- 10 Ağustos 2009
- 26.179
- 18.338
- 823
- Konu Sahibi GunesinKizi35
-
- #141
Ablamla dün dışarı çıktım ve ablamın 2 yaşındaki oğlu düştü, yerde kaldı suratını bozdu. Ablam kaldırmadı fakat yaşlı bir amca geldi kaldırdı. Ablam dedi ki “amca düştüğü yerden kendi kendine kalkmasını bile bilmeyen bir nesil yetiştirmek istemiyorum”
Tebrik ettim ve örnek aldım.
Öğretmenlerin anne babalara atıfta bulunmasını hiç hoş karşılamıyorum yani ben öğretmenim diyerek başlayan cümleler gayet boş geliyor bana
Öğretmenler yetiştirsin diye okula gönderdiğimiz çocuklar da mükemmel bir donanımla bize geri gelmiyor
Yani eleştirmek için öğretmen olmaya gerek yok veya ben öğretmenim diyerek eleştirmek haklılık payını artırmıyor
Sizler okullarınızı düzeltin sınıflarda her çocuğun gönlünü doyurun evde biz de elimizden geleni yaparız
Ben nesil problemi oldugunu dusunmuyorum. Ogretmen anne baba cocuguyum. Ogretmen sadece siniftaki cocugu egitmiyor,ayni zamanda aileleri de egitiyor gerek gorurse. Eskiden ogretmenler gayet guzel kural koyardi,simdi koymuyorlar ya da koyamiyorlar. Veli-ogretmen el ele olmak zorundadir. Aralarinda af buyrun sidik yarisi yerine is birligi olsa bahsettiginiz nahos durumlar yasanmaz. Velinin yapamadigini ogretmen yapar,ogretmenin yapamadigini da veli yapar neden bunu uygulamak iki tarafa da zor geliyor anlayamiyorum.
Okurken yoruldum:)) valla bende oyle bir enerji yok zaten yerse yer yemezse de kendi bilir ugrasamam bana yemegi Hic bir zaman bir silah olarak kullanamaz.Yok be kuzum, benim oğlan hastanede serum almak zorunda kaldı, kilosunun altına düştü.
Öyle "Aç bıraktım, acıkınca yiyecek paşa paşa" her çocuğa sökmüyor. @Birgaripinsan a katılıyorum; anne olmadan "Asla, mümkünsüz, ya böyle yapmam kesinlikle" dediğim çok şeyi, kendi oğlumdan sonra "Olabiliyormuş" sorgusuna açtım.
Bi siz bilmiyorsunuz çocuğa nasıl davranılacağını; bizim de elimizin altında bilgi, okuduklarımız-gördüklerimiz- kıyasladıklarımız-deneyince güzel sonuç alacağımızı düşündüklerimiz oldu ama her çocuğa her yöntem uymuyor, bunu da yaşayarak gördük. Artı istemsizce sen gerilmeye ve "Yeterli olamıyorum" düşüncesiyle anneliğini sorgulamaya başlayınca daha berbat bir hale gelebiliyorsun, sen de yiyemiyorsun bir şey boğazından geçmiyor çünkü çocuğunun aç olduğu düşüncesini kafandan atamıyorsun, bir gün boyunca 1 buçuk yaşındaki bacak kadar şey hiçbir şey yemeyince ve diğer gün de reddetmeye çalıştıkça.
Şöyle bir çocuğun olsa anlardın:
https://www.kadinlarkulubu.com/forum/threads/benden-3-4-tane-klonlasalar-ne-guzel-olur.1035691/
Ha ama şu an çorba gibi çok sıvı yiyecekler hariç; kaşık-çatal ile kendi yemeğini kendi yiyebiliyor, öğün biliyor, uyuyor. 2 yaşında.
