- Konu Sahibi mavidirhayatim
-
- #81
Valla hiç kusura bakma yani,mutsuz bir evliliğe sırf çocuk sahibi olayım diye çocuk doğurduysan,kimse sana acımak zorunda değil...sizinki tamamen bencillik...çocuklarım olsun da nasıl bir aileleri olursa olsun
Valla hiç kusura bakma yani,mutsuz bir evliliğe sırf çocuk sahibi olayım diye çocuk doğurduysan,kimse sana acımak zorunda değil...sizinki tamamen bencillik...çocuklarım olsun da nasıl bir aileleri olursa olsunyorum yapan hemcinslerim ne guzel insanlarsiniz siz kalpleri yumusak iyi halden anlayan hemcinslerim. belli ki kimse kimsenin halinden anlamiyor burda iste hauat bu kadar zor bu yorumlaro yapan kadinlarsa bir de dusunun ki disarda boyle iki cocukla hayat mucadelesi veren kadinlara kimler ne soyler. birincisi benim cocugum olmadi tup bebek tedavisi gordum basta yumurta rezervimde azalma vardi cocugun olmayabilir dedi drler vakit kaybetmeden cocuk sahibi olmami soylediler hatta bunun icin tahmini 5 yilin var dedi. bosanmayi ilk basta istedim ama bosanirsam cocuk sahibi olamayacagimi biliyordum o yuzden belki duzeltebilirm ben daha cok fedakarlik ysparsam olur diye dusundum olmadi.
cocugum dogduktan 10 ay sonra sadece 3 defa birlikte oldum o da tatilde guzel gecen gunlerimizde. ve benim tup bebek tedavisi gordugum icin olmaz dusuncesiyle esim korunmadi ve hamile kaldim.
simdi mutsuzum esim ilgisiz sevgisiz ama iyi bir baba. peki soruyorum su an bosansam nasi olur dogum arifesi telasi bir de bu kadar stress sizce dogru mu. bence degil daha oncede bi konu acmistim kimse sizler kadar acimasizcca yargilamadi beni ben cok sasirdim du yazilanlara.
yuva yikmanin cok zor oldugunu dusunuyorum. ben unv mezunu degilim ama bir meslegim var kendimi ayaklarimin uzerinde durabilecek kadar da guclu hissediyorum. su an sadece zamanlanam dogru degil onu biliyorum.
Demek o kadar mutsuz degilmissiniz iki çocuk yapabildiğinize göreben daha öncede bi konu acmistim. mutsuz bir evliligim var 4 yilim 16 aylik oglum var ve 8 aylik hamileyim. anlasamiyoruz hatta bazen birbirimizi sevmedigimixi bile dusunuyorum.
biz başta aile kavgasi cok ettik daha dofrusi esim surekli annem kizkardesim dedi aricaksin soracaksin gideceksin mugabbeti cok oldu aramizda (ayri sehirlerde yasiyoruz). biz esimin tayini nedeniyle benim istegim uzerine bebim ve ailemin yasadigi sehirde yasadik ama esim ailemle nerdeyse hic gorusmedi ama ailem bunu hic sorun yapmadi.
o gunden beri biz cok kavgalar ettik kus kaldik ayni evin icibde bi daha toparlayamadik. tabi bu arada esimin gece varlara gitmesi evde icki icmesi gecenin bi yarisi eve gelmeside bizim kavgalarimizi körükledi.
ben o zamanlardada istedim bosanmayi bosanamadim cesaret edenedim. hala mutsusuz ustunede bir çocuğumuz biride yolda. ben aile terapistine gitmek istedim o istemedi bitecek fln dedim ama olmadi. tekrar oturup konustuk duzeltelim diye ama olmuyo kopuguz birbirimizden. su an bosanamda bi bucuk ay sonra dogum yapicam cok zor geliyor herşey.
bu arada aile terapustine tek gidecegim. ben bu evliligi bi sure surdurmek zorundayim. ama mutlu da olmak istiyorum cocuklarim icin. onkari guler yüzle büyütebilmek icin.
evliyken mutsuzken esinle tasarken bireysel mutluluk olur mu yapabilen var mi ? yani onun tüm mutsuzluluguna sana olan ilgisizligine sevgisizligine saygisizligina kabaligina ragmen kendini mutlu edebilen ve evliligini devam ettirebilen var mi?
