- 22 Kasım 2014
- 2.135
- 3.207
- 158
- Konu Sahibi Umuthepvar_
- #61
Eski eşim avukatlık yapıyor. 8 yaşındaki iki çocuğumuza toplam 2000 ödüyor 2.5 yıldır.Ben ona en düşük ihtimali soyledim denemek için hani ne tepki verecegini merak ettim yoksa bakarsanız 2000 bile yetmiyor ki. Her isteyen değil ama belli sebepler sunanlarin şansı oluyormus
Zam yapmıyor.
(5 yıl olduk boşanalı)
Sende calışıyorsun, artırım yapınca sen mi yiyeceksin diyor. Zaten bakamıyorsun, ver bana ömür boyu bakayım tek kuruş da istemem diyor.
Çocukları alıp uzun tatillerde annesine atıyor. Kendi evinde max 3 gün tutabiliyor çocuklarımı, yeni karısıyla beraber olunca.
Ben 100 bin kazanıyor olsam 50 bini nafaka mı vercem diyor.
Mercedes jeep i var, residansce havuzlu sitede kalıyor. İştirak nafakası için 2 çocuğa 2.5 yıldır Ödediği 2bin ama !
4 yıl boyunca hava atmalarını dinledim çocuklardan, gördüm de, kendi de diyordu hep.( şirket açtım masrafım çok/tırlarım var/300bin bekliyorum bi yerden.. cart curt)
Babalık namına hiç birşey yapmıyor oyuncak almak dışında.
Çocukları tatillerde aldığı günü hesaplayıp son 2 yıldır da nafakadan düşüyor.
Çok kavga ettik ve paragöz oldum.
Evlenip çocuk yapıp erkekleri dolandırdığımı, çocuk yapmayla kendimi garantiye aldığımı söyledi.
Nafakayı kesme deyince de ee Kocan baksın ozmn diyor bana da, madem evlendin aile oldunuz diyor…benden ne parası istiyorsun diyor.
Yoksulluk değil iştirak nafakasını artır diyorum/kesme , yetmiyor, dalga mı geçiyorsun sen benimle diyorum. Evimdeki bakıcı zaten 4 bin / kim duracak başlarında bu çocukların ben tam güm çalışıyorum dedim ..
O senin sorunun benim değil dedi !
Bende ağzıma geleni saydım, başka sebepten davalık olduk şimdi..
Edepsiz, çirkef insana ne desen anlatamazsın.
Kötü, paragöz, dolandırıcı benim ! Çok ağırıma gitti. Ama beni en iyi o tanır. Beni sinirlendirip kendimi ıspatlayacağımı / tenezzül etmeyeceğimi çok iyi bilir.
Denecek çok şey var da, bıktım usandım yoruldum.. hep geriye sarıyorum filmi. Unutkanlığım başladı, kafam gürültüye katlanamıyor, enerjim tükendi, yoruldum, bıkmışlık var üzerimde. Hayattan tat alamıyorum. Allaha havale ettim. Ailem de bu serseriyi hayatımıza sen kattın diyor. Onlara da birşey anlatmak istemiyorum, onlara da mahcubum.
Derdimle onları da boğmak istemiyorum.
Gerçekten allah kimi kulunu şükür diye, kimini de imtihan diye gönderirmiş.
Benm de sınavım bu galiba. Allah karı-koca bildiği gibi yapsın onları. İsimlerini bile görmek istemiyorum telefonumda.. bıktım, tükendim artık. İllallah ettim. İsimlerini,seslerini duymak görmek, telefonla çocukları konuşturmak için bile rahatsız edilmek istemiyorum. Ta öylesine bıktım
Çözüm bulursan bana da söyle :)
Anlaşmalı, medeni bir şekilde boşanmıştık biz oysa…