• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Napmam Lazım?

siyahbeyaz2012

SiL BaŞTaN BaŞLaMaK GeReK BaZeN...
Kayıtlı Üye
27 Eylül 2012
2.647
842
198
Kızlar bir karar aşamasında fikirlerinize ihtiyacım var:
Ben yeni boşandım ve 2,5 yaşında bir kızım var.
Yaklaşık 5 aydır değişik işlere girip çıkıyorum ve tutunamıyorum.Boşandığım kızımın babası şehirdışına atandı ve gitti..Kızımın bana çok fazla ihtiyacı olduğunu düşünüyorum ve işe gittiğim zaman aklımdan çıkmıyor..Hatta benim ona daha çok ihtiyacım var diyebilirim..Yani psikolojik olarak şu aralar hiçbirşeye ait olamıyorum..
Babaevinde kalıyorum ve işsiz olup evde bulunduğum dönemlerde kızımın çok da iyi bakılmadığını fark ettim.Yani yemek yemiyor, atıştırmasına izin veriliyor, ağlayarak her istediğini yaptırıyor,sürekli bağırıyor (çünki babam evde devamlı anneme bağırıp küfrediyor) vs..
Bir arkadaşımla pedagog görüşmelerini konuşurken bana çocuğun kişilik gelişiminde ilk 6 yılın çok önemli olduğunu ve tüm kişiliğin bu dönemde şekillendiğini söyledi.Bunu zaten biliyorum, fakat bana öyle bir fikir verdi ki kafam çok karıştı ama aslında mantıklı da geldi.Benim nafakam var ve babaevinde de çok fazla harcamam olmuyor..Kreşe eylülde yazdırmayı düşünüyorum.Arkadaşım, pedagogun ona ''çalışan annelerin ergen çocuklarının sorunlarını yaşadıklarında keske o döneme dönebılseydım de evde ona bakabılseydım''dedıklerını anlattı ve benim kreşe kadar olan dönemi çocuğumun gelişimi için onun yanında geçirmemi önerdi.'' Kızın için 1 yılını feda et, ne olacak''dedi..
Sizin de fikirlerinize ihtiyacım var : Sizce bu yılı kızıma ayırıp onunla vakit geçirip çocuk gelişimine dair birşeyler yapsam ona faydam dokunur mu, yoksa işe mi girmeliyim?Ne yapmamı önerirsiniz bu konuda deneyimli annelerden yardım bekliyorum..
 
Ise gir cik yaptigina gore ozel sektordesin. Ozel sektor bosluk sevmez. Evde kaldikca korelir piyasadan uzaklasirsin cvndeki boslugu da anlatamazsin. Cok yorulmussun belli. Ama evladin icin yine tutun hayata ve guzel bir is bul. Ananesi dedesi cok da kotu bakacak degil. Biraz daha ozenmelerini istersin. Bence is aramayi birakma.
 
kesinlikle 1 yıl onunla vakit geçir, nasılsa nafakan var, iyi de kötü de olsa bir ailen var.. kızının baba eksikliğinden kaynaklanan duygusal eksikliğini ancak onunla daha fazla ilgilenerek giderebilirsin, çok zor ve hassas bir süreç, stresini korkularını kızına yansıtmadan güle oynaya 1 yıl geçirin.. bu ikinize de iyi gelecektir..

sevgiler..
 
Ben olsam kızımla vakit geçirirdim. Çünkü anladığım kadarıyla kızın babadan ayrı kalmaktan öte senden de ayrı kalıyor.Üstelik 2 yaş sendromu gibi bir dönemde. Madem nafaka alıyorsun ve onunla geçinebilirim diyorsun o halde kızınla zaman geçir derim.
 
Zaman acımasız akar gider...
Sonra ardına dönüp sende ah keşke dersin
Bir yıl ne ki... Ver o yılını o kuzuya
Montessori eğitimi ver evinde kizinla eğitici çalışmalar yap.
Arkadaşın haklı. ..
Hiç durma. Nafakan da var.
 
Evladiniz herşeyden kiymetli. Sizin ona,onun size ihtiyaci varken ise gitmeniz ikinizide ekstra yipratacaktir.
 