Maddi açıdan rahat etmek için trilyonları olan adamları bosamayan kadınlar var . Senin esinin de trilyonları var demek ,bu rahatlığın ondan ..mutsuz bir evliliği tek başına yürütmek ne demek ? On çocuğum olsa , üstüne bide hamile olsam ,yine boşarım , çok büyük konuşuyorum . Ben mutsuzsam çocuklarım da mutsuzdur. Onları istemeyecekleri bir hayata mahkum edemem .evliyken mutsuzken esinle tasarken bireysel mutluluk olur mu yapabilen var mi ? yani onun tüm mutsuzluluguna sana olan ilgisizligine sevgisizligine saygisizligina kabaligina ragmen kendini mutlu edebilen ve evliligini devam ettirebilen var mi?
yorum yapan hemcinslerim ne guzel insanlarsiniz siz kalpleri yumusak iyi halden anlayan hemcinslerim. belli ki kimse kimsenin halinden anlamiyor burda iste hauat bu kadar zor bu yorumlaro yapan kadinlarsa bir de dusunun ki disarda boyle iki cocukla hayat mucadelesi veren kadinlara kimler ne soyler. birincisi benim cocugum olmadi tup bebek tedavisi gordum basta yumurta rezervimde azalma vardi cocugun olmayabilir dedi drler vakit kaybetmeden cocuk sahibi olmami soylediler hatta bunun icin tahmini 5 yilin var dedi. bosanmayi ilk basta istedim ama bosanirsam cocuk sahibi olamayacagimi biliyordum o yuzden belki duzeltebilirm ben daha cok fedakarlik ysparsam olur diye dusundum olmadi.
cocugum dogduktan 10 ay sonra sadece 3 defa birlikte oldum o da tatilde guzel gecen gunlerimizde. ve benim tup bebek tedavisi gordugum icin olmaz dusuncesiyle esim korunmadi ve hamile kaldim.
simdi mutsuzum esim ilgisiz sevgisiz ama iyi bir baba. peki soruyorum su an bosansam nasi olur dogum arifesi telasi bir de bu kadar stress sizce dogru mu. bence degil daha oncede bi konu acmistim kimse sizler kadar acimasizcca yargilamadi beni ben cok sasirdim du yazilanlara.
yuva yikmanin cok zor oldugunu dusunuyorum. ben unv mezunu degilim ama bir meslegim var kendimi ayaklarimin uzerinde durabilecek kadar da guclu hissediyorum. su an sadece zamanlanam dogru degil onu biliyorum.
Sırf çocuk yapmak için evlendiniz ok de o çocuğa bakamadıktan sonra... Eşiniz ölse ne olacak? O zaman da 2 çocuklu dul kadın olacaksınız, etraf neler diyecek. Neden önce ayakları üstünde durup evlatlarına bakabilen biri olmayı değil de, evli olayım kocam olsun bana ve çocuklarıma baksın diyen kadın oluyorsunuz. Evliliğiniz mutsuz mu, çocuğunuz var mı, burada onlarca kadın var ayaklarının üzerinde hem ana hem baba olmuşlar evlatlarına, siz neden yapamıyorsunuz bunu? Dışarıdan evet söylemesi kolay ama sanıyorum buradaki çoğu kişinin düşüncesi şu ki, siz zora gelemiyorsunuz. O zaman mutlu,mutsuz adamın eline bakmaya devam!yorum yapan hemcinslerim ne guzel insanlarsiniz siz kalpleri yumusak iyi halden anlayan hemcinslerim. belli ki kimse kimsenin halinden anlamiyor burda iste hauat bu kadar zor bu yorumlaro yapan kadinlarsa bir de dusunun ki disarda boyle iki cocukla hayat mucadelesi veren kadinlara kimler ne soyler. birincisi benim cocugum olmadi tup bebek tedavisi gordum basta yumurta rezervimde azalma vardi cocugun olmayabilir dedi drler vakit kaybetmeden cocuk sahibi olmami soylediler hatta bunun icin tahmini 5 yilin var dedi. bosanmayi ilk basta istedim ama bosanirsam cocuk sahibi olamayacagimi biliyordum o yuzden belki duzeltebilirm ben daha cok fedakarlik ysparsam olur diye dusundum olmadi.
cocugum dogduktan 10 ay sonra sadece 3 defa birlikte oldum o da tatilde guzel gecen gunlerimizde. ve benim tup bebek tedavisi gordugum icin olmaz dusuncesiyle esim korunmadi ve hamile kaldim.
simdi mutsuzum esim ilgisiz sevgisiz ama iyi bir baba. peki soruyorum su an bosansam nasi olur dogum arifesi telasi bir de bu kadar stress sizce dogru mu. bence degil daha oncede bi konu acmistim kimse sizler kadar acimasizcca yargilamadi beni ben cok sasirdim du yazilanlara.
yuva yikmanin cok zor oldugunu dusunuyorum. ben unv mezunu degilim ama bir meslegim var kendimi ayaklarimin uzerinde durabilecek kadar da guclu hissediyorum. su an sadece zamanlanam dogru degil onu biliyorum.
