mutsuz olmak geçerli bir sebep değilmi?

Belki depresyondasin yani yediklerinden tat aliyor musun mesela? Ya da sabah kalkinca ne hissediyorsun? Depresyon baya sinsi birsey farketmeyebiliyorsun bazen..
uzun süreli bi ilişki sonrası depresyonamı girdim acaba farkında değilim yani sabahlarıda mutsuz ve yorgun uyanan biriyim zaten sanki bütün gece kendimi sıkarak uyumuşumda bütün vücudum ağrıyarak uyanıyorum
 
Bizde boyleydık en sonunda herseyı beraber yapalım dıye bı kural getirdim ona uyuyoruz ıkımızde, bazen dısarda turlamak bile iyi gelır maksat bırlıkte vakit gecirmek, siz bence esınızı karsınıza alıp konusun, bunlardan memnun olmadıgınızı ve degısıklık yapmak ıstedıgınızı soyleyın eger buna da karsı cıkacaksa ayrılmayı o vakit dusunursunuz derim
bunu bir ara denemeye çalıştım ama uzun sürmedi bir süre sonra eski rutine döndük tekrar denicem ve onunla konuşmalıyım
 
Öncelikle tabii ki 17 yaşındaki sizle 31 yaşındaki siz çok farklı iki insan, hepimiz için bu böyle. Bu yüzden erken yaşta evlilik fikri sağlıklı değil, insanların hayata bakış açıları, beklentileri çok değişiyor. Şöyle dönüp bakıyorum da, 17 yaşımda aşkından öldüğüm adamla evlenseydim, muhtemelen boşanmıştım.

Sorunuza gelecek olursak, sadece mutsuz olmanız bir evliliği bitirmeniz için yeterli. Artık heyecan duymuyorsanız, sevgi hissetmiyorsanız, paylaşacak ortak temalar bulamıyorsanız, diğer yarınız gibi hissetmiyorsanız; dahası boğuluyorsanız bence bitmiştir. Evlilik, bizim toplumumuzda çocuklar için “tahammül” edilecek bir oluşummuş gibi addediliyor, ben öyle düşünmüyorum. Ailesi boşanmış birçok yerli yabancı arkadaşım var, hepsi sağlıklı, mutlu bireyler, kendilerini eksik, yarım olarak tanımlamıyorlar. Sonuçta boşanınca annelik babalık vasfı düşmüyor, sadece karı koca olmuyorsunuz.
 
Ayni yasta olup ortak zevkleriniz olmayabilirdi yine..neye gore yasa bagladin mesela..

Sana ornek vereyim mesela simdi 40 li yaslarim asla 20 lere benzemiyir daha sukunet istiyorum evi seviyorum.. kafam kaldirmiyor bazi seyleri ve insanlara karsi toleransli degilim.. eskiden gezmek olsun farketmezdi yaz kis.. ama artik biraksan elimde kahve aksama kadar bir noktaya bakarim modundayim bazen😐😂 yani bu gibi farklar mi?
tamda böyle eşim aslında yaşı gereği normal olanı o yaşıyor ve bende yaşım gereği kendi doğamı yaşıyorum çakışıyoruz ve bu mutsuzluklar yaşatıyor bende bunlar yeterli nedenlermi boşanmak için bilmiyorum
 
uzun süreli bi ilişki sonrası depresyonamı girdim acaba farkında değilim yani sabahlarıda mutsuz ve yorgun uyanan biriyim zaten sanki bütün gece kendimi sıkarak uyumuşumda bütün vücudum ağrıyarak uyanıyorum
Ben bi ara girmisin depresyona farkina varmadim bile.. psikologum soyledi.. ama benim vaktim yok depresyona girmeye demistim😐😂 aynen uykular haramdi yediklerimde tat yoktu ve kilo
Kaybetmistim, zevk
Alamiyordum hic birseyden.. bu yuzden zamanlica uzmana gitmek iyi gelebilir.