Kızlar bir karar aşamasında fikirlerinize ihtiyacım var:
Ben yeni boşandım ve 2,5 yaşında bir kızım var.
Yaklaşık 5 aydır değişik işlere girip çıkıyorum ve tutunamıyorum.Boşandığım kızımın babası şehirdışına atandı ve gitti..Kızımın bana çok fazla ihtiyacı olduğunu düşünüyorum ve işe gittiğim zaman aklımdan çıkmıyor..Hatta benim ona daha çok ihtiyacım var diyebilirim..Yani psikolojik olarak şu aralar hiçbirşeye ait olamıyorum..
Babaevinde kalıyorum ve işsiz olup evde bulunduğum dönemlerde kızımın çok da iyi bakılmadığını fark ettim.Yani yemek yemiyor, atıştırmasına izin veriliyor, ağlayarak her istediğini yaptırıyor,sürekli bağırıyor (çünki babam evde devamlı anneme bağırıp küfrediyor) vs..
Bir arkadaşımla pedagog görüşmelerini konuşurken bana çocuğun kişilik gelişiminde ilk 6 yılın çok önemli olduğunu ve tüm kişiliğin bu dönemde şekillendiğini söyledi.Bunu zaten biliyorum, fakat bana öyle bir fikir verdi ki kafam çok karıştı ama aslında mantıklı da geldi.Benim nafakam var ve babaevinde de çok fazla harcamam olmuyor..Kreşe eylülde yazdırmayı düşünüyorum.Arkadaşım, pedagogun ona ''çalışan annelerin ergen çocuklarının sorunlarını yaşadıklarında keske o döneme dönebılseydım de evde ona bakabılseydım''dedıklerını anlattı ve benim kreşe kadar olan dönemi çocuğumun gelişimi için onun yanında geçirmemi önerdi.'' Kızın için 1 yılını feda et, ne olacak''dedi..
Sizin de fikirlerinize ihtiyacım var : Sizce bu yılı kızıma ayırıp onunla vakit geçirip çocuk gelişimine dair birşeyler yapsam ona faydam dokunur mu, yoksa işe mi girmeliyim?Ne yapmamı önerirsiniz bu konuda deneyimli annelerden yardım bekliyorum..
Merhaba siyahbeyaz seni o eski uzuunn konundan beri hatırlıyorum tanıyorum, öncelikle Allah sana ve minik kızına güzel kapılar açsın inşallah, hayırlısı böyleymiş demek ki eminim bu en zor zamanlarındır, bu duruma alışıp düzenini kurduktan sonra psikolojin de düzelecektir Rabbim sabır güç kuvvet versin...

Bence de evde kızınla olmalısın, yanlız nafakan ne kadar bilmiyorum ama sıkıntı çekeceksen gerginliğini kuzuna yansıtmamaya dikkat et bir de özel sektör zor, bölümün ne bilmiyorum ama bu bir senede bi taraftan da kpssye hazırlanmayı düşünür müsün? Benimki ufak bi öneri umarım işine yarar, Allah gönlüne göre versin bundan sonra inşallah
 
Bence dedeside ananeside kuzuna iyi bakar
bence asıl cocuğun daha sonraki yaşlarda bir şeyler anlamaya başlayacak(3-4 yş) o yuzden sen biraz piskolejilmen kisacik bir tatil yap ve hemen kendine uygun bir iş bul. Böylece ailende sıkıntıya girmez ve sen kendini daha iyi hisede bilirsin. Aklında kızında kalmasın
 
Aileniz calismamanizi sorun etmeyecekse(maddi anlamda) ve 1 yil so ra yine rahat is bulabilirim diyorsan bu donemde kesinlikle mkizinin yaninda olmalisin.hem bu donemde ailende kizina nasil davrandigini , davranilmasi gerektigini ogrenmis olur(biraz tatsizlik ciksada) hemde seneye krese varebilirsin aklin da fazla kalmaz.
 
canim, ben ise girmenin, sana iyi gelecegini dusunuyorum. senin de psikolojin onemli , sen kendini mutlu hissedeceksin ki mutlulugun kizina yansisin.. sen kendini calisarak daha iyi hissedeceksen calis bence..
 
Ben anne değilim ama çocuk gelişimi mezunuyum, bence de kreş çok daha iyi olur çocuk için. Şuan kreşe çok rahat gönderebilirsin yaşı uygun zaten.
1 Yıl evde kalırsan daha çok psikolojin bozulmaz mı? Eski konularını biliyorum.
Kızını kreşe ver, sende çalış, kreş ortamı iyidir çocuklar için için rahat etsin.
 