An gelior oluyor yani..eskiden olsa bende derdim belki ayy nasil beraber oldun filan diye.. bazen birseyler yoluna mi giriyoki dersin olur.. ihtiyac duydugun bir an olur vs vs. Ama su da varki bunu tum kalbimle soyluyorum; tek cocuk olarak bosanmis bi anne babanin cocugu olmaktansa iki cocukla bosanmis olmak cok daha iyidir.
Neden mi? Cunku tek cocuk cok daha zor atlatir o travmayi ama kardesiyle ustesinden daha iyi gelir diye dusunuorum. Yanliz olmaz. Ayni ana babadan ayni mucadeleyi vermis olurlar. Ha demiorumki bi cocuun varsa git bilerek ikinciyi dogur kotu giden evlilige.. ama avantaji daha buyuk cocuklar acisindan.
Samimi olduğunuzu düşünüyorum, çocuklar için üzülüyor olabilirsiniz ama bilmiyorsunuz bu psikolojiyi. O yüzden empati yapamıyorsunuz.Dikkat ederseniz sizin hikayeniz yine farkli. Ilk cocugunuzdan sonra ne yazikki erken menopoz teshisi konulmus. Umarim istediginiz gibi yakinda cocugunuz olur.
Bakin ben pko, erken menopoz, yumurtalik rezeve problemleri yok demiyorum. Elbette var ve bunun ile savasan, üzülen bir cok hemcinsimiz var. Ancak söyle birsey var. Bu sitede niyese mutsuz evliliklerde cocuk yapildiginda hep bu bahaneler ile geliniyor. Yok korunurken oldu, yok erken menopoz denildi ve cocuk oldu gibi, benim gözümde bahaneler yaratiliyor, sirf tepki almamak icin. Sonucta bu teshisler ülkenin yarisina koyulmuyor. Erken menopoz o kadar sik görülen birsey degil.
Kaldi ki ilk bebege o kadar mücadele ver tüp bebek ile, ikinci bebek 3 defa sevisme ile olsun. Bana gercekci gelmiyor iste.
Ben bu tür evliliklerdeki cocuklara cok üzülüyorum cünkü. Huzurlu, anne babanin mutlu oldugu bir evi her cocuk hak ediyor. Bu konuda sizi tebrik ederim. Maddi durumunuzu düsünerek cocugu ertelediniz. Bu sizin önceligimizi kendinizde degilde, cocugunuzda oldugunu cok bariz gösteriyor. Ondan dolayi cidden umuyorum ki bir cocugunuz daha olur diye.
Bende yazilarini denk geldikce hep dua ediorum sana, Rabbim tez vakitte hayirlica göbüşünü doldursunSamimi olduğunuzu düşünüyorum, çocuklar için üzülüyor olabilirsiniz ama bilmiyorsunuz bu psikolojiyi. O yüzden empati yapamıyorsunuz.
Ben konu sahibini çok iyi anlıyorum şu anda. Ama bunun yıllar öncesinde, normal bir şekilde gebe kalmış ve bu süreçleri bilmeyen biri olarak ben de anlamazdım.
Sizin bana gerçekçi gelmiyor dediğiniz o hikayelerden o kadar çok var ki, mevzunun içinde olmadığınız için bilmiyorsunuz.
Benim doktorum memorial da, Semra kahraman. Bir yakınımız da ona gitti, ona da erken menapoz denildi. Semra hanım kendisi senin değerlerin çok düşmüş, tüp bebek de olmaz diyerek gönderdi arkadaşımı. Döktüğü gözyaşlarını ben biliyorum.bu alanda imza doktorlardan birinin olması mümkün değil diye tedaviye bile kabul etmediği arkadaşım, 4 ay sonrasında hamile kaldı kendiliğinden. Şu anda 4 yaşında kızı. Olmaz denilen başka bir arkadaşımın 11. Tüp bebeğinde oğlu, 14. Tüp bebeğinde kızı oldu. O zamana kadar ne doktorlardan, ne şifacılardan döndüler elleri boş. Bütün bu olaylar gözlerinizin önünde yaşanıyor.
