Bu yazım aslında bir derdim var değil. bin derdim olduğundan sadece iç dökmek için.
Hayatımda her şey olumsuz ve ters gidiyor. elimi neye attıysam resmen kurudu. 30 yaşıma geldim ve hala bir baltaya sap olmuş değilim. idealist biri olarak ( ya da eskiden öyleyken) istediğim iş için boşu boşuna 6 sene uğraştım. sonuç bir takım fetöcüler tarafından onlardan olmadığım ileri sürülerek alınmamam ve bana kötü referans olmaları oldu. yaptığım tüm işler okuduğum okul harcadığım paralar hepsi boşu boşuna oldu. şuan üstümde 60 bine yakın borç var. iyi kötü bir iş buldum kendime ama seviyeme göre kel alaka bir iş ve düşük maaşla çalışıyorum. hayatta resmen bocalar oldum. bir yandan borcu ödemeye çalışıyorum bir yandan da aileme yardım etmeye çalışıyorum. onalrın da maddi durumları iyi değil. borçlarım ve berbat hayatım yüzünden evlenemiyorum. evlenecek param yok evlensem bile bocum ne olacak gelmişim 30 yaşına. git gide depresif olmaya başladım. artık sürekli olumsuzum. bir ara ciddi anlamda intiharı düşünmeyi başladım. bu hallerimden dolayı çevremi de kaybettim çünkü yalnız ve mutsuz olmayı tercih ettim.
bi ara hayatımı biraz değiştireyim dedim. erkek arkadaşım oldu moral olarak daha iyiydim. ama herşey yolunda giderken aniden bozulduk onunla da. ama ciddi anlamda aniden. gece seni çok seviyorum diyen adam ertesi gün sanırım gecel olarak bunaldım dedi ve yazmadı bana. peki dedim kaldık öyle. benden bunalmış çok kırıldım içerledim. 5 gündür ikimizden de ses seda çıkmıyor. kısacası bu da elime yüzüme bulaştı. gerçi borçlarımı bilseydi muhtemeln koşarak kaçardı benden ama ne bileyim hayatımda farklı bir renk gibiydi. şimdi tekrar karanlıktayım. gerçekten çok mutsuzum. kendimle ilgili hiç ışık göremiyorum.
daha önce hiç kullanmadım ama acaba antidepresan mı kullansam? bir faydası olur mu? yoksa hayatım hep böyle ilerleyeceğinden zorla da olsa alışırmıyım?
Hayatımda her şey olumsuz ve ters gidiyor. elimi neye attıysam resmen kurudu. 30 yaşıma geldim ve hala bir baltaya sap olmuş değilim. idealist biri olarak ( ya da eskiden öyleyken) istediğim iş için boşu boşuna 6 sene uğraştım. sonuç bir takım fetöcüler tarafından onlardan olmadığım ileri sürülerek alınmamam ve bana kötü referans olmaları oldu. yaptığım tüm işler okuduğum okul harcadığım paralar hepsi boşu boşuna oldu. şuan üstümde 60 bine yakın borç var. iyi kötü bir iş buldum kendime ama seviyeme göre kel alaka bir iş ve düşük maaşla çalışıyorum. hayatta resmen bocalar oldum. bir yandan borcu ödemeye çalışıyorum bir yandan da aileme yardım etmeye çalışıyorum. onalrın da maddi durumları iyi değil. borçlarım ve berbat hayatım yüzünden evlenemiyorum. evlenecek param yok evlensem bile bocum ne olacak gelmişim 30 yaşına. git gide depresif olmaya başladım. artık sürekli olumsuzum. bir ara ciddi anlamda intiharı düşünmeyi başladım. bu hallerimden dolayı çevremi de kaybettim çünkü yalnız ve mutsuz olmayı tercih ettim.
bi ara hayatımı biraz değiştireyim dedim. erkek arkadaşım oldu moral olarak daha iyiydim. ama herşey yolunda giderken aniden bozulduk onunla da. ama ciddi anlamda aniden. gece seni çok seviyorum diyen adam ertesi gün sanırım gecel olarak bunaldım dedi ve yazmadı bana. peki dedim kaldık öyle. benden bunalmış çok kırıldım içerledim. 5 gündür ikimizden de ses seda çıkmıyor. kısacası bu da elime yüzüme bulaştı. gerçi borçlarımı bilseydi muhtemeln koşarak kaçardı benden ama ne bileyim hayatımda farklı bir renk gibiydi. şimdi tekrar karanlıktayım. gerçekten çok mutsuzum. kendimle ilgili hiç ışık göremiyorum.
daha önce hiç kullanmadım ama acaba antidepresan mı kullansam? bir faydası olur mu? yoksa hayatım hep böyle ilerleyeceğinden zorla da olsa alışırmıyım?