arkanızı dönüp gideceksiniz. Neden? Çünkü insan kendini daha fazla sevmelidir. Sevgiliniz de siz de kendinizi daha çok seviyorsunuz. Bana göre doğru olan da bu. Belli ki cesaret gösteremiyorsunuz, emek veremeyeceksiniz. Ama en azından dürüst olup severken ayrıldık demeyin. Mevcut koşullarımızı başımıza ne geleceğini bilmediğimiz için bırakamadık deyin.
 
Kültürel farklılık da varmış aranızda... Ben de doğu kökenliyim ve İstanbul'da yaşıyorum. Uzun bir ilişkimde yaşadıklarım sizinkine benzer. 6 aylık ilişkimi hem sevgilimin ailesi beni tanımadıkları hâlde "Kakaokafa Kürtmüş, onunla sevgili olma" diyerek (hâlbuki Kürt değilim) tavır koydukları için, hem de çocuğun ailesinden bağımsız davranmadığı için bitirmek durumunda kalmıştım. Ailesi tarafından "çocuk" görülen bir erkekten bir şey beklemeyin. Ayrıca, aranızda ciddi aile ve kültür farkı varsa sevgiliniz bile üstesinden gelemez. Söyleyeyim size. Zaten anne babasına söz geçiremeyen biriymiş, size mi sahip çıkacak? Size bir adım bile atmayana koşmayın.
Anne tarafından Kürt baba tarafından Türk’üm. Annem bile Kürtçe bilmiyor. Burada büyüdüğüm için kültürlerimiz epey farklı. Böcekten korkan biri olarak kendimi köy hayatında hayal edemiyorum. Elbette herşeyi yaparım. Ailemin onayı olsa yine giderim. Ama bazen düşününce, benim sevdiğim var ben onunla hayat kuracağım diye diretmediği için ben de ailemi karşıma almak istemiyorum. Yine de kaldıramıyorum bu üzüntüyü. Belki ileri de iyi ki böyle olmuş diyeceğim ama nasıl atlatacağım sorun o..
 
Benim 2.5 yıllık ilişkim ailevi sebeplerden dolayı zoraki bitti ilk başlarda zorlandım ama şimdi evliyim çocuğumda var çok şükür keşke demedim hiç belli Bi süre zor gelir ama atlatıyosun merak etme
 
Anne tarafından Kürt baba tarafından Türk’üm. Annem bile Kürtçe bilmiyor. Burada büyüdüğüm için kültürlerimiz epey farklı. Böcekten korkan biri olarak kendimi köy hayatında hayal edemiyorum. Elbette herşeyi yaparım. Ailemin onayı olsa yine giderim. Ama bazen düşününce, benim sevdiğim var ben onunla hayat kuracağım diye diretmediği için ben de ailemi karşıma almak istemiyorum. Yine de kaldıramıyorum bu üzüntüyü. Belki ileri de iyi ki böyle olmuş diyeceğim ama nasıl atlatacağım sorun o..
Büyük ihtimalle ayrıldığınız için sevineceksiniz dediğiniz gibi; ama bu süreci zorlamayın. Sırayla inkâr, öfke ve kabul aşamalarını yaşayın. Kendinizi dinlendirin biraz, zaten hayal kırıklığını yavaş yavaş toparlarsınız. Eh, ayrılığa mantıklı sebepler çorap söküğü gibi gelir ve duygularınız körelir, emin olun. Siz bu ayrılığın iyi ki yaşandığını geriye dönüp baktığınızda anlarsınız, çünkü zaten kendi hayatınızın ritminde yaşıyorsunuzdur. :)
 
Peki o acıyı nasıl bastırdınız. Bile bile bırakmış biri olarak nasıl devam ettiniz hayatınıza?