Geçen burada bir konu da vardı hatırlarsınız, başka bir konu sahibi erken menapozdu ve kayınpederi düğünü 7-8 ay sonraya ertelemek isterken, o nişanlısıyla hemen nikah kıymak istiyordu. Burada herkes de kayınpederi ikna etmenin yollarını gösteriyordu, o ahval ve şerait kimse dur bi evliliğin yürüyecek mi gör demiyordu.
Çünkü bazen normal parametrelerde ilerlemez hayat. Düz Mantık işlemez.
Çocuk yapmayı iki sebeple erteledim, 1. Si çocuğumun eğitimi için para biriktirmek. 2. Si KPSS çalışıp İngilizce öğretmeni olarak atanmak.
O paraları biriktirdim. Ama şimdi ironik bir şekilde eğitim için ayırdığım parayı, tüp bebeğe harcıyorum. Kpss için başladığım dersaneyi de tedaviler sebebiyle bırakmak zorunda kaldım.
Benim mantıcım tutmadığı gibi, o sırada 2. Yi yap diyenlerin de haklı olduğunu gördüm. Oğluma büyütürken verdiğim emek, zaman ve masrafla 2. Yi de büyütür, 30 yaşıma gelmeden şu yarıda bıraktığım hedefleri de gerçekleştirmiş olurdum.
O yüzden konu sahibini kendi parametrelerinizle yargılamanız yanlış. Bazen elinizde limon varsa, limonata yapmanız gerekir. Konu sahibinin yapması gereken de bu. Ona neden elinde şeftali, çilek yok denmesi abes olur.
Onun yapacağı en güzel şey, şu anda çocukları mutlu yetiştirmeye odaklanmak. Eşinden beklentiyi sıfırlamak. Bir kadının ne kadar güçlü olabileceğini, bu süreçlerde öğreniyor insan. Ve güçlü bir anne, yanında eşi olmadan da çok güzel yetiştirebilir çocuklarını. Ama devamlı kendini sorgulayarak ve hayata kuvvetle sarılarak.
Çocuğunun olmayacağını düşünen biri korunmasız sevişir. Eşiyle arası kötü de olsa sevişebilir, bazen öyle gelişir. Bu da bir ihtiyaç sonuçta.
Ve bence tek çocuklu bir annenin boşanmasındansa, iki çocukla boşanması çok daha iyi.
Ama demek ki bundan sonra korunacak, evli kalsa da. Ama Ufukta ayrılık varsa, en güzeli çocuklar daha babayı bilmeden ayrılmak gibi görünüyor.
Solediklerinde haklisin.. kimse ayrilmak icin evlenmio... klise ama bole yani. Herkesinde kaderi baska baska sinavi baska baska iste.. Allah hepimizin yardimcisi olsunBana göre, kimse boşanmasın çocuklarını da üzmesin.
İki tarafta (kadın & erkek) kafasını toparlasın, evlilik terapisine mi gider, psikiatriste mi gider, ne yaparsa yapsın,
çocukları için mücadele etsin.
Evet kimse mutsuz olmayı hak etmiyor hayatında.
Kimse de mutsuz olmak niyeti ile evlilik yapmıyor
Ortada şiddet, aldatma, sorumsuzluk yoksa, bence birşeyler düzelebilir.
Gün gelecek o kayınvalideler 1 karış toprak olacak
bunu eşler anlamıyor malesef, bazen biz gelinler de anlamıyoruz
ama sadece anlaşma ise problem aşılabilecek şeylerdir diye düşünüyorum.
Karşılıklı iletişim ile.
Fakat dediğim gibi aşılamayacak durumlar söz konusuysa zaten yapacak birşey yok.
Hayatı kendine zindan etmektense, ayrılınmalı...
Çocuklara da günah zaten o anlamda, devamlı negatif ve yukarda saydığım (şiddet, aldatma, sorumsuzluk) gibi durumlara şahit olmalarındansa, anne ile güvenli bir yaşamlarının olması daha mantıklı...
tesekkur ederim nasi iyi geldi yazdiklariniz.o kadar dogru ve net anlasilmisim ki sizin tarafinizdan umarim hersey sizinde dilediginiz gibi olur.Yorumunuza çok katılıyorum.
Ben çocukların varlığının sorgulanmasına sinir oluyorum.
Ben de bir konu açmıştım, boşanma ile alakalı.
Gerçekten son yıllarda sanırım bu gibi süreçlerden her evlilik bir geçiş yaşıyor.
Günümüz şartlarında bir evliliği ayakta tutabilmek gerçekten çok zor.