Birde bence uzun sureli iliskilerde aliskanlik olusuyor, heyecan eksiliyor.. eger hayat arkadasin sana buyuk yanlislar yapmadiysa iliski toparlanabilir boyutta oluyor.. ama affedilmeyecek seyler yaptiysa eskisi gibi asla olamiyorsun..
Daha once dedigim
Gibi bir uzmana git birde bir sure ayri yasayin bence… kendini dinlemis denemis olursun
 
bunu bir ara denemeye çalıştım ama uzun sürmedi bir süre sonra eski rutine döndük tekrar denicem ve onunla konuşmalıyım
Konusmakla düzelmezse mutlu olmadıgınız yerde durmanın anlamıda yok yasınızda genc daha ömür boyu cekmek zorunda kalmayın
 
Öncelikle tabii ki 17 yaşındaki sizle 31 yaşındaki siz çok farklı iki insan, hepimiz için bu böyle. Bu yüzden erken yaşta evlilik fikri sağlıklı değil, insanların hayata bakış açıları, beklentileri çok değişiyor. Şöyle dönüp bakıyorum da, 17 yaşımda aşkından öldüğüm adamla evlenseydim, muhtemelen boşanmıştım.

Sorunuza gelecek olursak, sadece mutsuz olmanız bir evliliği bitirmeniz için yeterli. Artık heyecan duymuyorsanız, sevgi hissetmiyorsanız, paylaşacak ortak temalar bulamıyorsanız, diğer yarınız gibi hissetmiyorsanız; dahası boğuluyorsanız bence bitmiştir. Evlilik, bizim toplumumuzda çocuklar için “tahammül” edilecek bir oluşummuş gibi addediliyor, ben öyle düşünmüyorum. Ailesi boşanmış birçok yerli yabancı arkadaşım var, hepsi sağlıklı, mutlu bireyler, kendilerini eksik, yarım olarak tanımlamıyorlar. Sonuçta boşanınca annelik babalık vasfı düşmüyor, sadece karı koca olmuyorsunuz.
gerçekten o çocuklar şuan mutlumu yani anne ve babanın ayrı olmuş olması çocukluklarında hiç hasar bırakmamışmı
 
Bir evliliğim var aramızda 13 yaş farkla beraber iyi kötü geçiniyoruz kendisi iyi birisi iyi bir baba iyi bir eş sorumluluk sahibi vicdan sahibi seven biri, şiddet yok kötü muamele yok ama ben mutsuzum yani nasıl desem 17 yaşında tanıştım 31 yaşındayım şuan bakış açım ve fikirlerim değişti dünya görüşüm değişti ve o bu görüşlerime isteklerime tamaaaamen karşı ve istemiyor asla ikimizde aslında zıt kutuplardaymışız her anlamda.
Sizce bir evliliği sürdürmek için yukarıda belirttiğim durumlar yeterlimi yani değişen düşünce yapımı sineye çekip evliliğimi sürdürmelimiyim?(çekemiyorum çünkü boğulacak gibiyim artık ) düzenimi bozmalımıyım? (oğlum var okulu var annemin evine dönebilirim ama kendi evimin konforunda olmayacak). Sizce bir evliliği bitirmek için sadece mutsuz olmak yeterli bir sebep olamazmı çokmu bencilce düşünüyorum? çokmu şımarıkça? rahatmı batıyor sana diyorsunuz? farklı görüşlere ihtiyacım var objektif ve gerçekçi olmanızı istiyorum.​
Eşlerimizle Her konuda aynı fikirde olamayız. Olmamalıyızda bence evliliği güzel yapan yanıda farklı düşüncelerin bir arada tutulmaya çalışılmasıdır ve evliliğin anlamını oluşturur. Basit bir örnek eşim salatayı zeytinyağlı sevmez ama ben çok severim ve onun bu tutumuna saygı gösterip salatasını istediği gibi hazırlarım ama kendimede zeytinyağlı hazırlarım bu durumda kimse kimseye uymaz herkes istediğine ulaşır. Ortayı bulmak önemli
 
