Moralim bozuk :(...

Asla yapmam ama evde çok kişi olunca kimsede ilgilenmeyince sık sık kontrol etmeme rağmen böyle oldu. O kadar üzgünüm ki şu anda .
Bakın ben sizi anlıyorum.
Çocuklarımı eşim bile sert uyarsa ben bozuluyorum, kaldı ki ben eşimden daha sertimdir ama zoruma gider nedense..
Değilki elin çocuğu gelip vursun itsin kaksın..

Amaa bunlar olacak şeyler.. Daha ileride sizin oğlunuzun da nasıl bir çocuk olacağını bilemezsiniz. O da vuracak arkadaşlarına..
Çocuk bunlar.
Şu olayı kafanızda bu kadar büyütmeyin,insanlar neler yaşıyor, siz ne oldu da bu kadar perişansınız..yapmayın lütfen..

Daha dikkatli olursunuz, özellikle başka çocuklarla birlikte bir odada olurlarsa sık kontrol edersiniz. Sadece itme kakma değil, istismar bile olabilir valla ben hep tetikteyim, napalım devir o devir...bunlara karşı korumacı olursunuz ki öyleymişsiniz.. E tamam tedbir bizden takdir Allahtan diyelim..
Dertlenmeyin, iyi bir annesiniz
 
cocugunuz kucukmus buyuklerle ayni odaya koyarsaniz illaki olur oyle seyler bence gozunuzun onunden ayirmayin
Hiç koymam normalde yemin ederim . Sürekli peşindeyimdir. Ama çok misafir vardı. Tüm iş bana kaldı. Sürekli gözüm üstündeydi. Ne olduysa birkaç saniyede oldu.
 
Teşekkür ederim. Çok canım yandı, öyle yere kapaklanmış ağlarken görünce .
 
Çocuğa tavır aldığımı nereden çıkardınız ki? Ben kendi çocuğum zarar görmesin diye bir araya gelmemeyi düşünüyorum.
Tavır konusunda farklı düşündüğüm için o konuyu uzatmayacağım. Şimdi çocuğun küçük olduğu için koruma içgüdüsüyle hareket ediyorsun, haklısın tabi ki ama büyüdükçe ileri yaşlarda bence (gerçekten zarar göreceği durumlar hariç) itiş kakış durumlarını çocuğun kendisinin yönetmesine izin ver. Kızımın okulunda öyle agresif eğilimleri olan bir erkek çocuk vardı. Kimse çocuğunun o çocuğun yanında olmasını istemiyordu. Ben de uyardım öğretmenini, çok yanyana gelmesinler diye yalan değil. Ama çocuk soyutlanmaya başladı ve yanlız kaldı. Öğretmeni dedi ki onu soyutlayarak kazanamayız, toplum içinde yaşamayı öğretmemiz lazım. Hak verdim, çocuğa da çok üzüldüm. O daha minicik sonuçta,soyutlamak yerine öğretmek lazım. Artık bu doğrultuda şekillendiriyorum kızımı da. Kızım da şimdi 6 yaşında ve kendisinin hoşlanmadığı birşey yapan birilerine ya kendisi tavır alıyor, ya tepki koyuyor, ya da uzaklaşıyor. Ben korumaya devam etseydim bunu öğrenemezdi. Dışardan müdahaleyi çok gerekli olmadıkça yapmıyorum ben. Ama senin çocuğun tabi ki, nasıl daha doğru geliyorsa öyle yetiştirirsin çocuğunu
 
Çok tuhaf bir duygu bu. Öyle içini çekiyor ya sanki benim için acıyor. Birde çok küçük. Konuşamıyor bile. Şimdi bunu yazdım ya yine içime öküz oturdu .
 