Çünkü insanlar hayat koşturmacasından yorgun ve mutsuz, haliyle aile içerisinde de mutsuzluk ve gerginlik hakim.
Kim ister çoluğu çocuğu dağılmış bir ailenin bireyi olsun?
Kim ister çocuğu okuldayken veya herhangi bir sosyal çevresinde boşanmış ailenin çocukları konumuna düşsün?
Bu gibi sorulara maruz kalsın?
Kimse inanın hiç bir anne bunu evladına yaşatmak istemez... Boşanmak bir günlük işlem, ancak etkileri bir ömür.
Her aklı başında kadın bunu yaşamamak için evliliğini kurtarmanın çeşitli yollarına başvurur.
Konu sahibimavidirhayatim tüm olumsuz yorumlar bir kenara, seni anlayan insanlar da var inanın.
Yaşadıklarınızı yaşayan ve farklı formlarda tecrübe edenler de var.
Eşinizin haftada bir gün dahi olsa bile bu şekilde alkol alımı hoş değil tabii ki.
Size destek olmaması, sizin ihtiyaçlarınıza yönelik davranmaması yanlış.
Siz kendiniz karar verdiğiniz gibi bir aile terapistine gidin, herşeyden önce kendiniz için gidin.
Bir danışın ve inanın uzman birinin size vereceği fikirler daha faydalı ve etkin olacaktır.
Belki eşinizi de terapiste götürebilmeniz konusunda size faydalı bilgiler verir nasıl yaklaşımda bulunmanız konusunda.
Belki eşinizi de bir gün ikna edersiniz ve hiç ummadığınız şekilde evliliğiniz düzelir.
Ben sizin endişelerinizi çok iyi anlıyorum, 2. çocuk sahibi olma nedeninizi de gayet algıladım.
Rabbim hayırlı evlat versin ve çocuklarımızın geleceklerini aydınlık eylesin inşallah.
Zor 2 çocuk, bende de 2 tane var, gerçekten evlilik çatırdamaya başladığı zaman ilk akla gelen onlar ve onların gelecekleri.
Sorumlulukları da ayrı zor, Allah yardımcınız olsun.
Her karanlığın bir aydınlığı muhakkak vardır, inşallah siz de aydınlığa çıkarsınız...
Her kelimesinin altına imzami atıyorumYorumların bazıları gerçekten çok sert ama kızamıyorum insanlara
Olmuş bir çocuğu geri göndermenin imkanı yok evet ama bu yorumlardan konu sahibi bir ders çıkarmalı o da şu ki yaşarken bencil olunmamalı. Bir çocuk varken sırf anne olma ihtimali azalıyor diye sorunlu bir evliliğe ikinci çocuğu bile isteye yapmış bir çiftten söz ediyoruz. Bak burada mutlu olmanın yollarını arıyorsunuz değil mi ? Hiç günahı olmayan çocuklarınız sırf sizin bencilliğinizden ana-baba olma isteğinizden dünyaya geldiler, onlar ne yapacak. Boşanmak ne kadar zor değil mi ? Ben boşanmış bir çiftin çocuğuyum mesela, hep sormuşumdur ana babama o kadar mutsuz bir evliliğe 15 yılda neden 4 çocuk yaptınız diye. Helak olduk hepimiz helak, yok Allah verdi, yok ben çocuklarım için ölürüm, çocuklarım çocuklarım hikaye bunlar, boşandılar ki aldıkları tek doğru karar olmasına rağmen, dört tane günahsız çocuğu ateşe attılar. Öyle kolay değil kimse kusura bakmasın, hayatımın yarısını anasız, yarısını babasız geçirdim, sonunda ikisi de ölüp rahat ettiler. Biz dört kardeş neler gördük neler yaşadık. Dört tanenin içinden kimse hasarsız kurtulamadı, bu kadarcık eleştirilmekte kimsenin gücüne gitmesin
Samimi olduğunuzu düşünüyorum, çocuklar için üzülüyor olabilirsiniz ama bilmiyorsunuz bu psikolojiyi. O yüzden empati yapamıyorsunuz.
Ben konu sahibini çok iyi anlıyorum şu anda. Ama bunun yıllar öncesinde, normal bir şekilde gebe kalmış ve bu süreçleri bilmeyen biri olarak ben de anlamazdım.
Sizin bana gerçekçi gelmiyor dediğiniz o hikayelerden o kadar çok var ki, mevzunun içinde olmadığınız için bilmiyorsunuz.