Tek düze bir hayat sıkıcı oluyor insan mutsuz hissediyor.
Çift terapisini kabul etmez ise senin psikoloğa gitmenin iyi olabilir.
Ortak bir aktivite bulunabilir. Mesala okuduğun bir kitabın filmi var ise onu izlemeyi önerebilirsin.
En azından ileride çocuguna elimden geleni yaptım baban iyi biri ama biz birbirimize uygun değildik çok mutsuzdum ya kavga gürültü huzursuz bir olacaktı ya boşanacaktık. Biz saygımızı yitirmeden boşanmayı seçtik demek için çabalaman lazım.
Hem çocugun büyür çalışma hayatına başlayınca baba evine dönmeden çocuğun ile bir hayat kurabilirsin.
 
Mutsuzluğunuzun asıl sebebinin eşiniz olup olmadığını anlayamadım ben yazdıklarınızda.
Eşinizle artık farklı olduğunuzu düşünüyorsunuz ama sizin hayatınızda elle tutulur değişen ben gelişen bir şey yok.
Çocuğunuz çok küçük değil, çalışmak yani da kendinizi iyi hissedeceğiniz farklı şeyler yapabilirsiniz.
Kendinizle ilgili daha sağlam adımlar atmak varken, ilk değişikliği evliliği sonlandırma olarak yapmak istemeniz doğru gelmedi. Aile evine döneceksiniz ama orada da sıkıntı varmış. Çocuğunuz da varken her şeyi düşünmeniz lazım.
Sonuç olarak yine boşanabilirsiniz ama hazır olduğunuz bir şey değil şuan bence.
 
Mutlulukta huzurda emek istiyor.
Anlattıklarınızdan sanki mutsuzluk sizin kendi içinizdeymiş gibi geldi bana.
Hiçbirşey yapmadan , çabalamadan ne sevgi , ne huzur, ne evlilik oluyor.
Huzursuz bir ailede büyümüşsünüz, belki bununla ilgili sıkıntı yaşıyor olabilirsiniz içinizde, önce kendinizi iyileştirmeniz gerekiyor.
Eşinizle olan ilişkinizse sıkıntı, o bahsettiğiniz şeyler çoğu evlilikte yok, çoğu hayal, bir kitabı oturup konuşamayabilirsiniz, çoğu zevkiniz uymayabilir bunlar çok normal. Sanırım sıkıntı normali kabul etmeyip, hep fazlasını istemek. Benim de eşimle bir çok zevkimiz uymaz, o film izler, ben kitap okurum vs.
Eş olarak arayı sıcak tutmak devamlı çaba istiyor, gün içinde mesajlaşmak, telefonlaşmak, akşam 5 dakika da olsa sarılarak oturmak gibi. Yoksa evlilik ölüp bitilecek bir durum değil, sıkışmış gibi hissetmek normal çoğu kez.
 
Bence yeterli değil. Hele ki huzuru yerinde sağlıklı bi ortamda büyüyen mutlu bi çocuk varsa bence bu ona haksızlık. Mutluluk evlilikte aranmamalı huzur varsa mutluluk farklı etkinliklerle faaliyetlerle tamamlanabilir. Başkasıyla ilişkiniz olsa onunla da sonsuza kadar mutlu olamayacaksınız nihayetinde o mutluluk anlık ama huzur baki. Sizi kısıtlamıyor veya engel olmuyor gibi anladım yazım tarzınızdan. Belki de monoton ve sürekli yan yanasınız bu da etken olabilir. Dolayısıyla kendinize farklı uğraşlar bulup özlemeye fırsat vermeniz gerekli sanki.

