Merhabalar,
Bu aralar yoğunum biraz. İşlerimin yoğunluğu geç saatlerde eve gitmeme ve hafta sonları çalışmama sebep oldu son 1-2 aydır. Buna istinaden de eşimle çok görüşemez olduk. Bu 2 aylık sürecin öncesinde de bir ayrılık yaşadık 5 ay gibi. Tekrar bir araya gelmemizin en büyük sebebi 2 yaşındaki oğlum sonra kendi cesaretsizliğim. Korktum yalnızlıktan oğlumu tek başıma sağlıklı bir birey olarak büyütememekten ama... Böyle daha iyi olur diye düşünürken bu zamanda eşimden ne kadar soğuduğumu artık eskisi gibi olamayacağımızı çok net anladım. Hata yapmak istemiyorum çünkü bir kez daha ayrılıp barışmam ailem tarafından da onaylanmayacak bir durum maalesef. Diğer yandan oğlumu düşünüyorum acaba olur mu diye babasına düşkün bir çocuk değil ama eksikliğini yaşıyor elbette. Eşim ayrılmaya sıcak bakmıyor ve böyle bir durum olduğunda oğlum için mücadele edeceğini söylüyor ki bu beni çok korkutuyor çünkü olur da oğlum benimle kalamazsa yaşayamam.
Aşılmayacak sorunlarımızda yok belki ama öyle çok birikti ki bunlar tahammülsüz oldum. Ne yapmalı bu durumda katlanılabilir mi, Çok mu bunaldım da bunları düşünüyorum anlayamıyorum. Eve gittiğimde o heyecanı yaşayamamak beni çok mutsuz ediyor artık. Sarılmak konuşmak dahi gelmiyor içimden.
Bu aralar yoğunum biraz. İşlerimin yoğunluğu geç saatlerde eve gitmeme ve hafta sonları çalışmama sebep oldu son 1-2 aydır. Buna istinaden de eşimle çok görüşemez olduk. Bu 2 aylık sürecin öncesinde de bir ayrılık yaşadık 5 ay gibi. Tekrar bir araya gelmemizin en büyük sebebi 2 yaşındaki oğlum sonra kendi cesaretsizliğim. Korktum yalnızlıktan oğlumu tek başıma sağlıklı bir birey olarak büyütememekten ama... Böyle daha iyi olur diye düşünürken bu zamanda eşimden ne kadar soğuduğumu artık eskisi gibi olamayacağımızı çok net anladım. Hata yapmak istemiyorum çünkü bir kez daha ayrılıp barışmam ailem tarafından da onaylanmayacak bir durum maalesef. Diğer yandan oğlumu düşünüyorum acaba olur mu diye babasına düşkün bir çocuk değil ama eksikliğini yaşıyor elbette. Eşim ayrılmaya sıcak bakmıyor ve böyle bir durum olduğunda oğlum için mücadele edeceğini söylüyor ki bu beni çok korkutuyor çünkü olur da oğlum benimle kalamazsa yaşayamam.
Aşılmayacak sorunlarımızda yok belki ama öyle çok birikti ki bunlar tahammülsüz oldum. Ne yapmalı bu durumda katlanılabilir mi, Çok mu bunaldım da bunları düşünüyorum anlayamıyorum. Eve gittiğimde o heyecanı yaşayamamak beni çok mutsuz ediyor artık. Sarılmak konuşmak dahi gelmiyor içimden.