Benim doktorum memorial da, Semra kahraman. Bir yakınımız da ona gitti, ona da erken menapoz denildi. Semra hanım kendisi senin değerlerin çok düşmüş, tüp bebek de olmaz diyerek gönderdi arkadaşımı. Döktüğü gözyaşlarını ben biliyorum.bu alanda imza doktorlardan birinin olması mümkün değil diye tedaviye bile kabul etmediği arkadaşım, 4 ay sonrasında hamile kaldı kendiliğinden. Şu anda 4 yaşında kızı. Olmaz denilen başka bir arkadaşımın 11. Tüp bebeğinde oğlu, 14. Tüp bebeğinde kızı oldu. O zamana kadar ne doktorlardan, ne şifacılardan döndüler elleri boş. Bütün bu olaylar gözlerinizin önünde yaşanıyor.
Geçen burada bir konu da vardı hatırlarsınız, başka bir konu sahibi erken menapozdu ve kayınpederi düğünü 7-8 ay sonraya ertelemek isterken, o nişanlısıyla hemen nikah kıymak istiyordu. Burada herkes de kayınpederi ikna etmenin yollarını gösteriyordu, o ahval ve şerait kimse dur bi evliliğin yürüyecek mi gör demiyordu.
Çünkü bazen normal parametrelerde ilerlemez hayat. Düz Mantık işlemez.
Çocuk yapmayı iki sebeple erteledim, 1. Si çocuğumun eğitimi için para biriktirmek. 2. Si KPSS çalışıp İngilizce öğretmeni olarak atanmak.
O paraları biriktirdim. Ama şimdi ironik bir şekilde eğitim için ayırdığım parayı, tüp bebeğe harcıyorum. Kpss için başladığım dersaneyi de tedaviler sebebiyle bırakmak zorunda kaldım.
Benim mantıcım tutmadığı gibi, o sırada 2. Yi yap diyenlerin de haklı olduğunu gördüm. Oğluma büyütürken verdiğim emek, zaman ve masrafla 2. Yi de büyütür, 30 yaşıma gelmeden şu yarıda bıraktığım hedefleri de gerçekleştirmiş olurdum.
O yüzden konu sahibini kendi parametrelerinizle yargılamanız yanlış. Bazen elinizde limon varsa, limonata yapmanız gerekir. Konu sahibinin yapması gereken de bu. Ona neden elinde şeftali, çilek yok denmesi abes olur.
Onun yapacağı en güzel şey, şu anda çocukları mutlu yetiştirmeye odaklanmak. Eşinden beklentiyi sıfırlamak. Bir kadının ne kadar güçlü olabileceğini, bu süreçlerde öğreniyor insan. Ve güçlü bir anne, yanında eşi olmadan da çok güzel yetiştirebilir çocuklarını. Ama devamlı kendini sorgulayarak ve hayata kuvvetle sarılarak.
Çocuğunun olmayacağını düşünen biri korunmasız sevişir. Eşiyle arası kötü de olsa sevişebilir, bazen öyle gelişir. Bu da bir ihtiyaç sonuçta.
Ve bence tek çocuklu bir annenin boşanmasındansa, iki çocukla boşanması çok daha iyi.
Ama demek ki bundan sonra korunacak, evli kalsa da. Ama Ufukta ayrılık varsa, en güzeli çocuklar daha babayı bilmeden ayrılmak gibi görünüyor.
Kk da açılan konularda en üsluplu yorum bence bu ve bu konuda yapılmış en güzel yorum..Bilmeden nasıl rahat rahat konuşuyorsunuz, erken menapoz yeni bir furya değil, yumurta var diye öyle kolay kolay da olmuyor.
27 yaşında erken menapoza girdiğimi öğrendim, 4 senedir de korunmuyorum, olmuyor aktif bir cinsel hayata rağmen. Başarısız tüp bebek, düşük var.
Eleştirecekseniz, bilmediğiniz hassas noktalardan vurmaya çalışmayın.
Gebelik sıkıntısı olmayan bir kadın için, korunmasız her ilişki risktir. Onun nasıl, hem korunmayıp, hem de kazayla oldu demesi saçmaysa, benim gibi 4 senedir, onca tedaviye rağmen olmayan biri için de, doğal yollarla hamile kalmak o kadar saçma. Yüzlerce testte gördüğüm negatifler de bunun kanıtı.
Öyle ki biz artık çocuk için bile sevişmiyoruz. Attık o ihtimali kafamızdan eşimle.
Benim gibi pek çok kişi için çocuk yapmak, yumurta toplama, transfer ve arkasından gergin bekleyişle olan bir süreç.
