Nasıl anne olunmaz.

Bunu okuyunca rahmetli annem geldi aklıma bi defasında başım ağrıyo dedim annem kilo aldın ya ondandır dedi ahahahaha
 
Cok dua et canim iyi insanlarla karsilastrsn rabbmm seni ben hep dua ederdm. Ve simdi.dualarimi yasarken buluyorm kendimi. Ama oyle bir etki etmiski.siyrlmak coook zor. Ama yinede bizim elinizde tabi. Tamamen olmasada kismen aiyrilabilirsn. Dusun Hala bile yemek yaparm olmadi diye tuttururm. Yanmda yok annem ama yapacagni yapmis zaten :)
 
Ona inat güzel bir bölüm kazan oku ve onu utandır.
ayrıca ergenlik bir geçiş evresidir. Şiş bir burun kilo dalgalanmaları büyüyen el ayak uzuvlar... çok normal vücut oturuyor artık. Sen takılma güzelce derslerine odaklan
 
çok geçmiş olsun ne diyeceğimi bilemedim.insan hasta olur böyle bir evde. hep diyorum herkes çocuk yapmamalı.
sana bir abla tavsiyesi,çok iyi bir yeri kazan ve kendi ayakların üstünde dur.
ben senin yerinde olsam kütüphaneye,dershaneye gider sabahtan akşama kadar oralarda olurdum.eve de yatmadan yatmaya gelirdim.muhattap bile olmazdım.
kilonu da hiç takma canım tamam mı? ahh ahh bir bilsen ben sınav senesinde nasıl kilo aldım :) seninki hiçbir şey. ye gitsin,kazan da güzel bir yeri. bak ben 4 ayda 20 kilo verdim,kilo verilir.ama bu sene çok önemli. ben de kazandım güzel bir yer,kiloyu da verdim gitti.
sen derslerine odaklan,o evden de uzaklaş.
 
Bir daha size "çirkinsin(!!!!!)" dediğinde "evet ne yazık ki o konuda sana çekmişim babama değil" deyin.
Onu değiştiremeyeceğinizi kabullenmekle başlayın önce.
Yani siz düşünün öz ana bile böyle şeyler söylüyorsa eller nasıldır...
 
birçok arkadaş da güzel fikir vermiş ama o söz dalaşmaları insanı çok yıpratır. bence hiç muhattap olma he he de geç,eve gel odana kapan. uyu. sabah da erkenden çık dersini çalış. tek çözüm
 
bir daha aynı hareketi yaptığında susma, savunmaya geç. savunma derkende bağırarak değil, aynen onun yaptığı gibi. duygusuz, alçak tonda baskın bir sesle.
"artık dalga geçme senin yüzünden aldım bu kiloları. senin aşağılamaların, alayların, hiç bir şeyi beğenmemelerin beni bu duruma getirdi de. sen bana bunları yaptıkça beni strese soktun. bırak artık şu hareketlerini vs. vs"
belki yaptıklarının farkına varır.
 
Annene gerekrigi yerde saygisizlik yapmadan hakkini savuna bilirsin. Kim olursa olsun seni kucuk dusurmesine izin verme
 
Genlerini ondan aldığını ya sana yada babana çektiğini söyleyebilirsin canım o anlar zaten başkasına benzicek halin yok ya
 
Senin genlerini taşıyorum...bana bakınca kendini gördüğün içinmi bu kadar öfkelisin derdim....
 
Ben ortaokul ve lise dönemimde çok çekmiştim annemden, "tembelsin sen yapamazsın ama halanın kızı şurayı kazanır", "kapılardan sığmıyorsun biraz tut boğazını", "halanın kızı araba aldığında camlarını sen silersin", "kafa yok sende okuyamazsın sen" vb. bir sürü hakaret ve karşılaştırma o dönemlerde evlatlık olduğumu düşünüp gizli gizli ağlama krizleri yaşardım, dua ederdim gerçek ailemi bulayım diye, ne zaman ki üniversiteyi kazandım, o zaman düzeldi annem. Meğer beni gaza getirmek, hırslandırmak için ters psikolojiymiş yaptığı... Belki annenin niyeti de o olabilir kulak asmamaya çalıs ben cevap vermez içimde yaşardım kırgınlığımı zor oldu ama atlattım Çok Şükür hala bazen içten içe üzülürüm o dönem yaşadıklarıma... Umarım sende güzel bir yer tutturarak başarınla gereken cevabı verirsin annene.
 
Düşündüm ama kütüphaneler 5te okuluma 6da kapanıyor. 8 ay kaldı. Sonunda bağlantımı koparamayacağım sonuçta gerçi farklı bir şehir. Yorumunuz için çok teşekkürler.
 
Niye ters psikoloji hayır kazandığımda nerden bulucam o özgüveni siz böle bir sorun yaşadınız mı ? Direk her şey düzeldi mi ?
 
Benim annem de zor bir anneydi. Ben sesimi çıkarmazdım.

Büyüdüm. Uzak ve büyük bir şehre üniversiteye gittim. İyi bir okul kazanmıştım. Kimsenin gık diyemeyecegi bir okul.

Baktım ki farklı hayatlar var. Farklı anneler. Farklı davranış biçimleri. Ufkum açıldı. Özgüvensiz biri olmadım hiç. Ama ruhum yaralandi tabii.

Annemi seviyorum. Vicdanlidir. Özünde iyidir. Ama eleştirel ve negatiftir hep. 20 ki yaşların başında onu eleştirmeye başladım. Kimi zaman yumuşak bir şekilde, kimi zaman sertçe. Sana tavsiyem sessiz kalma ama onun kalbini de kırma. De ki "anne yanlış yapıyorsun. Sen bile beni begenmezsen kimse begenmeZ"

Mesela ergenken benle yaşıt kız kuzenimle bir akşam eve geç kalmıştık. Sebebi de kuzenimdi. Hoslandigi çocuk ve arkadaşı bizi bir seyler içmeye çağırdı. Kuzenim gidelim nolur dedi, kiramadim. Muhabbet ederken sarjlarimiz bitti. Akıllı telefon da yok o zaman. Yaz günüydü. 6 gibi eve gitmemiz beklenirken 8 e doğru gitmiştik. Kapıdan girdik. Kuzenimin anne ve babasinda ses yok, sadece surat asiyorlar. Benim annem bana bir bağırış bir çağırış... kuzenime tek laf eden yok. Kuzenim de demiyor ki onun suçu yok, ben istedim.

Hayır sürekli bu tip sorunlar yaratan bir kız olsam neyse. Yine benden bildiler dicem. Gayet çalışkan sevimli sosyal bir çocuktum. Ama anneme göre hep sucluydum.
 
Bu konularda hep annendir kirma ses cikarma. Yarin birgun kaybedersen pisman olursun mantigi yuruyo genelde.
Merak ediyorum acaba annen bunlari soylerken yarin bi gun kaybedersem pisman olur muyum diye dusunuyor mudur?
Bu mantiktan biraz vazgecmemiz sesimizi gerektiginde cikarmamiz gerektigini dusunuyorum.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…