- 16 Mayıs 2009
- 1.755
- 30
- 363
- Konu Sahibi siyahbeyaz2012
-
- #21
Kızlar bir karar aşamasında fikirlerinize ihtiyacım var:
Ben yeni boşandım ve 2,5 yaşında bir kızım var.
Yaklaşık 5 aydır değişik işlere girip çıkıyorum ve tutunamıyorum.Boşandığım kızımın babası şehirdışına atandı ve gitti..Kızımın bana çok fazla ihtiyacı olduğunu düşünüyorum ve işe gittiğim zaman aklımdan çıkmıyor..Hatta benim ona daha çok ihtiyacım var diyebilirim..Yani psikolojik olarak şu aralar hiçbirşeye ait olamıyorum..
Babaevinde kalıyorum ve işsiz olup evde bulunduğum dönemlerde kızımın çok da iyi bakılmadığını fark ettim.Yani yemek yemiyor, atıştırmasına izin veriliyor, ağlayarak her istediğini yaptırıyor,sürekli bağırıyor (çünki babam evde devamlı anneme bağırıp küfrediyor) vs..
Bir arkadaşımla pedagog görüşmelerini konuşurken bana çocuğun kişilik gelişiminde ilk 6 yılın çok önemli olduğunu ve tüm kişiliğin bu dönemde şekillendiğini söyledi.Bunu zaten biliyorum, fakat bana öyle bir fikir verdi ki kafam çok karıştı ama aslında mantıklı da geldi.Benim nafakam var ve babaevinde de çok fazla harcamam olmuyor..Kreşe eylülde yazdırmayı düşünüyorum.Arkadaşım, pedagogun ona ''çalışan annelerin ergen çocuklarının sorunlarını yaşadıklarında keske o döneme dönebılseydım de evde ona bakabılseydım''dedıklerını anlattı ve benim kreşe kadar olan dönemi çocuğumun gelişimi için onun yanında geçirmemi önerdi.'' Kızın için 1 yılını feda et, ne olacak''dedi..
Sizin de fikirlerinize ihtiyacım var : Sizce bu yılı kızıma ayırıp onunla vakit geçirip çocuk gelişimine dair birşeyler yapsam ona faydam dokunur mu, yoksa işe mi girmeliyim?Ne yapmamı önerirsiniz bu konuda deneyimli annelerden yardım bekliyorum..
Dürüst olmak gerekirse ben kreşden pek yana degilim. Kendim 2,3 yıl kadar orda çalıştım. Cocuklar piskoljik olarak orda bırakılıp terkediliyor gibi hissediliyor gibi bir duyguya kapilirdim..Cevaplarınız ıcın teşekkurler; kısaca acıklayayım sorularınızı : yazın kres dusunuyordum, fakat psıkolog arkadasım kızımın 2,5 yılda 3 kez ev ve ortam degıstırmesınden dolayı bunun ona yuk olacagını devamlı bırseylere adapte olmaya calısmasının onu bocalatacagını söyledıgı ıcın veremedım bu sene...Çünki çocuk bu kadar kısa hayatında devamlı bırseylere alısmaya calıstı onu zorlamak ıstemedım..
İş konusunda da kendı işini yapamayan üniversite mezunlarındanım yanı kolay ıs bulmuyorum çok memnun olduugum 2 yıldır calıstıgım ısımı de esımle tekrar deneme surecındekı problemler esnasında kaybettim maalesef..Ben de iş bulup sosyalleşmeyı ıstıyorum,ama bu boşanma dönemı benı gerı ıtıyor ; yenı tanıdıgım ınsanlara bosandım dıyebılmeye hazır hıssetmıyorum kendımı psıkolojık acıdan da..KPSS de 2016da gırecegım kısmetse tekrar..
Bilmiyorum, anne yok, baba yok birden çocuk kendini terkedilmiş, artık sevilmiyor gibi hissediyor olabilir mi? Belki hırçınlığı bundan.Kızlar bir karar aşamasında fikirlerinize ihtiyacım var:
Ben yeni boşandım ve 2,5 yaşında bir kızım var.