İnanılmaz bir bakış açısı. :KK57:
 
Yani bu soylenilenlere gore cocuk yapan hic bir kadin bosanmayacak cunku babasiz buyutmemek gerek?🙄😐 peki kadinin ruh sagligi? Yani bizim toplumda var ya dusunce cocuklar kendini kurtarsin oyle bosan.. cocuklar buyur ee el icine cikacaksin ayip.. sonra torun torba sahibisin bosanma olmaz yasindan basindan utan.. ee bu kadin ne zaman hayatini yasayacak.. hatali bir evlilik yapti diye omru boyu cekmeli mi yani🙄 ha cocuklar evet haklisiniz ama….geri yollayacak degilsiniz cocuklari.. yarinin ne getirecegi belli degil..bugun mutlu bir evliligmiz olmasi yarinda oyle olacagi anlamina gelmez..bence her durumda ne olursa olsun evli ya da bekar mutlu olmaya calismak ve cocuklarimiza her sartta bunu ogretmemiz gerek.

Konudaki yorumlarda "boşanma" ( boşanmamalısın ) tavsiyelerinde öne çıkan noktalar : "çalışmıyorsun, adam evine bakıyor , ee çocuğun da var ,anne-baba evine gitsen daha mı rahat edeceksin vb"

Anne babanın ve çocuğun, insan olarak mutluluğunu çok önemsediklerini sanmıyorum.

Adama resmen maaş kartı muamelesi yapılıyor , hayret.

Adam işsiz kalırsa, eve para getiremezse, bir nedenden çalışamazsa : o zaman boşanmasını tavsiye edecekler mi , merak ediyorum.

Ya da hayat müşterek, bugüne kadar bu adam evini geçindirdi , şimdi sıra sizde ; eşiniz çocukla ilgilensin , siz de eve para getirin diyecekler mi ?
 
boşanma sonrası yaşanıcak şeyleride etraflıca düşünmeliyim. mutsuzluğumun somut bir nedeni olmadığı için mutlu olacakmıyım boşanınca onunda somut bir nedenini bulamıyorum. sadece sanki özgürlüğümü geri almalıyım gibi geliyor evliliği sorumlukları ağır geliyor bi erkeğin üzerimdeki sorumluluğu ağır gelmeye başladı

teşekkür ederim.

evet çok küçük yaşta tanıştığım için kolay manüpile olmuş olabiliriim onun düşüncelerini kendiminkiler gibi benimseyip yaşamış olabilirim doğru. şimdi şimdi gözümdeki perde kalkmışta sanki kendi görüşlerimin düşüncelerimin farkına varmaya başladım çerçevenin dışından bakınca nekadarda farklıymışız aslında diyorum

teşekkür ederim sağolun

benim için cinsellik olmasada olur şahsen sırf görev olsun diye de onunla birlikte olmuyorum yani çokta çekici gelmiyor bana artık (ki yaşına göre fit bi adam) istemediğim zaman üstelemez tamam der kendimi çok nankör gibi hissediyorum dışardan bakıldığında bukadar dörtdörtlük olabilicek bi adamın neyinden mutsuzsuz diycek insanlar var allahım bana bi çıkış yolu göstersin

.. benim için cinsellik olmasada olur şahsen sırf görev olsun diye de onunla birlikte olmuyorum yani çokta çekici gelmiyor bana artık (ki yaşına göre fit bi adam) istemediğim zaman üstelemez tamam der kendimi çok nankör gibi hissediyorum dışardan bakıldığında bukadar dörtdörtlük olabilicek bi adamın neyinden mutsuzsuz diycek insanlar var allahım bana bi çıkış yolu göstersin

Aynılarını bir kadına eşi söyleseydi de, sakın boşanma denir miydi acaba. 😒
 
17 yaşında evlenip hemen çocuk yapmadım gayet bilinçli hareket edip 5 yıl sevgili olup evlendikten 3 yıl sonra çocuk yaptım. 14 yıl sonra şıp diye şimdi anlamadıım elbette zamanla gelişen bir süreç oldu bu şimdi artık dolup taşmak üzere olduğum ve farklı düşüncelere ihtiyacım olduğu için yazıyorum buraya. Yaşadığım durum 'sana rahat batmış ' durumumu yoksa gayet normalmi bunu artık mukayese edemiyorum beynim durdu