Çok tuhaf bir duygu bu. Öyle içini çekiyor ya sanki benim için acıyor. Birde çok küçük. Konuşamıyor bile. Şimdi bunu yazdım ya yine içime öküz oturdu .
Belki daha yeni yeni kendi yaşıtlarıyla iletişim kurmaya başladığı için herşey sana çok olağanüstü geliyor, zarar görmesin istiyorsun, haklısın da. Ama çocuğun büyüyor. Artık bebeklikten çocukluğa geçiş yapıyor. Daha çok karşılaşacaksın böyle durumlarla. Yeri gelecek başka çocuk seninkine ters birşey yapacak, yeri gelecek seninki onlara yapacak. Yanlış yapa yapa doğruyu öğrenecekler. Benim kızım bazen gelen misafir çocuğundan oyuncaklarını kıskanıyor, odadan kovuyor onları. Yerin dibine batmış hissediyorum, bazen de ağlayan bir çocuğun gidip gözyaşını siliyor, ağlama deyip sarılıyor, o zaman da içim gidiyor yanaklarını sıkmak istiyorum. Korumak kollamak iyidir ama kendi kişiliğini oluşturmak için fırsat tanıyarak. Ve üzülme, iyi bir annesin. Sadece çocuğun dış dünyaya adım atıyor
 
Benim komsumun kizi da benim kizimdan 1 yas buyuk gozumu ustunden ayirmiyorum. Onceden vuruyodu kizima ben kiziyodum yapma diye. Simdilik sadece bagiriyor kizim oyuncaklarini filan alinca ama hep temkinliyim gozum ustunde sende oyle ol yanliz birakma asla
 
Bunlar çocukların hayattaki ilk tecrübeleri. Ciddi bir zarar yoksa yaşamaları önemlidir. Nasıl ki mutlu olmaları bir şey öğretiyorsa inanın kavga da çok şey öğretiyor.
 
İşte ev çok kalabalık olunca bende ev sahibi olunca böyle oldu .
 
Bunlar çocukların hayattaki ilk tecrübeleri. Ciddi bir zarar yoksa yaşamaları önemlidir. Nasıl ki mutlu olmaları bir şey öğretiyorsa inanın kavga da çok şey öğretiyor.
Yani böyle bir ortamda çocuğa bağırıp çağıracak halim yoktu değil mi?
 
Bunlar çocukların hayattaki ilk tecrübeleri. Ciddi bir zarar yoksa yaşamaları önemlidir. Nasıl ki mutlu olmaları bir şey öğretiyorsa inanın kavga da çok şey öğr
İletişimin temelleri bu. Her zaman doğru tavır sergileyerek başlanmaz iletişime. Düşe kalka öğrenirler
 
Aslında benm başmdada aynı durum var. bağırıp çağırıp o kızı dışarı atmamak içn zor tutmuşndur kendini eminim.
bn "bak ablası şöyle oynat bak ablası şunu yaptr seni çok sewiyo sen geleceğni duynca çok sewindi fln dedim her defasında. biraz daha iyi eski haline göre. sende böyle yap. yada bi süre görüşme bahane bul hep. bebeğnden önemli deil. 2-3 ay snra bida görüş yine aynı olursa 2-3 ay daha ara ver görüşmeye.
 
Yok canım kötü annelikle ne ilgisi var.bak sana bişey anlatıyım.ben 2-3 yaşlarında çocukmuşum.bizim apartmanda benden yaşça büyük çocuklar varmış.beni hep itip kakarlarmış.bigün çok hastaymışım ağzım yüzüm yara olmuş hep.annem bahçeye çıkarmış oynayım diye 5 dk eve gitmiş bişey getirmeye.3-4 çocuk beni ortalarına almış birbirlerine itiyolarmış hani filmlerde olurya annem zor almış ellerinden.yani her çocuğun başına geliyo malesef olur öyle şeyler üzülme.
 
Abartmissiniz.ikiside cocuk.bende diger cocugun annesi itmis oglunuzu sandim ozman haklisiniz diyecektim tekrar okuyunca cocuk cocugu itmis abartacak bisey yok
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…