Çatır çatır seviştik demiyormuş da, yumurtalar azdı diyormuş. Bu kadar ferasetsiz, saçma yorum olur.
Konu sahibi, keşke mutsuz bir evlilikte çocuk olmasaydı, boşanmayı daha kolay düşünebilirdiniz. Baştan beri yürümüyorsa, önce evliliğinizi toparlamak için uğraşmalıydınız.
Ama eğer ilk çocukta doktordan bunları duymuşsanız, acele etme psikolojinizi de anlıyorum. Evliliğe odaklanamayan tedaviye yoğunlaşmışsınız.
Belki de o çocuklar sizin için rahmet olacak. Bilemezsiniz. Çocuğu erteleyip, boşanıp yollarımız geçseydi, belki de anne olma duygusunu hiç tadamayacaktınız .
Mantık her zaman işlemiyor hayatta.benim de ilk çoçuğum hemen olmuştu. Arkasından eşim iflas edince 5 yıl çocuk yapmadım. Çalıştım bu sürede.
Çok dediler, zaten evdesin, büyütüyorsun, beraber büyüt, sonra çalışırsın. Yok dedim, bu yoksulluğa 2 tane fazla. 27 yaşında, evimizi arabamızı aldığımızda,hazırım dedim ve olmadığını öğrendim. 4 senedir de eskiden rüyamda göremeyeceğim paraları çocuk için harcıyorum. Nasip bazı şeyler.
İkinci çocuk bir mucize olmuş, belki bir armağan, şu anda bilemezsiniz.
Belki ileride yine boşanacaksınız ve iki çocuğunuz da daha kolay atlatmanızı sağlayacak. Bir anne ve bir çocuk yerine, iki çocuklu bir anne, bir aile olarak, birbirinize destek olarak atlatacaksınız bu süreci. Eşiniz de değişmemekte ısrarcıysa, buyursun gitsin istediği yere.
Siz kendi akıl sağlığınızı, psikolojinizi koruyun bu sırada.Çocuklarınıza odaklanın. Onlarla mutlu bir tablo oluşturun.
Eşle sıkıntılarınız neler bilmiyorum. Eğer değiyorsa emek verin. Değmiyorsa, kendinize odaklanın. Çalışma hayatının içinde kalın muhakkak.
Eğer aileniz arkanızdaysa, ve maddi sıkıntınız yoksa, 2. Daha bebekken ayrılmanızı öneririm. Daha kolay oluyor kabullenmeleri. Ve çocuklar birlikte oynarken, birbirlerine çok iyi gelecektir. Sizin onlara yapamayacağınız terapiyi yaparlar birbirlerine.
Siz de bu sırada bağırıp çağıran bir anne değil, mutlu bir anne olun. Eşiniz size takılmayı ister tercih etsin, ister etmesin.
cok teşekkür ederim anlayışınız tavsiyelerde bukunmanizSamimi olduğunuzu düşünüyorum, çocuklar için üzülüyor olabilirsiniz ama bilmiyorsunuz bu psikolojiyi. O yüzden empati yapamıyorsunuz.
tek cocugu bile olmamasi gereken insanlar bizlermiyiz yani cocuklari icin bosanamayan kadinlar mi. ben severek evlendim ve sonrasinda ailesi sebebiyle sikintilarimiz cikti be koptuk kisisel sorunlarimiz yoktu. be ben saglik problemim nerediyle cocuk sahibi olmak istedim ve duzelebilecegine inandim nitekimde torpulendi esim ama yinede tam anlamiyla duzelmedi. ikinci cocugumda kazara oldu cunku ben ilkinde tup bebek tedavisi gormustum.
benim amacim bosanmak degil tabiki ilk etapta duzeltmek bence en zor olani bu kakip savasmak bence cocuklar için kolay olani bosanmak bence. ben cocugunu annesiz babasiz buyusun diye yapmadim o yuzden bosanma kararini bi kadar kolay alamiyorum.
Ben konu sahibini çok iyi anlıyorum şu anda. Ama bunun yıllar öncesinde, normal bir şekilde gebe kalmış ve bu süreçleri bilmeyen biri olarak ben de anlamazdım.
Sizin bana gerçekçi gelmiyor dediğiniz o hikayelerden o kadar çok var ki, mevzunun içinde olmadığınız için bilmiyorsunuz.
