hadi ya :)) bence birbirimizi anlayamamızdan olmasın :))
sakın üzülme ve bırakma kendimi. aslında sana bir kaç şey söylemek istiyorum.az çok nereler takıldığını yollarının nerden geçtiğini biliyorsun. biraz farklı olmayı denesene. karşısına çok farklı çık şaşırsın. şok geçirsin koşsun peşinden sende biraz süründür. sakın üzüldüğünü bilmesinn. bu erkekler gurur veriyor. boşandığına pişman et. çocuk meselesinde işe yiğrenin komşlu çocuğu yok mu. biraz hevesini al onlarda. hem milletinde işine geliyor. bir iki saat kafa dinliyorlar
teremm,
Canım cok dolusun, o duyguları canın acıyarak hissediyorsun belli, ama inanki sen ne kadar umutsuzluğa düşsen de Rabbim sana öyle kapılar açarki sen bile şaşırırsın bunlar benim başıma mı geliyo, hatta bu güzellikleri ne yaptımda hakettim dersin, bilemeyiz.
Öncelikle umudunu kaybetme, umudumuzu kaybetmemek kendimiz için yapmamız gerekmesinden ziyade bizim görevimiz aslında
YÛSUF 87. Ey oğullarım! Gidin de Yusuf’u ve kardeşini iyice araştırın, Allah’ın rahmetinden ümit kesmeyin. Çünkü kâfirler topluluğundan başkası Allah’ın rahmetinden ümit kesmez.
diyor bize.Lütfen umudunu kaybetme tatlım
Bir de, eşini hala seviyorsun ki ondan başkası ile evlenmeyi düşünmüyorsun bile. İkiniz için hiç umut yok mu?
neden babasız çocuk olmasın?
bir sürü tıp yöntemleri mevcut günümüzde, hatta biraz araştırsanız bir erkek olmadan bile embryo oluşturulabilecektir yakın zamanda.
bu olmasa bile sperm bankaları var
arada bir dünyada ne oluyo ne dönüyor araştırın
sırf erkekler tarafından hayal kırıklığına uğradı diye anneliği tadamayacakmı kız ???
biraz açık görüşlü olun ya
Canım yazdığın yorumla ölesine içime dokundun ki çok saolasın.Hissettiklerimi hissediğin için çok tşk ederim sana güzel yüreğin için.
Sorunumuz konuşamamak..Ben ne zaman konuşmak istesem reddeder eğer konuşmak için diretirsem de çeker gider..konuşmalarımız daha çok bağrışma olarak geçiyor.Onu ne kadar çok sevdiğimi ve beni ne kadar çok sevdiğini biliyorum ama muhakkak bi yerden patlıyor..
Kaç yaşındasınız merak ettim..Bu kadar bencil olmayın ,kadın annelik egosunu tatmin etsin diye çocuk dünyaya getirilmez..
Canım meraba.Yaşadıklarını ne acıların üzüntülerin ne inan hiç bilemem belki... Ama kendin için bir şans vermeyi hiç düşündünmü evliliğine evliliğimin ilk zamanları bende çok acı çektim 3 sene birlikteliğimizden sonra evlenmiştik dediğin gibi çok büyük aşkla sonra oturup konuşamamya başladık kavga kıyamet öyle büyük kavgalarki komşular kapılara geliyordu sanki bana eşim benimle kavga etmek için artık bahane arıyormuş gibi geliyordu annemler her seferinde bırak gel şu adamı diyordu... Taki bir gün babam eşimi çarana kadar eşimi çağırdı anlattı biz gel diyoruz o gelmiyor ama bu hayat bu şekilde çekilmez diye ... o da babama ben karımı seviyorum biz kavga ediyrouz sonra ben onun saçını okşuyorum sarılıyorum falan filan demişama gerçektende o hayat öhyle çekilmezdi sonra aradan zaman geçti baktık bir birimizi tanımaya başlıyoruz daha iyi anlaşmaya başladık sırf boşanırım diye 3 sene çocuk yapmadım baktım bende de hatalar var en büyük hatamda o benle tartışırken başka odaya gidiyordum bu ona sanki onu kale almıyormuşum anlat anlat dermiş gibi yapıyormuşum gibi geliyormuş tabi olaylar bu yüzden daha çok büyormuş....
