Zamanla geliştim aslında eskiden bazı durumlarda hakkımı arayamadığım olmuştur üniversite dönemimde mesela. Sonra zamanla öğrendim.Özgüvensiz olduğunuzu düşünmüyorum. Sosyalleşip hakkınızı arıyorsunuz. Tevazu sahibi olduğunuzu anlayamadım, belki de öylesinizdir.
Gözlemci biri gibi bir izlenim verdiniz bana. Mesafeniz yabancılara karşı o yüzdendir. Belki duygularınızı dışa yansıtamıyorsunuz diye öfkelisinizdir kendinize karşı.
Dışarıdan ben de sakin görünüyorum ama içimde neler kopuyor aslında o esnada. Misal bir ara aşırı kaygım vardı. Bir hocama kaygılıyım dedim. Hiç öyle durmuyorsun demişti ama kıvranıyordum aslında. Üzülürüm, bozulurum anlamazlar. Genelde de kendim kamufle ederim.
Lisedeyken de çok konuştuğumu düşünürdüm. Bir gün bir hoca bana laf etti. Sonra farkına vardım ki ben çok konuştuğumu sanıyormuşum, içine kapanıkmışım muamelesi yaptılar bana. Nasıl yaa diye şaşırmıştım
Bana normal geldiniz. Ben sizden daha anormalim
Sizin kendinizi nasıl gördüğünüzün başka insanların size olan bakışını çok değiştirdiğini düşünüyorum. Güzelmişsiniz, maddi durumunuz da yerindeymiş, bunların gerçekten farkında olursanız duruşunuz, bakışınız bile değişir. Üstte biri bahsetmiş, iltifat kabul etmeyi öğrenmek de çok önemli gerçekten, sadece teşekkür edip geçebilmek ezilip büzülmemek lazım.Ben bu kibarlığımdan ya da adı her neyse çok rahatsız değilim ama herkes kalkıp da bana bunu diyemesin, demek ki bende bir sorun var ama değişemiyorum demek istedim. Özgüvensizlik de değil tam olarak ama adını koyamıyorum. Bu kadar sakin, tatlı görünmek yerine en azından ‘cool’ görünmeye nasıl evrilebilirim mesela?
Biraz daha kendime güvenmem gerek. Bu aralar spor giyinsem bile şıklık katmaya başlamıştım yaşım iyice küçük durmasın diye ve evden çıkarken duruşumu bile değiştirdiğini farkettim. Buna aynen devam dediğiniz gibi. Bu arada parfüme baktım gül ve şakayık var, bayılırım. Bakıcam çok teşekkürlerSizin kendinizi nasıl gördüğünüzün başka insanların size olan bakışını çok değiştirdiğini düşünüyorum. Güzelmişsiniz, maddi durumunuz da yerindeymiş, bunların gerçekten farkında olursanız duruşunuz, bakışınız bile değişir. Üstte biri bahsetmiş, iltifat kabul etmeyi öğrenmek de çok önemli gerçekten, sadece teşekkür edip geçebilmek ezilip büzülmemek lazım.
Tarzınız da önemli. Gerçekten nedense spor giyinenler biraz daha sessiz sakin tipler gibi duruyorlar. Biraz daha iddalı şeyler giyebilirsiniz. (Bu sene kürk detaylı kabanlar var, hem çok hoş duruyorlar hem de şıklar bence) Makyaj, koku da çok önemli. İnsan bunlara dikkat ettikten sonra özgüveni artıyor. (baya pahalı bir parfüm ama delina tam sizin kokunuz gibi geldi bana, bakabilirsiniz)
Sahteleri çok ve gül kolonyası gibi kokuyorlar, paraya kıyıp beymenden bakınBiraz daha kendime güvenmem gerek. Bu aralar spor giyinsem bile şıklık katmaya başlamıştım yaşım iyice küçük durmasın diye ve evden çıkarken duruşumu bile değiştirdiğini farkettim. Buna aynen devam dediğiniz gibi. Bu arada parfüme baktım gül ve şakayık var, bayılırım. Bakıcam çok teşekkürler
Eveet ordan gördüm şimdi ordan bakacaktım, çok bilindik bir parfüm değil sanki ilk defa duydum sahtesi de mi var?Sahteleri çok ve gül kolonyası gibi kokuyorlar, paraya kıyıp beymenden bakın
Artık her parfümün orijinalinden daha orijinal gözüken çakmasını yapıyorlar. kazıklanacağım diye trendyoldan bile parfüm almıyorumEveet ordan gördüm şimdi ordan bakacaktım, çok bilindik bir parfüm değil sanki ilk defa duydum sahtesi de mi var?
