Benim burdan başka dertleşicek ve konuşacak kimsem yok of o kadar üzgünümki 5 yıl oldu lanet olasımı desem bi işe girdim ve işyerinde mücadele etmekten yoroldum yer değistireyim desem bulunduğum sektörün her yeri aynı arkadaşlarimda sevmeden gidiyor hep erkeklerin ortami benim bulunduğum yer onlarin hergün aptalca muhabbetlerinden yoroldum ben .evli barkli adamlar oturmuş kadın kız muhabbeti yapiyorlar en son patladim ya kavga ettim büyük bi tartışma oldu bi tanesiyle terbiyesiz en son kapıyı vurdum çıktım ya artik çalisma ortamindan nefret ediyorum ben tek başima mücadeleden yoroldum akşami evden çıkınca dertleşebileceğim kimsem yok daha doğrusu oturup birine dert anlatmakta asla istemiyorum herksin kendince sorunu var zaten ailem var başmda zaten .onlarda olmasa nelere maruz kalirim bilmiyorum ama onlarada anlatsam onlarda üzülüyor üzülmeme ve hasta yaşli insanlar artik bekarim evlenmemiş olmamada üzülüyorlar bekarım diye sirf sanirim arkamda birileri yok gibimi görüyorlar bilmiyorum üzerime çok geliniyor daha önce bayan arkadaşim vardi çalistigim yerde kimse ona karşi öylr değildi ya ben neden tekim 
bunami üzülüyorsun diyebilirsiniz okadar doluyumki size anlatamam tutuncak hiçbirşeyim yokda evrende tek gibiyim her evli mutlu değil belki burda konuları okuyoruz ama ben zaten mutsuz evlilik istemiyorum nebileyim işte gün içinde işte ne yaşarsam yaşayim evime gelince bi eşim olsa bi kızım olsa yada bi oğlum şunları yazarken gözyaşları içinde yazıyorum bigün bende mutlu olur muyum bilmiyorum neyim ben bu hayatta onuda bilmiyorum
bunami üzülüyorsun diyebilirsiniz okadar doluyumki size anlatamam tutuncak hiçbirşeyim yokda evrende tek gibiyim her evli mutlu değil belki burda konuları okuyoruz ama ben zaten mutsuz evlilik istemiyorum nebileyim işte gün içinde işte ne yaşarsam yaşayim evime gelince bi eşim olsa bi kızım olsa yada bi oğlum şunları yazarken gözyaşları içinde yazıyorum bigün bende mutlu olur muyum bilmiyorum neyim ben bu hayatta onuda bilmiyorum
olur.