Kızlar bir karar aşamasında fikirlerinize ihtiyacım var:
Ben yeni boşandım ve 2,5 yaşında bir kızım var.
Yaklaşık 5 aydır değişik işlere girip çıkıyorum ve tutunamıyorum.Boşandığım kızımın babası şehirdışına atandı ve gitti..Kızımın bana çok fazla ihtiyacı olduğunu düşünüyorum ve işe gittiğim zaman aklımdan çıkmıyor..Hatta benim ona daha çok ihtiyacım var diyebilirim..Yani psikolojik olarak şu aralar hiçbirşeye ait olamıyorum..
Babaevinde kalıyorum ve işsiz olup evde bulunduğum dönemlerde kızımın çok da iyi bakılmadığını fark ettim.Yani yemek yemiyor, atıştırmasına izin veriliyor, ağlayarak her istediğini yaptırıyor,sürekli bağırıyor (çünki babam evde devamlı anneme bağırıp küfrediyor) vs..
Bir arkadaşımla pedagog görüşmelerini konuşurken bana çocuğun kişilik gelişiminde ilk 6 yılın çok önemli olduğunu ve tüm kişiliğin bu dönemde şekillendiğini söyledi.Bunu zaten biliyorum, fakat bana öyle bir fikir verdi ki kafam çok karıştı ama aslında mantıklı da geldi.Benim nafakam var ve babaevinde de çok fazla harcamam olmuyor..Kreşe eylülde yazdırmayı düşünüyorum.Arkadaşım, pedagogun ona ''çalışan annelerin ergen çocuklarının sorunlarını yaşadıklarında keske o döneme dönebılseydım de evde ona bakabılseydım''dedıklerını anlattı ve benim kreşe kadar olan dönemi çocuğumun gelişimi için onun yanında geçirmemi önerdi.'' Kızın için 1 yılını feda et, ne olacak''dedi..
Sizin de fikirlerinize ihtiyacım var : Sizce bu yılı kızıma ayırıp onunla vakit geçirip çocuk gelişimine dair birşeyler yapsam ona faydam dokunur mu, yoksa işe mi girmeliyim?Ne yapmamı önerirsiniz bu konuda deneyimli annelerden yardım bekliyorum..

Problem sadece 1 yil olsa kal diyecegim.
Ama problem cocugun zaten kufur edilen huzursuz bir ortamda buyumesi.
Umarim sabit bir is bulup, kendinize ait bir eve cikabilirsiniz.
Bulundugunuz ortam sagliksiz.
Kiziniza iyi bir kres ya da okul da bulursaniz, ve hafta sonlari ve aksamlari guzelce ilgilenirseniz, insallah cok sorun yasamazsiniz.
Ama cocuk buyutmek her durumda zor zaten.
 
maddi olarak cok zorda kalmayacaksan, bence bebeginle ilgilen.. onceligin cocugun sonucta..
ama o ortamda nasil olacak? sen yaninda olsan bile diger insanlar etkiler cocugunu..
ayri ev sansin yoktu dmi?
 
Cevaplarınız ıcın teşekkurler; kısaca acıklayayım sorularınızı : yazın kres dusunuyordum, fakat psıkolog arkadasım kızımın 2,5 yılda 3 kez ev ve ortam degıstırmesınden dolayı bunun ona yuk olacagını devamlı bırseylere adapte olmaya calısmasının onu bocalatacagını söyledıgı ıcın veremedım bu sene...Çünki çocuk bu kadar kısa hayatında devamlı bırseylere alısmaya calıstı onu zorlamak ıstemedım..
İş konusunda da kendı işini yapamayan üniversite mezunlarındanım yanı kolay ıs bulmuyorum çok memnun olduugum 2 yıldır calıstıgım ısımı de esımle tekrar deneme surecındekı problemler esnasında kaybettim maalesef..Ben de iş bulup sosyalleşmeyı ıstıyorum,ama bu boşanma dönemı benı gerı ıtıyor ; yenı tanıdıgım ınsanlara bosandım dıyebılmeye hazır hıssetmıyorum kendımı psıkolojık acıdan da..KPSS de 2016da gırecegım kısmetse tekrar..
 
Ayrı ev şansımız da yok maalesef 2 yıldan erken zor..Ama maddi iyiliği için manevı kısımlarını eksık bırakmak ıstemıyorum cunkı kızımın babası da bosandıgımız dönem atandıgı zaman kamuda olmasının garantılı oldugunu ve kızına acıkta bırakmayacagını söylemıstı ..Ben de manevı yoklugun ne olacak dıye dusunmustum..İşte aynısını ben de yapıyorum gıbı gelıyor vıcdanım rahat olmuyor..
 
Back
X