Belki çok sosyal ya da çok konuşkan birisinizdir ondan böyle algılanmıyor olabilir mi? Çünkü gerçekten kibar, düşünceli olmak çoğu zaman özgüvensizlik gibi algılanıyor.Özgüven çok ayrı bi konu güzel olmanız ya da durumunuzun iyi olması özgüvene sahip olcağınız anlamına gelmiyor. Ben dışardan olduğumdan daha özgüvenli görünüyorum ve en büyük sebepleri nazik, kibar olduğu cevabını almıştım
Olabilir ya o zaman size somut örnek veriyim mesela çok lüks bi yerdeyiz gözler üzerimdeyse kimsenin yüzüne bakmam ama garsonla çok nazik konuşurum birisi selam vermeden genelde konuşmam ama biri selam verince çok kibar karşılar ve kısa sohbet ederim gibiBelki çok sosyal ya da çok konuşkan birisinizdir ondan böyle algılanmıyor olabilir mi? Çünkü gerçekten kibar, düşünceli olmak çoğu zaman özgüvensizlik gibi algılanıyor.
Ben tam aksi gibi düşünüyorum aslında, zaten sakinimdir. Çok muhabbete girmek ve yüksek sesle konuşmak, yüksek sesle gülmek biraz daha özgüvenli insan belirtisi değil mi? Sakin, sessiz kalınca biraz çekingen imajı oluyor gibi.Ortalamanın üstünde güzelseniz pek bişey yapmanıza gerek yok cool gözükmek için. çok konuşkan olmamak herkesle çok muhabbete girmemek, sakin hareketler, hareketlerinizi yavaşlatmak, yüksek sesle konuşmamak gülmemek yetecektir istediğiniz kişi gibi görünmenize. :) kibar nazik olmak da önemli bu arada.
Anlam karmaşası yaşıyorsunuz. Yazınızdan görünene göre mütevazı değilsiniz. Sanıyorum ki çevrenizdeki kendini beğenmişlere nazaran kendinizi mütevazi gördünüz. Güler yüzlü ve sakin olmak da aşılması gereken ya da birini ezik yapan şeyler değil. Ama öfke kontrolü ve de çevrenizdeki 3 kuruşu var diye kendini bir şey zanneden densizlere benzeme arzunuz için bir psikoloğa danışmanız tabii iyi olur.Merhaba herkese,
Özgüvensizlik sorunum var. Çok güleryüzlü, etraftaki herkes tarafından tatlı, sakin ya da çok tanımayanlar tarafından soğuk olarak bilinen biriyim. Övmek için söylemiyorum ama ortalamaya oldukça güzel biriyim, bakımlıyım, aşırı kadınsı giyinmem günlük hayatta spor giyinmeyi tercih ediyorum. Ondan mı bilmiyorum. 32 yaşındayım herkes 10 yaş küçüğüm sanıyor. Artık herkes tarafından ay çok sakinsin, çok tatlısın bunları duymaktan bıktımmmm. Aşırı sosyal, girişken biri değilim ama yeni bir ortama girdiğimde de sessiz durmam, mutlaka birileriyle iletişime girerim. Yeri geldiğinde trafikte, ya da günlük hayatta hakkımı ararım, gerekirse kavga ederim, böyle laf sokma konusunda iyi değilim belki ama direkt yükselip, bağırmaya başladığımı farkettim mesela kavgalarda da gözüm dönüyor. Hazırcevap da değilim pek.
Yani kendimi anlayamıyorum neden böyleyim tamam mizacım bu ama. Bazen bazı ortamlarda saçmaladığımı düşünebiliyorum keşke şöyle demeseydim, rezil oldum vs gibi. Maddi imkanlarımız yerinde(bunu söylüyorum çünkü bu durumda olanlar çok kendini beğenmiş oluyor), mesela oğlumun kreşinde velilere dikkat ediyorum, herkesin burnu havada, bi tripler falan. Keşke ben de böyle olabilsem diyorum. Ama çok empatik bi insanım, kimseyi durduk yere ezemem, ukala davranmam mesela. Annem de böyledir. Melek gibi bi insan olarak bilinir çevresi tarafından. Ama ben böyle olmak istemiyorum. Terapiye başlamaya karar verdim bilmiyorum etkisi olur mu? Böyle olup aşan oldu mu?
Bence olduğunuz gibi kalın keşke bende sizin gibi biri olabilsem.Merhaba herkese,
Özgüvensizlik sorunum var. Çok güleryüzlü, etraftaki herkes tarafından tatlı, sakin ya da çok tanımayanlar tarafından soğuk olarak bilinen biriyim. Övmek için söylemiyorum ama ortalamaya oldukça güzel biriyim, bakımlıyım, aşırı kadınsı giyinmem günlük hayatta spor giyinmeyi tercih ediyorum. Ondan mı bilmiyorum. 32 yaşındayım herkes 10 yaş küçüğüm sanıyor. Artık herkes tarafından ay çok sakinsin, çok tatlısın bunları duymaktan bıktımmmm. Aşırı sosyal, girişken biri değilim ama yeni bir ortama girdiğimde de sessiz durmam, mutlaka birileriyle iletişime girerim. Yeri geldiğinde trafikte, ya da günlük hayatta hakkımı ararım, gerekirse kavga ederim, böyle laf sokma konusunda iyi değilim belki ama direkt yükselip, bağırmaya başladığımı farkettim mesela kavgalarda da gözüm dönüyor. Hazırcevap da değilim pek.