monotonluk olabilir ama 40 küsür yaşındaki adamı artık değiştirip bu monotonluğu gidermem için onunda kendini değiştirmesi gerekir bunu yapabiliceğini hiç sanmıyorum. 5 yaşında bir çocuğum olmasaydı bende alır çantamı çıkardım ama yapamıyorum defalarsa çocuğun yararını düşünmek zorundayım. siz ne güzel farklılıklarınızlla mutlu olmayı başarmışsınız belki bizde başarabiliriz 14 yılda olmayan şey artık olurmu dersiniz.
Eşinizle tanıştığınızda siz toy tecrübesiz biriymişsiniz, eşiniz ise 30 yaşında yaşı oturmuş olgun bir adam.
Bazen genç tecrübesiz yaşta evlenmek isteyen kadınlara yazıyoruz, henüz çok erken hemen evlenmeyin diye zira insan 25 yaşına kadar ne istediğini tam da bilmiyor aslında çünkü kendini tanımıyor, ne zaman ki kendinizi tanımaya başlıyor ve kimliğinizi buluyorsunuz o zaman hayattan, evlilikten, eşten beklentileriniz kafanızda oturuyor.

Bence sizin şu anda yaşadığınız tam da bu, bir insan evliliğinde mutsuzsa boşanabilir, boşanmak için illa aldatma, şiddet, kumar, kötü alışkanlıklar olması gerekmiyor, mutsuzluk da boşanmak için geçerli bir sebeptir bence.

Bana kalırsa sağlıklı bir karar alabilmek için uzman yardımı alın, eşiniz çift terapisini kabul eder mi bilmiyorum ama o gelmese dahi siz terapi alın, ne istiyorsunuz, evliliğinizden beklentiniz nedir, içinde bulunduğunuz mutsuzluk direkt evliliğiniz eşinizle mi ilgili yoksa yılların yorulmuşluğunun bir sonucu mu?

Evliliğiniz ve kendinizle ilgili her şeyi uzman yardımıyla masaya yatırın, zaten beynim durdu diyorsunuz şu an aklınız bu kadar karışıkken sağlıklı bir karar almanız mümkün değil, terapiye başlayın gerisi çorap söküğü gibi gelir😌
 
şuan çalışmıyorum çocuğum küçük olduğu için eğitim hayatına açıktan devam ediyorum üniversitedeyim bittikten sonra okuduğum bölüm üzerine çalışmayı düşünüyorum bunları hayata geçirmek belkide bana mutluluk getirir

mesela ben kitap okumayı çok severim koca bi kitaplığım var istiyorumki okuduğum kitap üzerine konuşalım onla ama kendisi o kafada değil benim için mutluluk o kitabın üzerine konuştuğumuz o dakikalar ama tabi bu sadece bir örnek bu örneği genellemeyelim.

sanırım mutsuzluğumun nedeni yaş farkının getirdiği farklılıklar gibi gelmeye başladı burda konuşulunlardan sonra

tamda böyle eşim aslında yaşı gereği normal olanı o yaşıyor ve bende yaşım gereği kendi doğamı yaşıyorum çakışıyoruz ve bu mutsuzluklar yaşatıyor bende bunlar yeterli nedenlermi boşanmak için bilmiyorum
bana bu yaş farkıymış gibi gelmedi
benim anladığım
eşiniz "düz adam" kitap okumaz, incelikleri olan bir insan değil ama dürüsttür, sadıktır, ailesine bağlıdır.
e ama siz onunla zaten "sağlam kapı" olduğu için evlenmişsiniz?
babanız sorumsuzmuş, aradığınız baba figürünü eşinizde bulmuşunuz -öyle duruyor yani

yani yüksek ihtmalle eşiniz 30 yaşındayken de böyledi?

