Çok güzel yazmışsınıziz ben de bunları demek istedim. mutsuzum diye evlenip parasız, pulsuz aile evine dönmek daha çok mutsuzluk getirir. Eşiyle yapamadıklarını anneyle mi yapacak? Parası olsa, kendi evini kursa, oğluyla istediğini yapar ama malesef.
Canım çok sorunlu evliliklerde bile boşanan kadınlar eger ki işi rahat degilse yine sosyalleşme konusunda kendini maalesef geliştirip değiştiremiyor.
Sürece adapte olmak çok zor.
Özel kurumlarda görev alan kişilerin işe giriş çıkış saatleri belli.
Kendi başına yaşayan çocuksuz bireylerin sosyalleşmesi ile çocuklu bireylerin sosyalleşirken alacakları haz bile çok farklı.
Kimisi istedigi filmi seyrederken çocugu olan çocugunun haz alacagı filimlere yöneliyor.
Parasız pulsuz olmak bir yana parayı da kazanırken sarfettigin efor ne kadar fazlaysa konfor alanın da o kadar eksiye düşüyor.
Az maaşla çok çalışıp bir de aldıgın parayla istedigin konforu da yakalamıyorsun.
Her şey ateş pahası.
Attıgın taş kuşu ürkütmüyorken, utopik hayalleri kuramıyorum ben.
Her şey bir yana işten eve dönünce, Yoruluyor ve dinlenmek istiyor insan.
Akşama kadar bedenen ya da beynen gösterdigin çabayı akşam eve gelince oh be mesaim bitti ayaklarımı uzatıp bir film keyfi yapayım diyerek ödüllendiremiyorsun.
Her an annneeeeeee diyen bir insan/insanlar oluyor evin içinde.
Evde de mesai bitmiyor yani.
Ciddi problemlerin oldugu evlilikten çıkan insanlar için yukarıda saydıgım durumlar bile veli nimet.
Çünkü ölümü görüp sıtmaya razı olma durumu bu.
Mecburi sebeblerden dolayı, içinde oldukları bu dar boğaz durum çok kötü giden evliliğin verdiği o kamburdan daha katlanılır hale gelebiliyor, gelir de zaten.
O sebeble önerim gerçekten çoook büyük sorunlar olmadıkça var olan evliliğin kurtarılması yönünde.