Yani kendimi anlayamıyorum neden böyleyim tamam mizacım bu ama. Bazen bazı ortamlarda saçmaladığımı düşünebiliyorum keşke şöyle demeseydim, rezil oldum vs gibi. Maddi imkanlarımız yerinde(bunu söylüyorum çünkü bu durumda olanlar çok kendini beğenmiş oluyor), mesela oğlumun kreşinde velilere dikkat ediyorum, herkesin burnu havada, bi tripler falan. Keşke ben de böyle olabilsem diyorum. Ama çok empatik bi insanım, kimseyi durduk yere ezemem, ukala davranmam mesela. Annem de böyledir. Melek gibi bi insan olarak bilinir çevresi tarafından. Ama ben böyle olmak istemiyorum. Terapiye başlamaya karar verdim bilmiyorum etkisi olur mu? Böyle olup aşan oldu mu?
Kendine güvenen cool biri asaletini bozmaz. Bu dediğiniz boş özgüven belirtisi.Ben tam aksi gibi düşünüyorum aslında, zaten sakinimdir. Çok muhabbete girmek ve yüksek sesle konuşmak, yüksek sesle gülmek biraz daha özgüvenli insan belirtisi değil mi? Sakin, sessiz kalınca biraz çekingen imajı oluyor gibi.
Dışa dönük olmak bana pek de çekici gelmiyor. İhlale açık hissediyorum. İçe dönüğüm ben. Eğer hakkımı savunabiliyorsam içe dönüklüğümün bir sıkıntısı olduğunu düşünmüyorum. Ön plana çıkmayı sevmem. Bir ara atılgan olmayı denedim, hiç benlik değil. Ben böyle mutluyum.Ben tam aksi gibi düşünüyorum aslında, zaten sakinimdir. Çok muhabbete girmek ve yüksek sesle konuşmak, yüksek sesle gülmek biraz daha özgüvenli insan belirtisi değil mi? Sakin, sessiz kalınca biraz çekingen imajı oluyor gibi.
Merhaba herkese,
Özgüvensizlik sorunum var. Çok güleryüzlü, etraftaki herkes tarafından tatlı, sakin ya da çok tanımayanlar tarafından soğuk olarak bilinen biriyim. Övmek için söylemiyorum ama ortalamaya oldukça güzel biriyim, bakımlıyım, aşırı kadınsı giyinmem günlük hayatta spor giyinmeyi tercih ediyorum. Ondan mı bilmiyorum. 32 yaşındayım herkes 10 yaş küçüğüm sanıyor. Artık herkes tarafından ay çok sakinsin, çok tatlısın bunları duymaktan bıktımmmm. Aşırı sosyal, girişken biri değilim ama yeni bir ortama girdiğimde de sessiz durmam, mutlaka birileriyle iletişime girerim. Yeri geldiğinde trafikte, ya da günlük hayatta hakkımı ararım, gerekirse kavga ederim, böyle laf sokma konusunda iyi değilim belki ama direkt yükselip, bağırmaya başladığımı farkettim mesela kavgalarda da gözüm dönüyor. Hazırcevap da değilim pek.
Yani kendimi anlayamıyorum neden böyleyim tamam mizacım bu ama. Bazen bazı ortamlarda saçmaladığımı düşünebiliyorum keşke şöyle demeseydim, rezil oldum vs gibi. Maddi imkanlarımız yerinde(bunu söylüyorum çünkü bu durumda olanlar çok kendini beğenmiş oluyor), mesela oğlumun kreşinde velilere dikkat ediyorum, herkesin burnu havada, bi tripler falan. Keşke ben de böyle olabilsem diyorum. Ama çok empatik bi insanım, kimseyi durduk yere ezemem, ukala davranmam mesela. Annem de böyledir. Melek gibi bi insan olarak bilinir çevresi tarafından. Ama ben böyle olmak istemiyorum. Terapiye başlamaya karar verdim bilmiyorum etkisi olur mu? Böyle olup aşan oldu mu?
Ama benim akademik ve iş hayatımdaki en büyük sıkıntım mütevazılık(mış). Mütevazı olduğumu düşünmedim hiç. Etraftan yediğim laftı. Beni tanıyanlar bana kızıyor. Bilinçli yaptığım bir durum da değil, aksini yapmak yapıma ters ama fark ettim ki bu beni pasifliğe sevk ediyor.Dışa dönük olmak bana pek de çekici gelmiyor. İhlale açık hissediyorum. İçe dönüğüm ben. Eğer hakkımı savunabiliyorsam içe dönüklüğümün bir sıkıntısı olduğunu düşünmüyorum. Ön plana çıkmayı sevmem. Bir ara atılgan olmayı denedim, hiç benlik değil. Ben böyle mutluyum.
Tanımadığım kişiyle konuşmam hele ki kalabalık ortamda sadece gözlemlerim veya kendi kendime takılırım. İlk adımı çoğunlukla atmam. Ortamda çok önemli şahsiyet olsa gidip de konuşmam, umurumda değildir. Anca çok sevdiğim biri olmalı.
Sevgi pıtırcığı gibi herkesle içli dışlı olanlar da bana yapmacık geliyor. Özellikle akademide yalakalık ve ortam edinmek için kendini gösteren tipler var. Tuhaflar kısacası.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?