- 3 Nisan 2013
- 595
- 444
- 103
- 43
- Konu Sahibi Akanseneler
-
- #1
Bu aralar hayatimi o kadar sorguluyorum ki sanki bir takinti haline geldi.Aslinda bir iki yildir kafamda sürekli sorular ,içimiçime siğmiyor ,nefes alamiyorum ,kendimi zincirlenmiş gibi hisediyorum.Gercek özgürlük yok ,artik herkesi burayi evimi barkimi birakip yeniden başlamak istiyorum.
Midlife krizi ,orta yaş hayati sorgulama krizi ,evet ben şimdi 45 yaşindayim .
Ne çocukluğum,ne gencliğim ,ne evliliğim hatta nede anneliğim kolay gecti .Hep bir mücadale içinde hep bir sorumluluk içinde ,hep bir koşmaca yetiştirme içinde gecti .yinede çocuklarimin oluşuna ,sağliğimiza şükrediyorum fakat yetmiyor .
Burda genc bayanlarimizi okuyorum istediği şekilde gezen, tozan ,yiyen, gülen oynayan kadinlarimizi .
Ben hiç bir zaman bir günlük için bile kafama göre yaşamadim .
Önce meslek sahibi olmak için sonra evlenmek için ,sonra çocuklari büyütmek için yapa yalniz çabaladim .
Birde kocadan destek olmayinca kendimi ne kadin gibi nede erkek gibi his ettim.
Ben arada kalmiştim ,güvenecek bir omuzum yoktu ,aslinda vardida işte yoktu.
Şimdi çocuklarimi büyüttüm ama annem babam yaşlandi .onlarin benden beklentileri var ,kendileriyle ilgilenirim .Ben ama artik kimseyle ilgilenmek istemiyorum .
Zamaninda hep bir kalabalik aileye imrenirdim,birbiriyle pikniklere giden ,çorçocuk beraber büyüyen her hafta misafirliğe gidip gelen aile olmak istiyordum .
Buna okadar takilmiştimki hafta sonu geldimi bizimde hiç bir aktivemiz olmadimi mutsuz oluyordum ,modum düşüyordu.
Biz ,4 kişiyiz ,hep böyle yaşadik .
Şimdi size soruyorum,ben burdan gitsem,çocuklarimi,annemi babami kardeşlerimi birakip gitsem ve hayatima yeni yön arasam ,vicdanmi yapmam gerekiyor?
Kalbimden çok istiyorum değişimi...
Midlife krizi ,orta yaş hayati sorgulama krizi ,evet ben şimdi 45 yaşindayim .
Ne çocukluğum,ne gencliğim ,ne evliliğim hatta nede anneliğim kolay gecti .Hep bir mücadale içinde hep bir sorumluluk içinde ,hep bir koşmaca yetiştirme içinde gecti .yinede çocuklarimin oluşuna ,sağliğimiza şükrediyorum fakat yetmiyor .
Burda genc bayanlarimizi okuyorum istediği şekilde gezen, tozan ,yiyen, gülen oynayan kadinlarimizi .
Ben hiç bir zaman bir günlük için bile kafama göre yaşamadim .
Önce meslek sahibi olmak için sonra evlenmek için ,sonra çocuklari büyütmek için yapa yalniz çabaladim .
Birde kocadan destek olmayinca kendimi ne kadin gibi nede erkek gibi his ettim.
Ben arada kalmiştim ,güvenecek bir omuzum yoktu ,aslinda vardida işte yoktu.
Şimdi çocuklarimi büyüttüm ama annem babam yaşlandi .onlarin benden beklentileri var ,kendileriyle ilgilenirim .Ben ama artik kimseyle ilgilenmek istemiyorum .
Zamaninda hep bir kalabalik aileye imrenirdim,birbiriyle pikniklere giden ,çorçocuk beraber büyüyen her hafta misafirliğe gidip gelen aile olmak istiyordum .
Buna okadar takilmiştimki hafta sonu geldimi bizimde hiç bir aktivemiz olmadimi mutsuz oluyordum ,modum düşüyordu.
Biz ,4 kişiyiz ,hep böyle yaşadik .
Şimdi size soruyorum,ben burdan gitsem,çocuklarimi,annemi babami kardeşlerimi birakip gitsem ve hayatima yeni yön arasam ,vicdanmi yapmam gerekiyor?
Kalbimden çok istiyorum değişimi...