Mutluluk yasak mı?

baklavacheesecake

baklavacheesecake

Hâlinden memnun ❤️
Kayıtlı Üye
7 Haziran 2017
2.837
3.162
133
Başlıktan da anlayacağınız gibi.
Mutlu olmak bana yasak gibi geliyor. Olmamam gerekiyor gibi hissediyorum. Mutlu olduğum zaman da kendimi suçlu hissediyorum. Eğer mutlu olursam da bunu etrafımdaki insanlara, özellikle anneme göstermemem gerektiğini hissediyorum. Dışarıdayken çok mutluysam bile evde asla göstermiyorum. Ezkaza mutlu olursam kafamda sürekli rahmetli Bergen'in "Mutluluk hakkın değil..." sözü yankılanıyor.
Kötü bir insan değilim, yani başkalarına zarar veren eylemlerim olmadı. Yaptığım eylemler sadece beni pişman eden eylemlerdi.
Bu sizce neden olabilir? Benim gibi hisseden var mı?
 
Ldyllic .!.:
Anlattığınıza göre mutlu olmak elinizdeyken siz istemiyorsunuz. Ayrıca önceden bir travma falan mı yaşadınız?
Genişletmek için tıkla...
Yani şöyle söyleyeyim aslında 24 yaşında bir insanın hayatta isteyebileceği çoğu şeye sahibim. İşim var, hobilerim var, güzel bir ilişkim var, sağlıklıyım. Ama özellikle mutlu olmak bana ayıp, yasak gibi geliyor.
Annemle ilişkim pek iyi değil, yani sürekli kavga gürültü değil tabii ama gerçekten özellikle ona karşı böyle hissediyorum. Mesela o evdeyken dışarı çıkarsam gezersem, eğer çok eğlenirsem bunu ona belli etmemem gerekiyor gibi hissediyorum. Ya da mesela işteyken mutluysam akşam ona göstermemeye çalışıyorum, mutsuz gibi davranıyorum.
Ne gibi bir travmadan bahsediyoruz?
 
ekmekkadeyifii .!.:
Yani şöyle söyleyeyim aslında 24 yaşında bir insanın hayatta isteyebileceği çoğu şeye sahibim. İşim var, hobilerim var, güzel bir ilişkim var, sağlıklıyım. Ama özellikle mutlu olmak bana ayıp, yasak gibi geliyor.
Annemle ilişkim pek iyi değil, yani sürekli kavga gürültü değil tabii ama gerçekten özellikle ona karşı böyle hissediyorum. Mesela o evdeyken dışarı çıkarsam gezersem, eğer çok eğlenirsem bunu ona belli etmemem gerekiyor gibi hissediyorum. Ya da mesela işteyken mutluysam akşam ona göstermemeye çalışıyorum, mutsuz gibi davranıyorum.
Ne gibi bir travmadan bahsediyoruz?
Genişletmek için tıkla...
Hayatınız da yaşadığınız bir travma yani. Çevrenizdeki kişilerle ya da kendinizle ilgili. Mesela annenizle olan ilişkinizden bahsetmişsiniz. Daha önce bu durumla ilgili bir travma da olabilir. Böyle hissetmenizi sağlayan bir durum var.
 
Bence psikolojik destek almalısınız. Mutlu olmayı hakkınız olarak görüyorsunuz ve bunu özellikle anneyle ilişkilendiriyorsunuz. Derinlerde bir şeyler var gibi. Psikolojik destek ile bunun üzerinde çalışabilirsiniz.
 
ekmekkadeyifii .!.:
Başlıktan da anlayacağınız gibi.
Mutlu olmak bana yasak gibi geliyor. Olmamam gerekiyor gibi hissediyorum. Mutlu olduğum zaman da kendimi suçlu hissediyorum. Eğer mutlu olursam da bunu etrafımdaki insanlara, özellikle anneme göstermemem gerektiğini hissediyorum. Dışarıdayken çok mutluysam bile evde asla göstermiyorum. Ezkaza mutlu olursam kafamda sürekli rahmetli Bergen'in "Mutluluk hakkın değil..." sözü yankılanıyor.
Kötü bir insan değilim, yani başkalarına zarar veren eylemlerim olmadı. Yaptığım eylemler sadece beni pişman eden eylemlerdi.
Bu sizce neden olabilir? Benim gibi hisseden var mı?
Genişletmek için tıkla...
O sizi pişman eden eylemlerden kurtulmanız lazım. Onlar yüzden mutlu olmaya hakkınız yok gibi düşünüyorsunuz.
 
Ldyllic .!.:
Hayatınız da yaşadığınız bir travma yani. Çevrenizdeki kişilerle ya da kendinizle ilgili. Mesela annenizle olan ilişkinizden bahsetmişsiniz. Daha önce bu durumla ilgili bir travma da olabilir. Böyle hissetmenizi sağlayan bir durum var.
Genişletmek için tıkla...
Dışarı çıkardım çocukken (annem babam ayrı) annemi arardım sesi kötü gelirdi. Sebep de genelde odamın dağınık olmasıydı. Eve gelince de bunun kavgası edilirdi. Şimdi ise mesela eve geliyorum dışarıdan, daha 5 dakika olmadan direkt bir şey söylüyor. Daha selamlaşır selamlaşmaz "Kadeyif X neden buradaydı?" "Y'yi neden böyle yaptın?" Başlıyor. Olmadığı çok nadir.
Yani yasaktan ziyade, benim normalim bu yukarıda yazdıklarım, mutluluk anormal ve olmaması gerekiyor gibi geliyor.
 
