- 21 Mayıs 2014
- 766
- 307
- 123
Akıl ve mantığımı kaybetmeme ramak kaldı . Annemle yaşadığım problemlerin sonu gelmiyor. Asla ama asla dinlemiyor beni . Ayrıca aşırı derecede egosu ve sürekli benimle kendisini kıyaslayıp gereksiz eleştiri. Çok doldum. Evde olunca bilgisayarın başından kalkmıyor bilgisayar bitse telefonu. Sonrada bana sarıyor. Sürekli benimle alay etme ve asla ama asla hiçbir şeyimi beğenmeme. Örnek veriyorum bu yıl son senem üniversiteye hazırlanıyorum haliyle stres yapıyorum. Kendimi yemeğe verdim. 55 kilodan 60a çıktım. Zaten moralim bozuk bunları düşünmesi gerekiyor. Hadi diyorum olabilir. Sonuçta düşünmek zorunda değil. Ama o ne yapıyor ne zaman yemek yesek aşağılama çok kilo aldın güzel değilsin dana gibi yiyiyorsun yeme artık... Tabi gün içindede yok oran kusurlu yok burnun çirkin sen çirkinsin.. Bunu neden yapıyor bilmiyorum. Gerçekten durum çok komik gözükse de sürekli aynı şeyleri duygusuz surat ve gıcık ses tonuyla söyleyince insanda akıl mantık uçuyor. Dahası da var ne biliyim zeki değilmişim. Asla istediğim işi yapamıycakmışım. Zaten yanında durmamaya çalışıyorum. Aşağılamaya başladığında tepki vermiyorum. Ama içimde öle değil malesef..
Diyorum annem. Şu an kaybedersem ne yaparım çok özlerim pişman olurum diyip diyip. Affediyorum. Ama çok yıprandım. Bu şimdi olan bir şey değil kendimi bildim bileli böyle. Özgüvenim kalmadı. Ne yapmalıyım.
Diyorum annem. Şu an kaybedersem ne yaparım çok özlerim pişman olurum diyip diyip. Affediyorum. Ama çok yıprandım. Bu şimdi olan bir şey değil kendimi bildim bileli böyle. Özgüvenim kalmadı. Ne yapmalıyım.