Kolay gelinmedi bu günlere, hala daha üzerine çalışmam gereken davranışları var; ama öyle "Asla olmam" deme, çocuğun çok güzel olduruverir hiç belli olmaz. :)
Ayni sekilde anlasmak istemeyen ogretmen de vardir inanin. Hepimiz insaniz ama huylarimizla ayriliyoruz birbirimizden. Siz egitimci olarak pek cok egitimli velinizden daha ondesinizdir zaten. Bunun avantajini kullanin. En azindan uzerime duseni fazlasiyla yaptim icim rahat deme imkaniniz olurKesinlikle katılıyorum ama Maalesef ki artık o kuralları koymak çok zor. Çok iyi bilirim geçen sene bir velimi görüşmeye çağırdım. Öğrencim ile ilgili sorunları anlattım. Birlikte bunları yapabiliriz dedim. Benim çocuğum böyle bende böyleydim bir şey yapmaya gerek yok alışırsınız zamanla dedi. He anlaşmak isteyen veli olmuyor mu oluyor işte o çocuk o zaman düzeliyor ama anlaşmak istemeyen de oluyor hemde fazlası ile
Ayni sekilde anlasmak istemeyen ogretmen de vardir inanin. Hepimiz insaniz ama huylarimizla ayriliyoruz birbirimizden. Siz egitimci olarak pek cok egitimli velinizden daha ondesinizdir zaten. Bunun avantajini kullanin. En azindan uzerime duseni fazlasiyla yaptim icim rahat deme imkaniniz olur
Öğretmenini okudum,nur içinde yatsın.Allah sayılarını artırsın.Doğru, bilgi= artan endişe=araştırma isteği=bilgi=artan endişe=araştırma isteği=bilgi döngüsü içinden çıkmak da inanılmaz zor.
Yakın zamanda bir konuda "Çocuklarımızın ağırlığından çok bilgimizin ağırlığını taşımaya çalışıyoruz" temalı uzun bir yorum yazmıştım: https://www.kadinlarkulubu.com/forum/threads/keske-anne-olmasaydim.1090360/page-51#post-57337323
Biz cahilliğin mutluluğunu tadamayan anneleriz, her kafadan da bir ses çıkıyor. Güç bela düşün taşın, kendini psikolojik olarak hazırla derken, bir, bilemedin iki çocuğu ancak yapabilen, yaptığı çocuklarla da kafayı bozan anneler :)
Ama gördüm ki, öyle her şey planlandığı gibi olmuyor.
Ben bana sunulan imkanlardan, annemin davranışlarından çok bunalmış bir çocuk olarak senelerce gözlemledim ve anlamaya çalıştım. (Annemin tedaviyle 8 sene sonra olan ve 9 yaşına kadar tek çocuk kalan, ilk çocuğuyum) Yarı yarıya endişelerine-gayret ve önüme serilmelerine hak verdim (Ben de yemezmişim, kalktım bi de anneme - sen bilmiyormuşsun aç koymamışsın ki ben acıktığımı hatırlamıyorum bile dedim, sonra kendi oğlumda bizzat yaşadım nasıl olduğunu tokat gibi suratıma çarpıldı; yani bazı istisnaları var).. Ama çocuk büyüdükçe, bazen onların büyüdüğünü gözden kaçırdığımız oluyor, buna da katılıyorum.
(Annem kaçırdı. O zamanının pedofili vakalarını çok iyi bilirdi çünkü günlük gazetesini okur -bunlar haber yapılanlar, bir de haber yapılmayanları var- derdi. Özel bölge eğitimim 3-4 yaşta neredeyse tamamdı ve bana kötü dokunanı ayırt edebilme, bunu kendime saklamak yerine haykırabilme farkındalığım gayet yerindeydi) Annem çevreye o kadar güvenemedi ki, biraz da bana güvenmesi gerektiğini unuttu :)
Yani Yosun, annelik zor zanaat ve kendime-oğluma bakınca, kimsenin anneliğini onu bilip tanımadan eleştirmeye hakkım yok derim. Sadece kendimizi çok kaptırmamamız, gereksiz yorup saçmalamamamız, bazen "Saldım çayıra Mevla'm kayıra, çocuk benim, öğrettim gösterdim anlattım, gerisi yaşının/aklının kapasitesine göre onda" diyerek bırakmak.
Bu da şansım olan öğretmenim; anama babama ders vermeye kalkmazdan önce hakkımızda her bilgiyi toplayıp, anamı babamı da anlayıp, kendine hayran bıraktırıp öğrencisi yapabilecek nezaket-bilgi ve hoşgörüde kahraman:
https://www.kadinlarkulubu.com/foru...ten-egitimciler.1091288/page-17#post-57368155
Yani benim yaşadıklarım, bana bunları gösterdi, böyle düşünmeye itti. Bakalım, elimizden gelen ne kadar olacak.
