Üzülebilirsin, bunda yanlis hic birsey yok. Sana tek tavsiyem yine de cözüm bulmaya calisma, yani bu gayrete hic girme bile cünkü olan sana olur, bosuna didindiginle, sinirlerini harap etmenle kalırsın. Annenin de niyeti zaten durumu degistirmek degil, sadece dert yanmak. Bizimkilerde de ayni durum ordan biliyorum, yanlis anlama lütfen. Dedigim gibi ben artik bana anlatmayin diyorum. Sen mesela sunu diyebilirsin annene: "durumuna cok üzüldüm, ama hayatini degistirecek olan karari (bosanmak) verecek olan ben degilim, sensin. Şayet bosanmaya karar verirsen kapim sana acik, haber vermen yeterli. Bosanmayacaksan da bu durumu devam ettirmeyi tercih ediyorsun demektir, yani üzülmeyi ve acı cekmeyi göze alıyorsun demektir, işte bu konuda yapabilecegim birsey yok."