Sebeplerimiz de çok benziyormuş. O da Kars'ın bi ucundaydı ve asla ihtiyacım olduğunda yanımda olamazdı. Hayatıma devam etmek zorundaydım çünkü sevgisi batsındı, çünkü bana yanımda olan biri lazımdı, çünkü sıçarım böyle aşkın ızdırabınaydı.. =))) Tak etmişti yani, dama demişti. Ben de eşimi buldum zaten. Eşim de Kürt, ailesine rest çekebilen, ben istediğim insanla yaşayacağım diyen, beni içkimle ve dekoltemle muhafazakar namazında niyazında ailesine kabul ettiren bir adam. Hiç pişman olmadım dedim ya. Hayatta aşktan daha önemli şeyler var.
 
Söylede dusunun, bugun babasi zorla is kurar, evlenirseniz ilerde dahada fazla farkli emri vakiler olur. Ozamanda sevgi bile yeterli olmaz o sikintilara. Maalesef aileler yipratiyor sevgiyi burda ikinizin durusu önemli. Sizde onun durusunu görup kendi ailenizi cignememekte haklisiniz. Tek tarafli fedakarlik yapmakla olmaz.
 
Sebeplerimiz de çok benziyormuş. O da Kars'ın bi ucundaydı ve asla ihtiyacım olduğunda yanımda olamazdı. Hayatıma devam etmek zorundaydım çünkü sevgisi batsındı, çünkü bana yanımda olan biri lazımdı, çünkü sıçarım böyle aşkın ızdırabınaydı.. =))) Tak etmişti yani, dama demişti. Ben de eşimi buldum zaten. Eşim de Kürt, ailesine rest çekebilen, ben istediğim insanla yaşayacağım diyen, beni içkimle ve dekoltemle muhafazakar namazında niyazında ailesine kabul ettiren bir adam. Hiç pişman olmadım dedim ya. Hayatta aşktan daha önemli şeyler var.
Evet öyle. Burada daha acı şeyler var diye kıyaslama yapılıyor. Düşününce hak veriyorum. İnsanlar ölümü bile atlatıyor. Karşılıklı sevgi elbette var ama karşılıklı emekle birşeyler olabiliyor. Ailesini bırakıp burada çalışabilen bir insan burada devam edebilir düşüncesiyle ailemi karşıma alamıyorum bende. Size de eşinizle yuvanızda bir ömür mutluluklar dilerim :)
 
Hayatta tek ve en buyuk aci ölümdür..Gerisi oyalandigimiz seyler yani bana gore..Bugun onu seversiniz,yarin bir baskasini seversiniz hem de daha once hic asik olmamis gibi seversiniz..Mecburi ayrilik varsa olgunlasmamis bir iliski vardir..Ya taraflar uygun degildir ya da sartlar..Zorlamamak lazim boyle konulari..Guzel bir soz vardir; mutluluk ugrasmak ile olmaz, guzel seyler bir anda oluverir..Boyle birseydi hatirladigim kadari ile..
 
Hayatta tek ve en buyuk aci ölümdür..Gerisi oyalandigimiz seyler yani bana gore..Bugun onu seversiniz,yarin bir baskasini seversiniz hem de daha once hic asik olmamis gibi seversiniz..Mecburi ayrilik varsa olgunlasmamis bir iliski vardir..Ya taraflar uygun degildir ya da sartlar..Zorlamamak lazim boyle konulari..Guzel bir soz vardir; mutluluk ugrasmak ile olmaz, guzel seyler bir anda oluverir..Boyle birseydi hatirladigim kadari ile..
Şartlar uymuyor bizde de. En çokta dokunan o bana.
 
Söylede dusunun, bugun babasi zorla is kurar, evlenirseniz ilerde dahada fazla farkli emri vakiler olur. Ozamanda sevgi bile yeterli olmaz o sikintilara. Maalesef aileler yipratiyor sevgiyi burda ikinizin durusu önemli. Sizde onun durusunu görup kendi ailenizi cignememekte haklisiniz. Tek tarafli fedakarlik yapmakla olmaz.
Evet, ailesinden kopmadığı sürece huzurlu bir yuva kurmamız zor fakat ben ailesinden kopmasını isteyecek bir insan değilim.
 
Back
X