Bence bir şans daha ver daha çok yenisiniz. Eşine değil kendine bir şans ver...Çünkü sen onu çok seviyorsun... Sevgi bitmrdiyse saygınız geri gelir... Unutma
Zaman ve değişen giden duygular.Kazanılanlar ve kaybedilenler.Mutsuzsan bu demektir ki kaybettiklerin kazandıklarından daha baskındır.Mutsuzluğunun,üzülmeninin de sebebi budur aslında.Kaybedilenler ve kaybettiklerin.
Ben 07.07.2007 de hayatımın anlamını tanışmıştım.unutulmazlarla 02.10.2010 tarihinde ölümsüzleştirmek istedik sevgimizi.Ama olmadı ilk ayımızdan beri kavga hep stres..Ona baktığımda 4 yıl önce gözlerine baktığım adam bu değil diyorum.Peki ya neden?Hangi brimiz çözebildik ki bunların sebeplerini.Hiçbirimiz..
İlk evlilik yıldönümümüzü kutmadan bitiyor herşey..Şimdi yüreğim ateş alanı sönmüyor..İçimdekileri kussam ne değişirki sadece ben(biz) yara alırım.Bunlardan çok yüreğimi paramparça eden benden bir parçamın olmayacak olması..
Hayatta asla yokluğunu dolduramaacağım boşluğum BEBEĞİMMM..Hiç olmadı ve olmayacakta..Kokunu içine çekip dünyayı unutacağım..bi kere Anne demesine herşeyi verebileceğim bi evladım olmayacak..Arkadaşlarım gb doğumuna gün sayıp hayalini kuramacağım bebeğim benim..Bütün bedenim sana hasret olacak Evladım...Yüreğim senin sevgini hissedemeyecek.Gözlerim senin kadar güzelinş göremeyecek,kulaklarım Anne sözünü hiç işitemeyecek,burnum böle güzel kokuyu hiç bi zaman içine çekemyecek..Karnım da bedenimde hiç bi zaman senin kadr değerli varlık taşıyamayacağım..
Şuandaki en büyük pişmanlığım sen olcaksın..Ama böle bi evliliğe seni dünyaya getiremezdim Meleğim..
Arkadaşlar kusura bakmayın uzun oldu..:Yazımın kısa özeti şudur ki;
ben 23 yaşında 9 aylık evli bayanım..şuanda boşanma sürecine giriyorum..Şu sralar beni en çok rahatlatan yazdığım yazılar oluyor..buraya da yazmak istedim.yazdığım yazıda bebek benim hayalim..evli iken 2 sene bebek düşünmedik.Ve şuan boşanıyoruz..Boşanmak da canımı çok yakıyor ama bebeğim olmadığı ve olmayacağı için canım daha çok yanıyor arkadaşlar..Böle bi evliliğe iyiki bebeğim olmamış,ve olmaycak dediğimden kasıt ben bir daha evlenmek istemiyorum.Uğruna hasret yaşacağım bebeğim için bile düşünmüyorum..
Sadece sizlerden hayır dualarınızı istiyorum..Çünkü tek desteğim Rabbim..
Benim yaşadıklarımın hiç birinden ailemin haberi yok..Çünkü bana göre evlilik eşler arasında.aile de olsa bilmemeli..ama bu onu hiç bi zaman yapamadı.her kavgamızda araya girdiler..ve yaralar derinleşti..ben bilirdim ki eşinle kavga etsende bi süre sonra bişi olmamış gb devam edebilirsin ki nitekim ikimiz kavga ettigimzde öle olurdu..ama annem anlıyor.öyle yada böle atlatıyorum..annem 2 gündür bendeydi bişi yokmuş gb davrandım..ama anlatmadm.şimdi herşeyi nasıl anlatıcam bilmiyorum..Annemin üzülmesini hiç ama hiç istemiyorum..çünkü benim yüzümden bunları yaşamasını istemyorum..
bundan 2 ay önce önemli bi hastalık geçirdim işte o an bana nasıl aşık olduğunu çok çok iyyi gördüm..ama sonra buralara nasıl gelioyr anlamıyorum..şans veririm ama beni inandırması gerek..