Yaklaşık 5 aydır değişik işlere girip çıkıyorum ve tutunamıyorum.Boşandığım kızımın babası şehirdışına atandı ve gitti..Kızımın bana çok fazla ihtiyacı olduğunu düşünüyorum ve işe gittiğim zaman aklımdan çıkmıyor..Hatta benim ona daha çok ihtiyacım var diyebilirim..Yani psikolojik olarak şu aralar hiçbirşeye ait olamıyorum..
Babaevinde kalıyorum ve işsiz olup evde bulunduğum dönemlerde kızımın çok da iyi bakılmadığını fark ettim.Yani yemek yemiyor, atıştırmasına izin veriliyor, ağlayarak her istediğini yaptırıyor,sürekli bağırıyor (çünki babam evde devamlı anneme bağırıp küfrediyor) vs..
Bir arkadaşımla pedagog görüşmelerini konuşurken bana çocuğun kişilik gelişiminde ilk 6 yılın çok önemli olduğunu ve tüm kişiliğin bu dönemde şekillendiğini söyledi.Bunu zaten biliyorum, fakat bana öyle bir fikir verdi ki kafam çok karıştı ama aslında mantıklı da geldi.Benim nafakam var ve babaevinde de çok fazla harcamam olmuyor..Kreşe eylülde yazdırmayı düşünüyorum.Arkadaşım, pedagogun ona ''çalışan annelerin ergen çocuklarının sorunlarını yaşadıklarında keske o döneme dönebılseydım de evde ona bakabılseydım''dedıklerını anlattı ve benim kreşe kadar olan dönemi çocuğumun gelişimi için onun yanında geçirmemi önerdi.'' Kızın için 1 yılını feda et, ne olacak''dedi..
Sizin de fikirlerinize ihtiyacım var : Sizce bu yılı kızıma ayırıp onunla vakit geçirip çocuk gelişimine dair birşeyler yapsam ona faydam dokunur mu, yoksa işe mi girmeliyim?Ne yapmamı önerirsiniz bu konuda deneyimli annelerden yardım bekliyorum..
pedegog arkadaşınız çok haklı kızınızın size ihtiyacı var kreşe kadar onun yanında olun derim...sonrasında yine çalışırsınızKızlar bir karar aşamasında fikirlerinize ihtiyacım var:
Ben yeni boşandım ve 2,5 yaşında bir kızım var.
Yaklaşık 5 aydır değişik işlere girip çıkıyorum ve tutunamıyorum.Boşandığım kızımın babası şehirdışına atandı ve gitti..Kızımın bana çok fazla ihtiyacı olduğunu düşünüyorum ve işe gittiğim zaman aklımdan çıkmıyor..Hatta benim ona daha çok ihtiyacım var diyebilirim..Yani psikolojik olarak şu aralar hiçbirşeye ait olamıyorum..
Babaevinde kalıyorum ve işsiz olup evde bulunduğum dönemlerde kızımın çok da iyi bakılmadığını fark ettim.Yani yemek yemiyor, atıştırmasına izin veriliyor, ağlayarak her istediğini yaptırıyor,sürekli bağırıyor (çünki babam evde devamlı anneme bağırıp küfrediyor) vs..
Bir arkadaşımla pedagog görüşmelerini konuşurken bana çocuğun kişilik gelişiminde ilk 6 yılın çok önemli olduğunu ve tüm kişiliğin bu dönemde şekillendiğini söyledi.Bunu zaten biliyorum, fakat bana öyle bir fikir verdi ki kafam çok karıştı ama aslında mantıklı da geldi.Benim nafakam var ve babaevinde de çok fazla harcamam olmuyor..Kreşe eylülde yazdırmayı düşünüyorum.Arkadaşım, pedagogun ona ''çalışan annelerin ergen çocuklarının sorunlarını yaşadıklarında keske o döneme dönebılseydım de evde ona bakabılseydım''dedıklerını anlattı ve benim kreşe kadar olan dönemi çocuğumun gelişimi için onun yanında geçirmemi önerdi.'' Kızın için 1 yılını feda et, ne olacak''dedi..