Aycemil .!.:
O sizi pişman eden eylemlerden kurtulmanız lazım. Onlar yüzden mutlu olmaya hakkınız yok gibi düşünüyorsunuz.
Genişletmek için tıkla...
Pişman olduğum şeyler geçmişte kaldı ama. Yani yaptığım yanlış tercihler, yaşadığım yanlış ilişkiler gibi şeylerden bahsediyorum. Hali hazırda kötü bir alışkanlığım ya da yanlış bir ilişkim yok.
 
ekmekkadeyifii .!.:
Pişman olduğum şeyler geçmişte kaldı ama. Yani yaptığım yanlış tercihler, yaşadığım yanlış ilişkiler gibi şeylerden bahsediyorum. Hali hazırda kötü bir alışkanlığım ya da yanlış bir ilişkim yok.
Genişletmek için tıkla...
Kurtulmanız lazım derken zihnen demek istedim, yani yaşanması gerekiyordu yaşandı, o olaylar olmasa bugüne gelemezdiniz gibi. O tercihlerinizin yanlış olduğunu bu yüzden de mutlu olmaya hakkınız olmadığını düşünüyor olabilirsiniz bilinç altınızda.
 
ekmekkadeyifii .!.:
Başlıktan da anlayacağınız gibi.
Mutlu olmak bana yasak gibi geliyor. Olmamam gerekiyor gibi hissediyorum. Mutlu olduğum zaman da kendimi suçlu hissediyorum. Eğer mutlu olursam da bunu etrafımdaki insanlara, özellikle anneme göstermemem gerektiğini hissediyorum. Dışarıdayken çok mutluysam bile evde asla göstermiyorum. Ezkaza mutlu olursam kafamda sürekli rahmetli Bergen'in "Mutluluk hakkın değil..." sözü yankılanıyor.
Kötü bir insan değilim, yani başkalarına zarar veren eylemlerim olmadı. Yaptığım eylemler sadece beni pişman eden eylemlerdi.
Bu sizce neden olabilir? Benim gibi hisseden var mı?
Genişletmek için tıkla...
Sebep ne ?
 
defne-28 .!.:
Sebep ne ?
Genişletmek için tıkla...
Mutlu olduğumda kendimi suçlu hissediyorum. Özellikle anneme karşı. Hani olması gereken huzursuz olmam gibi hissediyorum. Mutlu olduğumda bazen bir şey çıkıyor tartışma falan, ona diyorum ki anne çok mutluyum şu an lütfen sonra tartışalım :(
 
Ben de kendimi değersiz görüyorum. Mutlu olmayı yaşamayı hak etmiyorum diye düşünüyorum. Bir süreçten geçtim herhalde bundan dolayı diye düşünüyorum. Ara ara herkesin başına geliyor herhalde
 
ekmekkadeyifii .!.:
Yani şöyle söyleyeyim aslında 24 yaşında bir insanın hayatta isteyebileceği çoğu şeye sahibim. İşim var, hobilerim var, güzel bir ilişkim var, sağlıklıyım. Ama özellikle mutlu olmak bana ayıp, yasak gibi geliyor.
Annemle ilişkim pek iyi değil, yani sürekli kavga gürültü değil tabii ama gerçekten özellikle ona karşı böyle hissediyorum. Mesela o evdeyken dışarı çıkarsam gezersem, eğer çok eğlenirsem bunu ona belli etmemem gerekiyor gibi hissediyorum. Ya da mesela işteyken mutluysam akşam ona göstermemeye çalışıyorum, mutsuz gibi davranıyorum.
Ne gibi bir travmadan bahsediyoruz?
Genişletmek için tıkla...
Bence sorununuz bu anneniz ile ilişkinizi düzeltin ya da bu durumu kabullenin,içten içe kabullenememişsinşz aranızın bozukluğunu
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

S
Sizce annemiz hasta mı?
2 3 4
Yorumlar
63
Görüntüleme
6K
absurdizm
absurdizm
Nhessa
24 - 30 Mart 2025 Haftalık Burç Yorumları
2
Yorumlar
34
Görüntüleme
947
Nhessa
Nhessa
B
Aşık olamiyorum
Yorumlar
15
Görüntüleme
862
Aysenimi
A
S
İzmir Meme Büyütme ve Dikleştirme Ameliyat Öncesi ve Sonrası Sürecim
4 5 6
Yorumlar
101
Görüntüleme
14K
nehirgos
N
S
( Kedili evde )By-pass ameliyatı 15 günlük süreç
Yorumlar
2
Görüntüleme
2K
senyor
S
Back
X