Benim yaşadıklarımın hiç birinden ailemin haberi yok..Çünkü bana göre evlilik eşler arasında.aile de olsa bilmemeli..ama bu onu hiç bi zaman yapamadı.her kavgamızda araya girdiler..ve yaralar derinleşti..ben bilirdim ki eşinle kavga etsende bi süre sonra bişi olmamış gb devam edebilirsin ki nitekim ikimiz kavga ettigimzde öle olurdu..ama annem anlıyor.öyle yada böle atlatıyorum..annem 2 gündür bendeydi bişi yokmuş gb davrandım..ama anlatmadm.şimdi herşeyi nasıl anlatıcam bilmiyorum..Annemin üzülmesini hiç ama hiç istemiyorum..çünkü benim yüzümden bunları yaşamasını istemyorum..
bundan 2 ay önce önemli bi hastalık geçirdim işte o an bana nasıl aşık olduğunu çok çok iyyi gördüm..ama sonra buralara nasıl gelioyr anlamıyorum..şans veririm ama beni inandırması gerek..
Sevgili teremm;
Mektup gibi başladım kusura bakma. Babanın vefatına çok üzüldüm. Başın sağolsun, mekanı cennet olsun. Eşinle iletişim bozukluğu çektiğinden ayrılmak istiyorsun. Buradan merak ediyorum canım, hiç kendini dinledin mi? Cüretimi affet lütfen ama ben babanı kaybettiğin için depresyonda olduğunu düşünüyorum. Bak sana ne anlatayım: Ben evliliğimin 2. ayında annemi durup dururken kaybettim. Ani kalp durmasıymış, ayrı şehirlerdeyiz; ne anlattılarsa onu biliyorum sadece. Doktorlar 3 kez kalbini çalıştırmışlar, ama ecel işte. 9 saatlik yola gittim annemi son kez görmek için. Sevdiğini kaybetmenin acısını çok iyi bilirim. Sonra adet görememeye başladım. Doktora gittik tahliller yapıldı. Meğer annem gittiğinde 2 haftalık gebeymişim. Allah'ın takdiri o da, o üzüntüyle düşmemiş. Sonra kötü başladı, kötü gitti herşey. Anlatsam oturur ağlarsın. Ağır depresyonlar, hamilelik, düşük tehlikeleri, kanamalar. Kavgalar daha neler neler... Kıpırdamadım bir yere. Yavrum pinpon topu gibi gezmesin diye. Bebeğimi doğurdum dışarıdan etkilerle bir depresyon daha... Sütüm kesildi. Hala buradayım. Yavrum çok küçük yaşına girecek bu ay sonu. Babasına o kocaman mavi gözlerle bakıp gülerken nasıl giderim? Bebeğim olmasaydı gider miydim? Şöyle söyleyeyim benim kocam da hiç konuşmaz. Bir şey desem "saçmalama yine" diye karşılık alırım. Ama geceleri sever beni ben uyurken. Uyandığımı belli etmem, tadını çıkarırım o anın.
Eşin konuşmamak için kaçıyorsa acaba yanlış anladığından korkuyor olabilir mi? Sen önce kendini dinle, bizi ya da başka birilerini değil. Gerçekten istediğin bu mu? Ya da önce bir psikoloğa git, gerekirse depresyon geçiriyorsan düzelince tekrar düşün. 10 kere düşün 1 kere hareket et. Eğer kocanı çok seviyorsan ve ayrılmaya karar verip onun kalbini kırarsan onu sonsuza kadar kaybedebilirsin. en doğru kararı yine sen vereceksin...
Sana Shakespeare'den bir 6'lık gönderiyorum;
Bazen
"Yıldızları süpürürsün, farkında olmadan,
Güneş kucağındadır, bilemezsin.
Bir çocuk gözlerine bakar, arkan dönüktür,
Ciğerinde kuruludur orkestra, duymazsın.
Koca bir sevdadır yaşamakta olduğun, anlamazsın.
Uçar gider, koşsan da tutamazsın..."
Çok iyi düşünmen dileği ile...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?