Herkese merhaba. Birkaç gün önce bir büyüğümün aracılığıyla, evlilik amaçlı bir beyle tanıştırıldım. Kendisi benden 5 yaş büyük, 33 yaşında ve özel sektörde mühendis olarak çalışıyor. Normalde bu tür tanıştırmalar beni gerer ama ama şans tanımadan da belli olmuyor bu tür şeyler, tamam dedim. Ama buluşmada canımı sıkan 3 şey oldu:
1) Sanki önceden tanışıklığımız varmış gibi benimle direk "senli benli" konuşması. Ben siz diye hitap ederken adam sen diyor. Bilmiyorum ben mi çok abartıyorum ama hoşuma gitmedi.
2) Şimdi ben güzel bir kurumda çalışıyorum, kamu sektöründe. Allaha şükür iyi bir işim var. Konuşurken adam aynen şöyle dedi: "Annem benim devlete girmemi çok istedi ama ben istemedim, devlette çalışsam körelirdim beni köreltirdi." Sonra devlette çalışanların tembel olmasından filan dem vurdu. "Devlette çalışanlar sabah işyerinde kahvaltı ediyor bu derece tembeller" falan dedi. Ben kalakaldım, şok oldum. Kompleks değil de nedir ki bu şimdi ? Doğru mu yani böyle bir laf edilmesi ?
3) Devamlı konuştu ama öyle böyle değil. Zaten işten çıkmışım, yorgunum, kafam ambale oldu, buluşma sonrası başım ağrıyordu resmen. Hem de öyle bir konuşma ki alakası olmayan detayları bile anlattığı bir konuşma. Ciddi şeylerden bahsetse neyse, havadan sudan, yok kamp yapıyormuş yok çadırda kalıyormuş yok dağa tırmanırmış... Beni hiç konuşturmadı, kendisi konuştu da konuştu. Bu kabalık değil midir?
Tip açısından bakıldığında kötü değil, 1.90 boyu, zayıf olsa da yapılı bir vücudu var, yüzü güzel olmasa da öyle çirkin de sayılmaz. Ama fizik bakımından da elektrik alamadım, daha önce aşık olmuş bir insanım o duygunun nasıl olduğunu biliyorum, bu şahsı gördüğüm ilk anda hiçbirşey hissedemedim. Biraz da ilk gördüğün anda belli olur ya bu tür şeyler..
Adam beni beğenmiş ve 2. bir görüşme için telefon numaramı istiyormuş, ama ben ne yapacağımı bilemiyorum ve çok kararsızım :/ Bir yandan belki zamanla hoşlanırım diye kendimi zorlamayı düşünüyorum. Öte yandan da sinir olduğum davranışları aklıma geliyor ve zorlamaya gerek yok diyorum. Ayrıca onu kırmaktan korkuyorum, ben biraz fazla iyi niyetli merhametli biriyim. 2. buluşmayı reddedersem belki özgüveni zedelenir, kötü hisseder diyorum, "o kötü hissedeceğine ben kötü hissedeyim "tarzı bir düşünce, belki saçma ama bu düşünceler hep aklımda.. Sizce napmalıyım
Bence bir şans daha ver,öyle çok absürt bir durum olmamış. Bir de modern görücü usulü ne ola ki, komiğime gitti bu tabir