Benim doktorum memorial da, Semra kahraman. Bir yakınımız da ona gitti, ona da erken menapoz denildi. Semra hanım kendisi senin değerlerin çok düşmüş, tüp bebek de olmaz diyerek gönderdi arkadaşımı. Döktüğü gözyaşlarını ben biliyorum.bu alanda imza doktorlardan birinin olması mümkün değil diye tedaviye bile kabul etmediği arkadaşım, 4 ay sonrasında hamile kaldı kendiliğinden. Şu anda 4 yaşında kızı. Olmaz denilen başka bir arkadaşımın 11. Tüp bebeğinde oğlu, 14. Tüp bebeğinde kızı oldu. O zamana kadar ne doktorlardan, ne şifacılardan döndüler elleri boş. Bütün bu olaylar gözlerinizin önünde yaşanıyor.
Geçen burada bir konu da vardı hatırlarsınız, başka bir konu sahibi erken menapozdu ve kayınpederi düğünü 7-8 ay sonraya ertelemek isterken, o nişanlısıyla hemen nikah kıymak istiyordu. Burada herkes de kayınpederi ikna etmenin yollarını gösteriyordu, o ahval ve şerait kimse dur bi evliliğin yürüyecek mi gör demiyordu.
Çünkü bazen normal parametrelerde ilerlemez hayat. Düz Mantık işlemez.
Çocuk yapmayı iki sebeple erteledim, 1. Si çocuğumun eğitimi için para biriktirmek. 2. Si KPSS çalışıp İngilizce öğretmeni olarak atanmak.
O paraları biriktirdim. Ama şimdi ironik bir şekilde eğitim için ayırdığım parayı, tüp bebeğe harcıyorum. Kpss için başladığım dersaneyi de tedaviler sebebiyle bırakmak zorunda kaldım.
Benim mantıcım tutmadığı gibi, o sırada 2. Yi yap diyenlerin de haklı olduğunu gördüm. Oğluma büyütürken verdiğim emek, zaman ve masrafla 2. Yi de büyütür, 30 yaşıma gelmeden şu yarıda bıraktığım hedefleri de gerçekleştirmiş olurdum.
O yüzden konu sahibini kendi parametrelerinizle yargılamanız yanlış. Bazen elinizde limon varsa, limonata yapmanız gerekir. Konu sahibinin yapması gereken de bu. Ona neden elinde şeftali, çilek yok denmesi abes olur.
Onun yapacağı en güzel şey, şu anda çocukları mutlu yetiştirmeye odaklanmak. Eşinden beklentiyi sıfırlamak. Bir kadının ne kadar güçlü olabileceğini, bu süreçlerde öğreniyor insan. Ve güçlü bir anne, yanında eşi olmadan da çok güzel yetiştirebilir çocuklarını. Ama devamlı kendini sorgulayarak ve hayata kuvvetle sarılarak.
Çocuğunun olmayacağını düşünen biri korunmasız sevişir. Eşiyle arası kötü de olsa sevişebilir, bazen öyle gelişir. Bu da bir ihtiyaç sonuçta.
Ve bence tek çocuklu bir annenin boşanmasındansa, iki çocukla boşanması çok daha iyi.
Ama demek ki bundan sonra korunacak, evli kalsa da. Ama Ufukta ayrılık varsa, en güzeli çocuklar daha babayı bilmeden ayrılmak gibi görünüyor.
Her kelimesinin altına imzami atıyorum
Sırf anne baba olayım çocuğum kardeşsiz kalmasın kızım var oglumda olsun gibi nedenlerle tek çocuğu bile olmaması gereken insanlarin üçer dörder çocuk yaptığını çok görüyorum
Sonra bu evlilik baştan bitmişti vs. Vs.
Daha sonrada çocuklara rağmen boşanan insanlar gelen üvey kardesler babaanenin dedenin evinde kalan çocuklar
Yeni esin eve girmesini bile yasak ettiği senelerce anne baba yüzü görmeyen çocuklar
Sonra niye ikinci çocuk dendiğinde buradaki üyeler kızıyor
ben severek evlendim biz sonradan ailesinden dokayi sorunlarimiz oldu kisisel degildi yani ve bense duzeltebilecehime inandim ve cocuk sahibi olmak istesim hem saglik problemleri nedeniyke hem de esimi duzeltebilecegime inandim ve tabi ki duzelmeler oldu. ben daha kotu zamanlardan geldim bu zamanlara emegim o kadar cok ki bi anda herseyi silip atmak cocukkari dusunmeden hareket etmek bence bencillik su an.Valla hiç kusura bakma yani,mutsuz bir evliliğe sırf çocuk sahibi olayım diye çocuk doğurduysan,kimse sana acımak zorunda değil...sizinki tamamen bencillik...çocuklarım olsun da nasıl bir aileleri olursa olsun
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?