Mütevazilik Hastalığı

MazlumuGetirinBana .!.:

Öyle tabiki canım engin bilgilerimle yeneceksin ezikliğini asaletimi engin bilgilerime borçluyum seninle de paylaşacak kadar yüce bir insanım

Genişletmek için tıkla...

nerisona .!.:

Bende uzun zamandır fark ettiğim ama adını yeni koyduğum bu hastalık var;
Örneklerle gideyim :
Birisi fitsin dese ''yok canım, senin görmediğin yerlerde neler var''.
Kocan iyi dese ''senin bilmediğin kötü huyları da var''
Üstündeki güzelmiş dese ''ucuza aldım''
Saçın güzel ''kırığım çok ama''
Geçenlerde yeni araba aldık, bir şeyini çözemedim, okuldan arkadaşa sordum, sonra da dedim ki ''ben utanırım, ne olur bana soracağın şeyler varsa yalnızken sor''
Sadece teşekkür etmek yerine bir bahane bulup durumu önemsizleştirme, küçültme çabası var bende.
Kimsenin gözü kalır , nazar değer falan gibi bir düşüncem yok, nazara da inanmam, yanlış anlaşılmasın.
Ben niye böyleyim ya, benim gibi olan var mı? Bu sıkıntının adı nedir?
Bu arada bulduğum bahanelerde mutlaka az ya da çok oranda gerçeklik payı oluyor, yalan söylemiyorum yani ama mutlaka bunu belirtmek zorunda hissediyorum.
Ekleme: Bunları daha çok birebirken değil de toplumda yapıyorum, yani benden olumsuz durumda olan insanlar incinmesin diye olabilir diye düşünüyorum...
Güncelleme :
Peki arkadaşlar teşekkür ediyorum, kendimle ilgili yorumların üzerinde durmayacağım bundan sonra. Bir başka sorum daha var, bu ve benzerine de örnek vereyim, siz bu durumlarda ne yapıyorsunuz mesela?
Bayramda güzel bir otele gitmiştik, benim küçük kızın bakıcısı bayram dönüşü ''neler yaptınız bayramda'' diye sorunca ben gerilmeye başladım, yani kadıncağızın aldığı para belli, ben şimdi ne diyeyim, maddi olarak dengim değil ki, büyük kız (4.5 yaşında) atlar gibi oldu, ben konuyu değiştirmeye çalışıyorum, (çünkü çocuk bunu anlayacak yaşta değil ki önceden bir konuşma yapayım) ''işte ne yapalım abla, çocukları bir denize sokalım dedik'' vs diyorum, buyuk hala bir seyler demeye çalışıyor, ben geriliyorum. Sormak istediğim siz de bu ve benzeri durumlarda geriliyor musunuz? Sorulan soruları geçiştiriyor musunuz?

Genişletmek için tıkla...

nailsofcat .!.:

Ayyyy aynı ben hep kızıyorum kendime;tesekkur et geç diye ama yapmıyorum.İyi niyetlilikten bu.Kimsenin kalbi kirilsin istemem.Mesela mutlu hissettiğim zamanlar mutsuzlari dusunup uzuluyorum.Birinin iltifatina sadece tesekkur edersem kibirlenmisim gibi geliyor.Para,pul,guzellik vs gibi şeyleri onemsemiyorum.Onlara dair yapılan iltfatlarda rahatsız ediyor beni.Tatil olayı da öyle.Millet karşı sokağa gezmeye gitse ballandıra ballandıra anlatır.Ben cogu kişinin gidemeyeceği yerlere gidebiliyoum ama anlatma gereği bile duymuyorum .Ovunuyormusum gibi hissediyorum .mesela 40 yasindayim Tüp bebekle hamile kaldım.is arkadaşım 30 yaşında hamile kalamiyor bir turlu.uzulur diye hiçbir şey anlatmiyorum.Karnim büyüyünce hamile kalamayan kadınlar için bir üzüntü olur muyum diye düşünüp üzülüyorum.Bu halimin zararını görmedim.Hala insanların duygularını onemseyebilen,insanligini kaybetmemiş biri olduğum için mutluyum.

Genişletmek için tıkla...

yercekimli karanfil .!.:

Bende de var sebebini bilmiyorum. Biri uzerimdekini begenmisse hemen cok ucuza aldigimi söylüyorum. Zinhar ovulmeye tahammulum yok gerilip hemen kotu yanlarimi söylüyorum . Konuya bakinca cok insan var boyle demek normal olan biziz

Genişletmek için tıkla...

nerisona .!.:

Sebebini öğrenmiş olduk :) Guncellemede yazdım

Genişletmek için tıkla...

Gul-berg .!.:

Bu sebep beni tatmin etmedi ama. Yani hep bu şekilde davranmaya devam mı edeceğiz? Başka bir çözüm yolu var mı? Ben çok yoruldum artık böyle herşeye açıklama yapmaktan, yok öyle değil aslinda böyle demekten. Bazen insanlarla konuşmak bile gelmiyor içimden. Mesela bir komsum gelirdi senin evin ne kadar güzel salonun ne kadar geniş her geldiğinde böyle söylerdi. Ev buyuklugumuz ayni olmasina rağmen. Bizim de maddi olarak o zaman çok iyi değildi durumumuz evi eşya ile de doldurmak istememistik. Bir gün yine soyledi. Ben de dedim ki Allah aşkına ne var salonumda bir kanepe takımı, halı, perde, sehpa ve kütüphane dışında. Televizyonum yok bir küçük radyom var o kadar. Vitrinim bile yok yani. Kadın durdu dusundu şöyle dedi. Galiba senin evinde huzur var. Buraya gelince kendimi çok dinlenmiş hissediyorum. Ben kem küm işte var bizim de problemlerimiz vs. birşeyler geveledim yine. Ama anladım ki ben özel hayatım ve evimdeki sorunleri anlatmayinca süper mutlu gibi gozukmusum o komsuma. Çünkü kendisi çok büyük sıkıntılar yaşamıştı. E ama ben de yaşıyorum ya da yaşadım. Ama kimseye bu problemlerimi ballandıra ballandıra anlatmayinca tablo boyle cizilmis.

Bir de ben çocukluğumda çok elestirilenlerdenim maalesef. Demek bu şekilde kapatiyormusum o boşluğu.

Genişletmek için tıkla...

nerisona .!.:

Bilemiyorum, sadece teşekkür etmek, o senin güzel görüşün/bakışın vs demek yapmacık olsa da deneyeceğim. Ama kimsenin yanında gittigim/ yaptığım/ yediğim şeyleri ben anlatamam ya. Yani sorulsa bile eş geçmeye devam ederim.
Çocukluğunuz konusunda kendinize haksızlık ediyor olabilir misiniz? Bana mantıklı geldi çünkü açıklama.

Genişletmek için tıkla...