Sizin de fikirlerinize ihtiyacım var : Sizce bu yılı kızıma ayırıp onunla vakit geçirip çocuk gelişimine dair birşeyler yapsam ona faydam dokunur mu, yoksa işe mi girmeliyim?Ne yapmamı önerirsiniz bu konuda deneyimli annelerden yardım bekliyorum..
slm canimbaşka fıkır yok mu kızlar yarısı ıse gıt yarısı cocugu sec dedı hala kafam karısık..
Evet gerçekten kendımı yenı ınsan ve ortama hazır hıssetmıyorum garıp bı dönem cok susan bırı oldum oysa hep konusan bırıydım cnm.Cok mantikli.eski konularinizi tamamen takip etmis biri olarak cocugunuzun ve sizin cok yiprandigini duunuyrm.bence yeni bir ortam siE de ii gelmeyecek.cunku surekli hayatinizda biseyler degisti.biraz sakinlik ve kizinizla ilgilenmek sizi mutlu edecektir
çocuğunuz ilerde eminim bu dönemini hatırlayacak ve iyiki anne çalıştında ananem baktı bana demeyecek. hatta o ortamı hatırladıkça çalışmış olmanızdan dolayı nefret edecek. ha kreş okul dönemi ayrı ozaman bilinçlenmeye başlar. eminim şu an onun herşeyi sizsiniz. sizin ona ne kadar ihtiyacınız olduğunu yazdıklarınızdan hissettim ki düşünün onun size ne kadar ihtiyacı var tahmin bile edemezsiniz.Kızlar bir karar aşamasında fikirlerinize ihtiyacım var:
Ben yeni boşandım ve 2,5 yaşında bir kızım var.
Yaklaşık 5 aydır değişik işlere girip çıkıyorum ve tutunamıyorum.Boşandığım kızımın babası şehirdışına atandı ve gitti..Kızımın bana çok fazla ihtiyacı olduğunu düşünüyorum ve işe gittiğim zaman aklımdan çıkmıyor..Hatta benim ona daha çok ihtiyacım var diyebilirim..Yani psikolojik olarak şu aralar hiçbirşeye ait olamıyorum..
Babaevinde kalıyorum ve işsiz olup evde bulunduğum dönemlerde kızımın çok da iyi bakılmadığını fark ettim.Yani yemek yemiyor, atıştırmasına izin veriliyor, ağlayarak her istediğini yaptırıyor,sürekli bağırıyor (çünki babam evde devamlı anneme bağırıp küfrediyor) vs..
Bir arkadaşımla pedagog görüşmelerini konuşurken bana çocuğun kişilik gelişiminde ilk 6 yılın çok önemli olduğunu ve tüm kişiliğin bu dönemde şekillendiğini söyledi.Bunu zaten biliyorum, fakat bana öyle bir fikir verdi ki kafam çok karıştı ama aslında mantıklı da geldi.Benim nafakam var ve babaevinde de çok fazla harcamam olmuyor..Kreşe eylülde yazdırmayı düşünüyorum.Arkadaşım, pedagogun ona ''çalışan annelerin ergen çocuklarının sorunlarını yaşadıklarında keske o döneme dönebılseydım de evde ona bakabılseydım''dedıklerını anlattı ve benim kreşe kadar olan dönemi çocuğumun gelişimi için onun yanında geçirmemi önerdi.'' Kızın için 1 yılını feda et, ne olacak''dedi..
Sizin de fikirlerinize ihtiyacım var : Sizce bu yılı kızıma ayırıp onunla vakit geçirip çocuk gelişimine dair birşeyler yapsam ona faydam dokunur mu, yoksa işe mi girmeliyim?Ne yapmamı önerirsiniz bu konuda deneyimli annelerden yardım bekliyorum..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?