Başkalarının mutsuzluğundan mutlu oluyorum bilmiyorum sizede böyle oluyorum.Bugun ilk kez bunu fark ettim.Calistigim yerde bir sorun çıktı bir arkadaşla ilgiliydi ben hemen sevindim sonra hemen ayni konuda benimde hatam çıktı düşündüm ben onun hatasına mutlu olduğum icin mi oldu.Tabi ben daha çok suçlandım.Sonra diğer arkadaşlarında hataları çıktı ve ben onların hatlarını didiklemeye basladım.Ve birden susmak istemedim benim hatam varsa omlarında var görsünler istedim içim birden nefret doldu sonra tekrar dusundum ben en başlarda böyle değildim git gide bencilleşmeye değişmeye başladım.Eskiden herseyden zevk alırdım yediğim yemekten okuduğum kitaptan herseyden ama şimdi insanlar uğraşmak hiç bir sey yapmak istemiyorum ara sıra gelgit yasıyorum of cok sıkıntılıyım mutsuzum başladığım ısı hep yarim bırakıyorum bir görev alıyorum onu beş defa kontrol ediyorum eve geliyorum bütün gün onu düşünüyorum benim icin iste olan orda kalmıyor o günü de kendime zehir ediyorum of cok sıkılıyorum bir psikoloğa gittim beni biraz dinledi ardından ilaç tedavisi dedi ben kullanmadım istemedim.Buraya içim daraldı dayanamadım yazdım artık çünkü konuşacak kimsem yok.Cevremde hata yapan insaları görüyorum ve ben bilakis şahit oldum bu duruma kız hiç bir sey yaşanmamış gibi kaldığı yerden devam etti tartıştığı kişiyle konuştu ama ben öylesiyim ben onu unutmam ve hata yaptıysam sanki dünyanın en kötü insanıymış gibi yerin dibine girerim bende biraz değişmek istiyorum artık biraz olsun değişmek
Edit:Herkes başkalarının mutsuzluğu diyerek üstüme gelmiş düzeltmek istiyorum bu dedigim sadece bir kaç kişi daha önce onlardan cok cektim
Edit:Herkes başkalarının mutsuzluğu diyerek üstüme gelmiş düzeltmek istiyorum bu dedigim sadece bir kaç kişi daha önce onlardan cok cektim
Son düzenleme:
