En iyisi Füsfüs'ün dediği gibi herşeyi birlikte yapmak... En ideali bu amaaa kadında çalışıyorsa, kadın çalışmıyorsa evdeki işlerin % 70 yada 80 i kadına bakar, eğri oturup doğru konuşalım.
Gurbaa diyor ya erkek erkekliğini bilecek kadın kadınlığını bu durum kadın çalışmıyorsa geçerli, çünkü kadın dışarıdayken erkek gibi çalışıp para getiriyorsa, erkekde evindeyken kadın gibi çalışıp ortak bir hayatı yaşamalılar. bunda gocunacak etraftan utanacak bişey yok.. ha insanlar balkonda çamaşır asan adamı görünce kınayabilirler ama bu onların düşüncesizliği olur, kadın işe giderken aynı insanlar kınıyor mu acaba.
Songül de ailesine değer veren zaten içten gelerek yapar diyor ya(aşağı yukarı bu anlama gelen bişey yazmıştı)("aile hayatında; mükemmel olmak zorundasınız eğer o aileyi
aileniz olarak benimsemişseniz")..., bu da değer vermenin bir ölçüsü değil ya, kiminin bünyesine fazla geliyor,
alışmamışım iş yapmayı sevmiyorum, yani öyle çok yapamıyorum yada bazen yemek yapmak zorunda gibi hissetmek beni alın öldürün huzura ereyim gibi bir his bırakıyor bende.. Bu eşime az değer verdiğim anlamına gelmiyor. Belki bebişim doğunca farklı hissederim
ama sanki benim bünyem bunu kaldıramıyor.
Evime gelin bakın şu anda girilecek tamamen toplu bir oda göremezsiniz... Ha öyle çok dağınık değil ama kapı çalsa ya açmam (utaniyiiiim) ya da hemen koşturup ortadaki bikaç şeyi kaldırmam lazım gelir.
böyle bişey iste. Bu benim seçimim değil feleğin tokadını yemişim bir kerelaelaelaelaelae, uyuşuk eşşeklere benzetiyorum bazen kendimimirmirmirmir..