sadece size bu 17 20 yaşındayken yetiyordu
sonra evlendiniz sonra çocuk, bebek büyütme telaşına girdiniz, bu arada aaaa büyüdünüz.
siz şimdi çocuğuda büyütmüşsünüz (görece yani)
e çalışmıyorsunuz da

kitap oku, kendini dinle, adamla bu kişisel gelişimizizi paylaşmak isteiyorsunuz ama adam pilav güzel olmuş mu onun derdinde. valla öyle duruyor yani.

evlen boşan demek benim haddime dğeil kimseye de
bence boşanınca babanızın evinize dönecekseniz boşanmayın derim
çünkü siz o evden 22 yaşında evlenmiş çıkmış kız değilsiniz
babanızdan zaten çok hoşlanmıyorsunuz
olmaz yani kendi eviniz kendi düzeniniz olsa, o zaman başka.
 
Kocam benimle aynı kitabı okumuyor diye çocuğa boşanma travması yaşatmak mantıklı mı?
Kusura bakmayın ben farklı düşünüyorum galiba.
Evlilik bir süre sonra çok eğlenceli bişey değil zaten. Ben mesela 11 senedir evliyim aşık olarak evlendim. Şu an çok monoton bir hayatım var. Çünkü şartlar bunu gerektiriyor. Odağımız çocuğun mutluluğu.
 
Yazdığınız sebepler evet boşanmak için yeterli. Fakat önceliklerinizi iyi düşünün derim. Çocuğunuzun düzeni mi kendiniz mi düzeniniz mi en çok hangisinin bozulması sizi mutsuz ediyor/edecek? Maddi durum elveriyorsa çift ve evlilik terapileri ise yarayabilir en azından bu denenebilir.
 
Elinizi kalbinize koyun. İç sesiniz daima haklıdır. Kalbinizden ne yapmak geçiyor?

Bir mesleğiniz geliriniz birikiminiz var mı?

Boşandıktan sonra sizi yargılayacak yadırgayacak bir çevre var mı?

Bakın ben de boşanıyorum davamı açtım.
1 aydır eşim eve gelmiyor babamlayım
Evet babamla bazı pürüzler yaşasam da fark ettim ki eşim ve ailesi olmadan çok mutluymuşum

Çocuğum yok..size ahkam kesmek istemem lakin çocuğunuz için asıl boşanmalısınız diyorum.

Mutsuz ve tartışmaların sürtüşmelerin olduğu ortamda bir çocuk ne kadar sağlıklı olabilir büyüyebilir ?

Eşimle aramda 14 yaş fark vardı. Ben 33 o 47 ve ben yaşını asla göstermeyen minyon biriyim dışarıdan herkes restoranlarda tatil köylerinde v.s bizi baba kız zannetti ailem sülalem bile yaşlı adamla evlendin diye çemkirdi durdu

Madem ki genç kadınla evleniyorlar bizim gönlümüzü hoş tutmaları bizim jenerasyonumuza inmeleri gerekirdi


Psikiyatristim demişti ki her 10 yılda bir kuşak değişiyor.. 10 yaş ve üzeri ciddi ciddi problem yaratıyor

Tarım toplumuyken problem yoktu artık sanayi toplumuyuz

Neyse..siz eğer bu adam hayatınızda olmadığında mutlu olacaksanız
tartışmalarınız dayanılamayacak düzeydeyse
hayat görüş farklılıklarınız tolere edilemeyecekse ayrılın derim

Ve bu adam sizi sevmiyor tıpkı benim eski eşim gibi

Seven erkek merhametli davranır anlamaya empati yapmaya calışırdı

Bu dünyadan hicbirimiz sağ çıkamayacağız
Hayat çok kısa
Ömür törpüsü insanları atın çöpe gitsin
 
Aldatma her yaşta olabilir evet. Hayat görüşü nün aynı olup olmadığı çok da değişken olmamalı. Biriyle hayat görüşün ya uyuyodur ya uymuyodur. Bunun genellemesi nerde :)
Zamanla idare edilen şeyler vardır.
Zaman geçtikçe batmaya başlayabilir.
İnsan bir kaç kelime ile ozetlenecek varlık değil ki.
 
Back
X