Oooo öğretmen hanım sizde kendinizce haklısınız elbette,ama her ebeveynin zihniyeti,karakteri,farklı oluyor. Benim instagramda takip ettigim bir kadın var. 37 yaşında. 2.cocugunu doğurdu gecenlerde. Hastaneye bütün sosyete geldi,kadın ünlü falan degil bu arada. Kocasi da normal bir is adami benim kocam gibi.(bunu belirtmemin sebebi benim kocam bu sekilde davranmama zannedersem karşı çıkar. )
Kadin dogum yaptiktan 4 gun sonra dogumgunu partisine gitti tam makyaj giyim kusam 10 numara sekliyle. Zaten cok şık bir kadın. Cocuga bakıcı bakıyor sanırım. Bir de kızı var 2 yaşında. Onunla tatile gittiler 2 bucuk ay önce tahminimce bakıcı elinden tutup yürütüyordu oda snap cekiyordu sonra havuza girdi 2 3 foto attı altina masallahlar bilmemneler. Kadin rahat 10 numara bence cocuk annesini aksamdan aksama görüyor sanırım. Cunku kadın surekli dernek yemeklerinde partilerde avmde falan :) çalışan bi kadin değil :) mesela bende bu sekilde isterim ben ve bakıcı ama benim koca evde yabanci biri olmasindan rahatsiz olur mesela,yarin temizlik var kadin buldum miymiylanmaya basladi gorende evde define sakliyor zannedecek :)
Bu kadinin cocugu 1 yasindayken de cips yiyordu kadin yurtdışında tatildeydi kocisiyle . Simdi mesela bi cok insan 1 yasindaki cocuga cips vermez ama o kadınin umrunda degil. Bide dogumdan çıktı sigara kahve snapi attı. Sigara hamileykende iciyordu sanırım fotolarda paket oluyordu masada. Her anne baska yani :) dogal olarak her cocukta baska
Deme öyle şeylerHenuz anne degilim cocuk yetistirme konusunda deneyimim yok. Ancak kesinlikle elinde tabak kasikla bebesinin pesinde kosan “cocugum hic bir sey yemiyor” diye dertlenen annelerden olmayacam.
Cocugum yok genel konusucam, dertsiz kafaya bisi takmayanlara bayiliyorum keske oyle olsam.. Eline gecen Her parayi harciyan falan ..... Boylelerin kismetide acik oluyor
Vallahi bu konu tam benlik,
Bi yakinimin cocugu burada unv kazandi. Hemen ev tutuldu, temjzlendi, sifir esyalarla dosendi, haftada bir gelecek gundelikci ayarlandi. Aile gitti, cocuk 1 bardak suyu kendi kendine icemeyecek durumda. Hava sogudu bana yorgan ver diye beni 50 km uzaktan cagirdi gecen gun cocuk. Dolaptan al annen hazirlamisti dedim. Annem ablan gelsin nevresim gecirsin dedi diye cevap verdi. Hadi 1 seferlik gideyim herseyin yerini gostereyim dedim, çaycı susuz kaynamaktan yanmış, heryer hazir yemek ambalajı, heryer bulasik, etraf kirli dolu ve evin her yerine dagilmis durumda. Gecen gun de anahtari evde unutmuş, iş dönüşü bendeki yedek anahtari birakmistim. Onu da evde unutmuş, kapıda kalmış arkadaslarinda kaliyormuş. Cilingir cagir dedim, sen cagir ben cagiramam diyor. Bende sigorta atti tabi, babanin uşagı mı var senin ne halin varsa gor dedim. Acaip sorumsuz bi cocuk. Ev tutulmadan once 1 hafta bende kalmisti, yemin ederim kovacaktim neredeyse evden.
Bi gün marketten eve geldik, markette muz istemişti aldik. Eve gelince salondan bana sesleniyor: Ablaaaa 1 tane muz alabilir miyim? diye. (Getir diyor yani)
Ben de tabiiki alabilirsin, hadi kalk dene bakalim alabiliyor musun dedim.
Oha dedim : ( benim 3,5 yasindaki bile yapiyo.. ki yapmasi gerekiyo yani: (Küçükken temel atılmayan çocuklar işte... benim eltim iki kızı var biri 11 diğeri 9 yaşında ikisi de afedersin sifon çekmeyi dahi bilmez önce tatlı dille sonra da kaç kere uyardım ama yine aynılar. Bu basit bir örnek olabilir ancak çocukları okul çağında ama temel şeyleri yapmıyor. Öğretmen ne kadar öğretebilir bu durumda ?
Oha dedim : ( benim 3,5 yasindaki bile yapiyo.. ki yapmasi gerekiyo yani: (
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?